8 มกราคม 2550 08:10 น.

เรือมนุษย์(ตอนที่1)

เปรียบชีวิต ดั่งนาวา มาลอยล่อง
อยู่กลางท้อง สายธาร อุฬารหนา
ถูกคลื่นลม โหมพัด ซัดเข้ามา
ให้ระอา ปวดร้าว เศร้ากมล

ช่างเวิ้งว้าง กลางทะเล เร่ลอยลิ่ว
ทะเลกริ้ว พายุโหม โถมด้วยฝน
คลื่นกระหน่ำ ซ้ำกระแทก แทรกเวียนวน
จะผ่านพ้น วิกฤตินั้น นั่นอย่างไร

หรือจะเป็น กรรมเก่า เราอยากถาม
ที่ติดตาม ฉันมา ว่าจริงไหม
เข้ามาเถิด เชิดหน้า ช้าอยู่ไย
จะเอาชัย จากชีวิต อนิจจัง

หากคลื่นลม แรงมา ฝ่ามิไหว
ทำไฉน จึ่งมิหลง ดำรงหวัง
พยุงเรือ เอาไว้ มิให้พัง
หากชีพยัง คงจะพา นาวาเดิน

แม้คลื่นแรง แฝงลม โหมซัดสาด
เรือเอนลาด โยกยก แทบหกเหิร
ประคองเรือ ฝ่าไป มิให้เยิน
พายุเชิญ พัดมา จงอย่าเกรง

อย่าคิดต้าน ทานแรง พายุร้าย
ที่มุ่งหมาย ระดม ดังข่มเหง
แม้เรือน้อย ลอยลำ จ้ำโทงเทง
ก็ครื้นเครง เพลงคลื่น อย่างรื่นรมย์

ไม่อ้อยอิ่ง รีรอ คุณขอมา
เปิดสามช่า น่าฟัง เสียงดังขรม
เสียงกลองลั่น สั่นสะท้าน ต้านคลื่นลม
เศร้าระทม จมหาย สายน้ำไป

เมื่อโชคร้าย มาเยือน เหมือนพายุ
ก้มหน้ามุ มานะ คิดแก้ไข
ตั้งจิตมั่น เชิดหน้า ช้าอยู่ไย
เพียงมีใจ แกล้วกล้า มาสู้กัน

รวมพลัง ความคิด พิชิตเชือด
ทุกหยาดเลือด รินหยด ไม่หมดฝัน
แต่คลื่นลม โถมถี่ ทุกวี่วัน
ต้องมุ่งมั่น ถึงชนะ อย่าละเลย

ขอย่ามัว อ่อนแอ ยอมแพ้เล่า
ให้คนเขา ดูแคลน ทั่วแดนเอ๋ย
สามัคคี กันไว้ ให้เหมือนเคย
เขาจะเชย ชมว่า มีค่าคุณ

คราวครั้งที่ เรือโคลง เพราะลมคลั่ง
แม้มนต์ขลัง ก็ยังคร้าม ยามลมหมุน
สองมือเกาะ กันไว้ ได้เจือจุน
จะอบอุ่น แม้คลืนลม ถาโถมมา

ทางชีวิต มากมาย อุปสรรค
หันเหหัก เลี้ยวตรง งงหนักหนา
บ้างขรุขระ ราบเรียบ เปรียบชีวา
ที่ผ่านมา ได้พบ ประสบการณ์......

ผู้ร่วมแต่งกลอนนี้ ทั้งตอนที่ 1 และตอนที่ 2 มีหลายท่านนะครับ คือ คุณเบรฟฯ คุณสาระศิริ คุณแว๊กๆ คุณ 777 คุณปันปัน คุณน้องใหม่ตัวดำ คุณหวานหวาน คุณมิตรรัก นักกลอน คุณพายุ คุณคอนพูทน คุณpim Rx คุณรสมะดัน ต้องขอกราบขอบพระคุณทุกท่านมา ณ ที่นี้หากมีสิ่งใดผิดพลาดผมขอรับไว้แต่เพียงผู้เดียวครับ