29 พฤษภาคม 2550 16:29 น.
เบรฟฮาร์ท
อันชีวิต บางครั้ง เหมือนดั่งเพลง
ที่บรรเลง ไพเราะ เสนาะหวาน
เมื่อได้ฟัง หวิวไหว ใจชื่นบาน
สุขสำราญ เหลือล้ำ ดื่มด่ำทรวง
แต่บางครั้ง บรรเลง ดวยเพลงเศร้า
ทุกข์รุมเร้า มากไป จนใหญ่หลวง
ต้องชอกช้ำ ในกมล เพราะคนลวง
หัวอกกลวง แหลกยับ พังพับไป
เพลงของเธอ คงสนุก และสุขจิต
ทั้งชีวิต มุ่งหวัง ทางสดใส
มิมีเศร้า เคล้าน้ำตา แหละอาลัย
เพราะหัวใจ เธอนั่น หามั่นคง
ส่วนเพลงรัก ของฉัน นั้นมันโศก
อยู่บนโลก สิ้นงาม เพราะความหลง
รักผู้ใด ใจถือ เรื่องซื่อตรง
ไม่พะวง เปลี่ยนแปร แม้นาที
อยากให้เธอ และฉัน ร่วมสรรค์สร้าง
เพลงเดียวบ้าง คือรัก มิพักหนี
มาอยู่ร่วม เคียงข้าง ทางชีวี
คงไม่มี วันนั้น ที่ฝันเลย
28 พฤษภาคม 2550 12:35 น.
เบรฟฮาร์ท
ตัวฉันไม่ หล่อรวย สวยเพริศแพร้ว
เหมือนดวงแก้ว เพชรมณี สีสดใส
รูปก็ทราม นามมิเพราะ เสนาะใจ
หามีใคร เมียงมอง สองตาแล
ไม่มีรถ เก๋งนั่ง ทั้งไร้ทรัพย์
รักจึงลับ ลาไกล ใจเกิดแผล
ทุกคืนวัน หนาวเหน็บ เจ็บดวงแด
ด้วยเธอแปร เปลี่ยนผัน สิ้นฝันปอง
ฉันไม่มี ปริญญา มากำกับ
ไว้ประดับ อวดโก้ โอ่ผยอง
ยามความทุกข์ รุกเร้า เข้าครอบครอง
น้ำตานอง เหลือล้ำ ชอกช้ำใจ
ก็ฉันมัน ไร้ค่า ราคาต่ำ
มิดื่มด่ำ หวานหยด และสดใส
อนิจจา ครุ่นคิด ติดทรวงใน
หามีใคร รักจริง ยิ่งสักคน
จึงขออยู่ อย่างฉัน เลิกฝันเฟื่อง
หลายหลากเรื่อง ทำให้ ใจสับสน
ทั้งเรื่องรัก แหละใคร่ จำใส่ตน
เจียมกมล เพราะรู้ ไม่คู่ควร
25 พฤษภาคม 2550 15:53 น.
เบรฟฮาร์ท
ได้ยินเธอเอ่ยคำย้ำขอเลิก
ใจที่เบิกบานนั้นก็พลันหาย
โอ้สวรรค์รักล่มจมทลาย
สิ้นสลายความฝันฉันและเธอ
เหมือนดั่งฟ้าผ่าลงตรงกลางอก
น้ำตาตกเพราะหัวใจไปพลั้งเผลอ
รักหลงใหลใฝ่ฝันหมั่นปรนเปรอ
จึงต้องเจอกับทุกข์มาลุกลาม
แว่วยินเสียงเอื้อนเอ่ยเยาะเย้ยหยัน
ว่าตัวฉันฝันเพ้อเธอเหยียดหยาม
มิเจียมหัวตัวตนเป็นคนทราม
จะหาความดีใดก็ไม่มี
เธอรู้ไหมใจฉันนั้นแทบขาด
เพราะถูกสาดด้วยพิษรักขอพักหนี
ไปจากกันให้ไกลสิ้นไยดี
พอกันทีรักแท้แต่คนลวง
24 พฤษภาคม 2550 07:47 น.
