21 พฤศจิกายน 2553 21:43 น.
เบิ้ลผู้วิพุธ
ลอยกระทงกระทุ้งทุกข์สุขกระทบ
ประเสริฐประสบประสิทธิ์สุขทุกสมัย
ประเพณีประไพรพราวของชาวไทย
ประทับไว้ประเทืองทิศนิจนิรันดร์
กระทงโฟมกระทงไฟภัยพินาศ
แม่คงคาใจแทบขาดแทบอาสัญ
กระทงทองใบตองเทียนเปลี่ยนภัยพลัน
แม่คงคาสุขสันต์ทุกวันวาน
ดอกไม้ไฟจุดแล้วพลาดพลาดแล้วจบ
สุขเลือนลบสินเลือนลับกับเพลิงผลาญ
ลอยกระทง ปีเสือดุ...ละพลุพาล
จุดดอกรักให้บาน...แทนผลาญพลุ
ทำกระทงขนมปัง สะพรั่งร้าน
ปลารับทาน ฉันรับทุน บุญบรรจุ
วิถีทรรศน์คนคิดขายพรายบรรลุ...
ฝ่าโฟมไฟ ภัยระอุ ดับดุร้าย
วัฒนธรรมประเพณีศรีประเทศ
ควรทุกเขตทุกคนเคร่งขวนขวาย
ควรรู้รักษ์ รู้หลัก เร่งทักทาย
รู้สืบสาย ลอยกระทง คงไทยนิรันดร์
ขออำนาจแม่คงคาธาราฤทธิ์
ดับวิกฤติภัยน้ำท่วมอ่วมมหันต์
ลอยโศกตรม ระทมเศร้า เหงาเงียบงัน
รับความกล้าฝ่าตะวันในวันนี้!!!
ขออำนาจแม่คงคาธารารัก
ให้สมัคร สมาน สานทุกสี
ให้สมอง มองเมียงเพียงด้านดี
สามัคคี ผูกพัน นิรันดร์พราย
ขออำนาจแม่คงคาธาราเรื้อง
โปรยรุ่งเรือง เลื่องลือ ระบือฉาย
สุขภาพ เรืองเรี่ยวแรง สำแดงสบาย
สู่จุดหมายปลายฝันมิ่งมั่นคง
ขออำนาจแม่คงคาธาราแม่
ดลให้ความเป็นแม่ แพร่สูงส่ง
ทารกน้อย หลายพันร่าง แม่ขว้างลง
ลอยบุญส่งดวงวิญญาณ สุขศานต์เทอญ
ขออำนาจแม่คงคามามากแล้ว
ถึงคราวเราร่วมแนวแจวสรรเสริญ
รู้รักษาแม่คงคา ธาราเจริญ
ดี เด่น.."เดิน" ดลแด่ แม่คงคา
30 พฤษภาคม 2552 22:22 น.
เบิ้ลผู้วิพุธ
รัฐบาลชาญเฉลียวเคี่ยวภาษี
สิงห์บุหรี่ขมวดคิ้วเป็นทิวแถว
ทั้งตกงานชะงักงันกินมันแกว
ไร้วี่แวว แพรวพรายในชีวิต
มาวิเคราะห์กันเถิดเกิดเพราะไผ
เพราะตัวเราหรือไรใครลิขิต
เงินร่วงหล่น แรงเริ่มล้า น่าครุ่นคิด
เพราะเสพติด หรือไม่ควรใคร่ค้น
บุหรี่ซอง ลองกระซิบ"ห้าสิบหก"
กินส้มตำหนึ่งครกได้สองหน
ควันบุหรี่พิษร้ายทำลายกมล
ส่วนส้มตำสร้างตนล้นเรี่ยวแรง
นิโคติน เพิ่มความดัน เลือดตันตีบ
สารทาร์ถีบตัวมะเร็งเร่งเปล่งแสง
กัมมันตรังสีโพโลเนียมเยี่ยมสำแดง
ปรับเปลี่ยนแปลงมะเร็งปอด ยอดจริงจริง
ไนโตรเจนไดออกไซด์ทำลายล้ม
ปรับถุงลมโป่งพองสยองยิ่ง
หลอดลมแสบอักเสบเสียเพลียแอบอิง
แอมโมเนียมาสิงกลิ้งหลอดลม
คาร์บอนมอนออกไซด์คล้ายคาร์บอม
ออกซิเจนโจนจ่อมไร้ล้อมห่ม
หายใจขัด หัวใจข้อง หมองระทม
หลอดเลือดตีบหัวใจตรมระทมตาย
ซองบุหรี่มีระบุถึงกรุโทษ
ยังปราโมทย์เงินตราซื้อมาขาย
เด็กหนุ่มสาวชาวฉกรรจ์ยันตายาย
ไฉนคว้าความฉิบหายทำลายตน
รัฐบาลชาญเฉลียวเคี่ยวด้วยเล่ห์
สิงห์อมควันคงคะเนคะนึงผล
ทรัพย์เท่านี้ซื้อเท่านี้มีน้ำทน
ลดควันลง...เยี่ยมยลย่อมเยี่ยมเยือน
สุขภาพดี อารมณ์ดี มีความสุข
งานที่ตก เงียบกระตุก..รุกเขยื้อน
ทรัพย์ขยับ ซับขยัน สับฟั่นเฟือน
เพื่อนเตือนเพื่อนรัฐเตือนราษฎร์...ปราศควันร้าย!!!
