31 มกราคม 2550 06:32 น.
เบรฟฮาร์ท
เจ็บแค่นี้ คงไม่ตาย แค่พ่ายรัก
เจ็บแค่นี้ เมื่ออกหัก รักสลาย
เจ็บแค่นี้ หรือระกำ ช้ำใจกาย
เจ็บแค่นี้ ยังสบาย ยิ้มได้เลย
เจ็บแค่นี้ มีไหม เหมือนใครเล่า
เจ็บแค่นี้ หรือจะเศร้า ใคร่เฉลย
เจ็บแค่นี้ ที่เธอทำ ช้ำดั่งเคย
เจ็บแค่นี้ ยังเฉยเมย ไม่รู้จำ
เจ็บแค่นี้ นิดหน่อย แค่น้อยจิต
เจ็บแค่นี้ รักคนผิด คิดแล้วขำ
เจ็บแค่นี้ รู้ไหม คนใจดำ
เจ็บแค่นี้ ที่เธอทำ ฉันช้ำใจ
เจ็บแค่นี้ เพราะเธอหลอก บอกว่ารัก
เจ็บแค่นี้ ดีกว่านัก หากหลงใหล
เจ็บแค่นี้ พอแล้ว คลาดแคล้วไป
เจ็บแค่นี้ ขอลาไกล สิ้นรักที.
29 มกราคม 2550 03:00 น.
เบรฟฮาร์ท
บางคนบ้า เรื่องหวย อยากรวยหน่อย
บางคนบ้า มีเมียน้อย จนมากหลาย
บางคนบ้า คอรัปชั่น อันตราย
บางคนบ้า ไม่คลาย การพนัน
บางคนบ้า ดื่มเหล้า บอกเผากลุ้ม
บางคนบ้า ชอบหนุ่มหนุ่ม ดูแล้วขัน
บางคนบ้า สาวสาว คราวลูกกัน
บางคนบ้า ชอบฟัน นักร้องไง
บางคนบ้า แหวนเพชร ที่เม็ดเขื่อง
บางคนบ้า หลายเรื่อง เชื่อฉันไหม
บางคนบ้า ดาราหนัง ทั้งเทศ ไทย
บางคนบ้า กำไล ใส่ข้อมือ
บางคนบ้า สร้อยทอง คล้องหลายเส้น
บางคนบ้า ทำตัวเด่น ให้นับถือ
บางคนบ้า ร้องเพลง เก่งระบือ
บางคนบ้า โชว์สะดือ ให้คนดู
บางคนบ้า ดูหนัง ฟังเพลงมาก
บางคนบ้า กินหลายหลาก อ้วนเป็นหมู
บางคนบ้า ยึดมั่น นั่นของกู
บางคนบ้า ชอบเจาะรู แอบถ้ำมอง...
26 มกราคม 2550 08:07 น.
เบรฟฮาร์ท
ถึงเธอไม่ สวยสด งามหยดย้อย
ถึงเธอจะ ด่างพร้อย สักแค่ไหน
ถึงเธอผ่าน ผู้ชาย มากมายไป
ถึงเธอเป็น เช่นไร อยากได้ชม
ถึงเธอเป็น แม่หม้าย เพราะพ่ายรัก
ถึงเธอเคย อกหัก และขื่นขม
ถึงเธอถูก หยามด่า ว่าโสมม
ถึงเธอนั้น ทุกข์ระทม อยากปลอบใจ
ถึงเธอจะ ไม่หวาน ซาบซ่านจิต
ถึงเธอไม่ มีคนคิด พิสมัย
ถึงเธออยู่ สุดหล้า ฟากฟ้าไกล
ถึงเธอมี ราคีใด อยากใกล้เธอ.
25 มกราคม 2550 05:02 น.
เบรฟฮาร์ท
สามปีจาก นารี เธอมีอื่น
เราเคยชื่น สุขสม ภิรมย์หมาย
แต่ก่อนนี้ รักกัน มั่นมิคลาย
เธอมาหน่าย ตัวฉัน นั้นเหตุใด
ฉันยังรัก เธอมั่น ทุกวันนี้
โปรดช่วยชี้ ชัดแจง แถลงไข
หากเธอคิด จำพราก ลาจากไกล
ฉันจะไม่ โกรธขึง และดึงดัน
ขอเธออย่า อำพราง ในทางรัก
ว่าใจภักดิ์ คงแน่ มิแปรผัน
เพียรเอ่ยออก บอกได้ ทุกวี่วัน
มีเพียงฉัน คนเดียว เจียวนะเออ
สามปีจาก นารี เธอมีใหม่
เจ็บช้ำใจ ทุกข์หนัก คนรักเผลอ
สิ้นความรัก หมดใจ อย่าได้เจอ
พบกับเธอ ตลอดไป ฉันใคร่ลืม
22 มกราคม 2550 08:48 น.
เบรฟฮาร์ท
รักของพี่ เกิดไม่ง่าย มลายยาก
เจ็บซ้ำซาก เหลือใจ กระไรหนอ
เหมือนหน่อไม้ ไปผุด อยู่สุดกอ
บางครั้งท้อ ขาดคนเกื้อ เอื้อการุณย์
อยากให้น้อง เป็นฝน อันชื่นฉ่ำ
รักหวานล้ำ จากน้อง มากองหนุน
มิรู้ว่า ฉันนี้ จะมีบุญ
แหละค่าคุณ ได้ครอง ตัวน้องนาง
หากมิได้ ครอบครอง ตัวน้องแก้ว
ต้องคลาดแคล้ว จากกัน พลันหมองหมาง
จะเก็บรัก เอาไว้ มิให้จาง
อยู่ที่กลาง หัวใจ ไม่ร้างรา
แม้นสิ้นชาติ วาสนา กลับมาเกิด
จงบรรเจิด มีแต่สุข สิ้นทุกข์หนา
ขอได้ร่วม อยู่เรียง เคียงวิวาห์
กับน้องยา ทุกชาติ อย่าคลาดกัน.
หน้าส่วนตัว
1593