เบรฟฮาร์ท
เธอกลับมาทำไมเมื่อไปแล้ว
รักคลาดแคล้วเพราะใครทำลายฝัน
ทิ้งฉันให้โศกเศร้าเฝ้ารำพัน
ทุกคืนวันอยากลืมเคยปลื้มใจ
วันที่เธอบอกลาพาซึมเศร้า
ฤทัยเร่าร้อนรนเกินทนไหว
เหมือนถูกเผาเกรียมมอดจนวอดไป
มิมีใครเหลียวแลแม้สักคน
ฉันเจ็บนักรักนี้ที่เธอให้
หม่นหมองไหม้ฤดีจนมีผล
ทำฉันแทบคลั่งบ้าหนอหน้ามล
ภาพเวียนวนแห่งความหลังคงฝังจำ
มันหลอกหลอนดวงใจไร้ทางจบ
แม้เกลื่อนกลบอย่างไรก็ไม่ขำ
เป็นเพราะเธอใช่ไหมหรือใครทำ
เจ็บระกำดวงแดแท้บังอร
จะกลับมาทำไมไปให้พ้น
เกลียดหน้าคนย้อนหยอกแล้วหลอกหลอน
เมื่อลาแล้วขอจงลับอย่ากลับคอน
แม้วิงวอนเท่าใดไม่มีทาง
22 พฤษภาคม 2550 05:59 น.
เบรฟฮาร์ท
สายน้ำเอยเลยไหลไม่เคยกลับ....(ญ)
ล่องลาลับทับทวีกี่พันหน
วันคืนพรากจากฝันเปลี่ยนวันวน
กลอยกมลกล่อมร้าวกับดาวดวง
แสงจันทราส่องทาบอาบสายน้ำ.....(ช)
พลิ้วลมฉ่ำชื่นล้นเหมือนบนสรวง
หากมีน้องคล้องแขนแม้นได้ควง
จะสุขทรวงเหลือล้ำเกินคำกลอน
แว่วเสียงลมโชยฉิวพลิ้วเพลงค่ำ.....(ญ)
หรือแผ่วคำอาลัยให้ทอดถอน
สดับคล้ายเสียงพี่เอ่ยเคยเว้าวอน
มาคลายคลอนรักร้างเหินห่างกัน
ที่ต้องห่างน้องไปมิใช่เกลียด.....(ช)
หรือจะเคียดชิงชังแต่ยังฝัน
และคำนึงถึงน้องตรองทุกวัน
ช่าง งง งัน เหตุที่พรากจากน้องมา
มะลิวัลย์เจ้าเอยเชยซ่อนกลิ่น.....(ญ)
ฝากถวิลถึงพี่มีวาสนา
คงสักวันได้ครองอยู่คู่กายา
บุญนำพาจงดลจนพบพาน
เห็นสายธารไหลกระเซ็นไม่เว้นว่าง.....(ช)
แถมน้ำค้างชุ่มฉ่ำค่ำคืนหวาน
อยากแนบชิดนวลน้องครองสำราญ
ถ้าหากการณ์เป็นดั่งน้องตั้งจินต์
สายลมหวนครวญมาเพลานี้.....(ญ)
ริมนทีชื่นแดกระแสสินธุ์
ฝากกลอยใจไหลรี่พี่จงยิน
พลอยเพลงพิณสื่อใจไว้กับดาว
ได้สดับถ้อยคำน้องพร่ำเอ่ย.....(ช)
ที่ได้เปรยฝากมาพาเหน็บหนาว
ยิ่งคืนนี้เดือนดับวัวแวววาว
คิดถึงราวแถบขาดใจสิ้นไปเอย
หน้าส่วนตัว
1196