เบิ้ลผู้วิพุธ
๓๐ พฤษภาคม ๒๕๕๒
24 พฤษภาคม 2552 21:15 น.
เบิ้ลผู้วิพุธ
เสียงร้องขอชีวิตจิตหวาดหวั่น
เสียงห้ำหั่นเข่นฆ่าน่าสยอง
เสียงซวบซาบคมดาบเชือดเลือดไหลนอง
เสียงกรีดร้องสะท้านจิตสะกิดใจ
เสียงสัพเพสัตตาพาให้คิด
ว่าชีวิตนี้มีค่ากว่าสิ่งไหน
อเวราอย่ามีเวรอย่ามีภัย
ชีวิตใครใครก็หวงอย่าล่วงเกิน
ท่องสัพเพสัตตามาแต่ไหน
ยังเข้าใจเนื้อแท้แค่ผิวเผิน
ยังฆ่าบ้างกินบ้างอย่างเพลิดเพลิน
ยังใช้เงินซื้อชีวิตอนิจจา
สัตว์เกิดกายมาใช้กรรมที่ทำไว้
เป็นเป็ดไก่กุ้งปูเป็นหมูหมา
ตามเหตุต้นผลกรรมที่ทำมา
มิใช้ฟ้าประทานไว้ให้คนกิน
ปีปัญญาแต่ไหนจึงไม่คิด
มองชีวิตกลับเห็นเป็นทรัพย์สิน
เสียงกรีดร้องก่อนตายใครได้ยิน
น้ำตารินเมื่อถูกเชือดเลือดกระเซ็น
พูดว่าเขาเกิดมาเป็นอาหาร
เขาลนลานหนีตายมีใครเห็น
เขาจนใจสู้ไม่ได้เถียงไม่เป็น
ช่างเลือดเย็นเข่นฆ่าไม่ปรานี
มีพืชผักมากมายนับไม่หมด
ทุกกลิ่นรสสดใสหลากหลายสี
ธรรมชาติจัดวางอย่างดิบดี
สัตว์วิ่งหนีพืชเต็มใจให้กินมัน
เพราะเรากินเขาจึงฆ่าเอามาขาย
เราสบายแต่สัตว์โลกต้องโศกศัลย์
ท่องสัพเพสัตตามาทุกวัน
เมตตากันโปรดอย่าฆ่าและอย่ากิน
จากหนังสือ เขาก็หนึ่ง เราก็หนึ่ง....ซึ่งชีวิต
เสียงกรีดร้องก้องไกลจากในหู
เสียงก้องกู่ขู่ฆ่ามาจากฝัน
เสียงเชือดเนื้อเถือหนังเลือดหลั่งพลัน
เสียงเสียงนั้น..เสียงสัตว์สิ้น...ไร้วิญญาณ
แหล่งโปรตีนจากอาหารคือเนื้อสัตว์
ใช้ฟันกัดขยี้เนื้อเพื่อสังขาร
ก่อนขยี้...สัตว์ขยาดอนาถนาน
ทรมาน ทรกรรม เลือดช้ำทรวง
ภาพลิงน้อยถูกเถือเพื่อสมอง
จิตมนุษย์แสนสยองล่องลงสรวง
พิสดาร พิษสันดาน ด้าน ด่างดวง
อย่าหลอกลวงตัวตนลองค้นตรอง
เราก็มีความรู้สึกเหมือนกับสัตว์
ลองกรีดเนื้อให้มันกัดเหมือนสัตว์ผอง
ลองตัดขา ตัดแขน ...สัตว์แหงนมอง
ลองควักไส้มาดองให้สัตว์ดล
คำตอบคือใจเขาเช่นใจเรา
จงรีบเอาสมองไตร่ให้เป็นผล
ท่องสัพเพสัตตา ทิวาวน
หยุดกินฆ่าล่าขน...ผลนิพพาน
27 กันยายน 2550 22:40 น.
