28 มิถุนายน 2550 09:22 น.
เบรฟฮาร์ท
ถึงเธอจะ แสนดี หามีไหน
ทั้งห่วงใย ใจแน่ มิแปรผัน
เฝ้าดูแล เช้าเย็น ไม่เว้นวัน
แต่ใจฉัน ด้านชา ไร้อารมณ์
อยากจะบอก ออกมา คำว่า " รัก "
จำต้องหัก ดวงจิต เพราะพิษขม
ที่เขาทำ เอาไว้ ฉันให้ตรม
ร้าวระบม เกินกว่า รักษามัน
อาจจะเป็น เพราะใจ ที่ตายด้าน
ยังต่อต้าน ข้างใน ฤทัยฉัน
ขอเวลา สักนิด ครวญคิดกัน
หวังคืนวัน มาลบ เกลื่อนกลบไป
อยากจะให้ ร้างเลือน รอยเปื้อนรัก
ที่เคยพัก พึ่งพา ได้อาศัย
ลืมคนลวง ฉันช้ำ จนหนำใจ
จากฤทัย ของฉัน นั้นเสียที
27 มิถุนายน 2550 09:00 น.
เบรฟฮาร์ท
รักมิใช่ เกมส์กีฬา มาแข่งขัน
หรือประชัน เอาชนะ เพื่อสะสม
เป็นรางวัล แลกสิ่งของ ต้องอารมณ์
พอเชยชม แล้วทิ้งขว้าง เลิกร้างไป
อย่าทำรัก ให้เป็น ประเด็นต่ำ
เพื่อคร่าย่ำ ความสาว คราวสดใส
เอาเงินตรา มาล่อ จนพอใจ
บ้างก็ใช้ เหลี่ยมเล่ห์ เพทุบาย
เกิดเป็นหญิง จริงนั้น มันลำบาก
แต่ถ้าหาก สิ้นสาว ต้องคาวหลาย
มิเป็นที่ ต้องการ ถ้าผ่านชาย
แถมอับอาย ผู้คน เปื้อนมลทิน
ชายหญิงเอ๋ย หากคิดรัก จักเตือนหน่อย
อย่าได้ปล่อย กายจิต ผิดถวิล
ง่ายเกินไป จะต้องตรม ระทมจินต์
น้ำตาริน กอดหัวเข่า นั่งเศร้าทรวง
26 มิถุนายน 2550 08:45 น.
เบรฟฮาร์ท
สักวา สุนทรภู่ ครูยิ่งใหญ่
หาผู้ใด ใครเทียบ เปรียบท่านหรือ
นามปรากฏ ยศเปรื่อง ชื่อเลื่องลือ
สมควรคือ มหากวี มากมีคุณ
ผลงานนั้น มากเหลือ เหนือจำจด
ดั่งปรากฏ ท่านทำ ไว้ค้ำหนุน
ให้ความรู้ สู่หลานลูก หว่านปลูกบุญ
เพื่อให้กุล บุตรธิดา ศีกษาเอย
25 มิถุนายน 2550 06:58 น.
เบรฟฮาร์ท
หากว่าเธอ นั้นเป็น เช่นสบู่
ฉันขอถู ชำระ เพื่อสะสาง
รอยคราบเลอะ เปรอะเปื้อน ให้เลือนลาง
ค่อยค่อยจาง ห่างหาย หรือไม่มี
อยากจะล้าง เหงื่อไคล อาบใจเศร้า
ทั้งความเหงา ระคน บนฉวี
คราบความหลัง ฝังใจ ที่ไม่ดี
ถมทวี ตอกย้ำ ซ้ำมากมาย
ถ้าเธอเป็น สบู่หอม ถนอมผิว
รักษาสิว ตรอมตรม ระทมหาย
ฉันคงสุข เหลือล้ำ ชื่นฉ่ำกาย
เย็นสบาย ทุกวัน ด้วยมั่นใจ
แต่ตัวเธอ มิได้เป็น เช่นสบู่
ยากขัดถู กายจิต ผิดวิสัย
มันเป็นเรื่อง ของฉัน เพ้อฝันไป
อยากมีใคร ที่เฝ้าภักดิ์ และรักจริง
22 มิถุนายน 2550 08:41 น.
เบรฟฮาร์ท
อย่าบอก" รัก " ได้ไหม กลัวใจสั่น
เพราะยังหวั่น เธอลวง ลงห้วงเหว
เจ็บมาแล้ว หลายหน เพราะคนเลว
ทรวงแหลกเหลว เหลือล้ำ เพราะคำใคร
เรื่องอดีต กรีดฝัง น่าชังหนอ
ทำฉันท้อ รันทด สิ้นสดใส
มิอยากคิด แหละฝัน ทุกวันไป
ด้วยหัวใจ ยังขลาด ประหลาดจริง
เจ็บกี่ครั้ง กี่หน บนทางรัก
จนตระหนัก ทรวงใน ดวงใจหญิง
ไม่เที่ยงแท้ แน่นอน ขอค่อนติง
เหมือนดั่งลิง แล่นโลด กระโดดจัง
อยากจะอยู่ อย่างฉัน ทุกวันนี้
อย่ามาชี้ ชวนชม ภิรมย์หวัง
เข็ดแล้วรัก ไร้ดี สิ้นจีรัง
มิอยากฟัง คำนัก ขอพักทรวง
หน้าส่วนตัว
1393