เบิ้ลผู้วิพุธ
เบอร์เกอร์ไก่ ทำข่ม ถล่มกินเนสท์
เพื่อภาพเด็ดเผยแพร่แผ่ไพศาล
ความฟุ้งเฟ้อเกินฝันเกินบันดาล
แสดงความเชี่ยวชาญงานช่วงชิง
เริงร่ำรวยหรูหรากว่าคำเล่า
มองข้ามคน จนเศร้า ไร้เตาผิง
ไร้ผ้าห่ม ไร้อาหาร ไร้ไออิง
ไล้แต่สิ่งหนาวเหน็บเจ็บใจกาย
เงินที่ทุ่มเททิ้งสิ่งสมมุติ
สร้างสุขสุดทุกข์สร่างพร่างเฉิดฉาย
เด็กชาวนาชายฉกรรจ์ยันตายาย
ยังรอคอยทุกข์คลายหลายครอบครัว
ข้าวเพียงเม็ดเหลือในจานเขาทานหมด
น้ำเพียงหยดเหลือในขันเขาทานทั่ว
กับเพียงเกล็ดเกลือป่นบนกลีบบัว
เลี้ยงชีพตัว อยู่รอด ตลอดวัน
มือหยาบกร้านงานกรำค้ำจุนลูก
พร้อมฝังปลูก สู้อดออม พร้อมขยัน
รู้จักพอ ความพอดี มีแบ่งปัน
ความสุขแท้ ตามทัน ทุกวันคืน
สังคมกรุงมุ่งแย่งแบ่งสมบัติ
สารพัดผองภัยไม่อาจฝืน
ความพอดี มีบ้างไหม หาใครฟื้น?
ล้มทั้งยืน ครืมโครม รุกโรมรัน
เหมือนเทพทิพย์เทวดามาโปรยโปรด
กระแสเสียงกระซิบโสตปราโมทย์ขวัญ
"ความพอเพียง" เพียงคำ ฝนพรำพลัน
สร้างความฝัน เพยแพร่ สุขแท้จริง
พ่อสยาม ชนพร้อมภักดิ์ทั่วจักรภพ
พ่อผู้โปรยสุขสงบสยบทุกสิ่ง
สร้างรอยยิ้มชาวสยามงามเพริศพริ้ง
เคียงคำ King ครูคำ "ความพอเพียง."
6 กันยายน 2550 23:57 น.
เบิ้ลผู้วิพุธ
คลอดจากครรภ์มารดามาดูโลก
เกิดเศร้าโศกสุขสลดระทดถาม
แรกร้องโรทรวะวัยวิสัยงาม
ยิ้มยลยามเจ้ายิ้มพริ้มยรรยอง
อกอ่อนอิดแอบสะอื้นฝืนยิ้มยอด
เกื้อกกกอดกล่อมเกลาก้าวกุก่อง
ทรัพย์ส่งเสียสื่อส่งเสริมเตือนเติมตรอง
รู้ช่ำชองรู้เชิงเถกิงไกร
พิเคราะห์ครวญหวนค่าธาราถัน
น้ำสวรรค์สรรค์สวัสดิ์วัฒน์ไสว
ร่วมแรงรักล้อมรวงสุดห้วงใจ
เอื้ออุ่นไออิ่มอกโอบอุ้มอิง
ศึกประถม มัธยม สู้สมศึก
รู้เรียนลึก รู้ปัน หลากสรรพ์สิ่ง
ปริญญาถาโถมถึง...สุขพึ่งพิง
ได้งานเงินงามยิ่งพริ้งพฤทธ์พล
กว่าฝ่าไฟใฝ่ฝ่าเบิกฟ้าฝัน
ฝึกฝ่าฟันฝุ่นฝ้าฝ่าลมฝน
เคราะห์คำราม คล้ำคล่ำ คร่าคำรน
เพิกโพ้นพ้นเพราะเพียรเวียรพิพิธ
ประสบโศก ประสารเศร้า ประเทาโศก
ประไพรโชค ประพฤติชัด สัตย์ประสิทธิ์
ประทักษ์สม ประพรมเสก เอกประวิตร
ปรุงประดิษฐ์ ประดับ ประทับทัฬห์
เดินคั้นด้นเด่นได้เพราะใครเล่า?
ดับโศกเศร้า สุขสดสวย ด้วยใครนั่น ?
สร้างศิลป์สือสื่อไซร้ มีใครกัน ?
คือแม่ฉัน แม่เรา"แม่เราเอง.!!!"
หน้าส่วนตัว
1376
