10 กรกฎาคม 2550 10:00 น.
เบรฟฮาร์ท
เมื่อก่อนนั้น เธออยู่ไหน ดวงใจเอ๋ย
ไฉนเลย จึงเพิ่งมา พบพาฉัน
แม้วันนี้ อยากจะปลูก ผูกสัมพันธ์
ทำให้มัน ยืนยง มั่นคงมี
ก็มิอาจ คาดหวัง เป็นดังคิด
ด้วยกลัวผิด ศีลธรรม ต้องจำหนี
ถึงจะรัก มากเหลือ เหนือชีวี
หักฤดี ทิ้งร้าง ไกลห่างเธอ
เพราะวันนี้ ฉันมีใคร ที่ใจแล้ว
ต้องแน่แน่ว ซื่อตรง มิหลงเผลอ
หากชาติหน้า ฟ้าใหม่ ขอได้เจอ
จะบำเรอ รักล้น เพียงคนเดียว
แต่วันนี้ พบกัน เมื่อมันสาย
รักที่หมาย คลายคืน ยืนแลเหลียว
ต้องสลัด ตัดใจ เธอไปเชียว
เหมือนถูกเคียว คมบั่น มาหั่นทรวง
3 กรกฎาคม 2550 08:39 น.
เบรฟฮาร์ท
แว่วยินเสียง จี๊ดจี๊ด จิ้งหรีดร้อง
ดังกึกก้อง ทั่วทุ่ง เด็กมุ่งหา
จับตัวมัน เอาไป ใส่กลักยา
เพื่อนำมา คิดเลี้ยง ฟังเสียงมัน
เมื่ออยากได้ ฟังเสียง นั้นเพียงแต่
เอาขนแหย่ ปีกหลัง ทำยังขัน
เด็กบางคน ซนนัก ไร้รักษ์กัน
ก็ประชัน ทำเห็น เป็นกีฬา
จับมันอยู่ ด้วยกัน แล้วปั่นหัว
ให้เมามัว ขุ่นข้อง ต้องปัญหา
จนเกิดกัด ฟัดเหวี่ยง ส่งเสียงมา
สุขอุรา หนอเจ้า ไม่เข้าที
ไม่รู้จัก กลัวกรรม ชอบทำก่อ
สร้างแต่หน่อ ผลร้าย มิหน่ายหนี
ใครจะทุกข์ สุขนั้น ขอฉันดี
ความปราณี มิคิดถึง คำนึงเลย
คำว่ากลักยา คือกล่องใส่ยาสูบ เมื่อสมัยเกือบสามสิบสี่สิบปีมาแล้วนะ ซึ่งสมัยปัจจุบัน คงหาดูไม่ได้
2 กรกฎาคม 2550 08:01 น.
เบรฟฮาร์ท
ชายข้าวเปลือก หญิงข้าวสาร โบราณว่า
มันต่างค่า กันยิ่ง เป็นจริงหนอ
ข้าวสารตก ที่ใด ให้ลออ
เกิดเป็นกอ กกใหม่ วิไลตา
อันข้าวสาร หารมา ราคาหมด
คุณค่าลด ทดถอย น้องลงหนา
หากตกอยู่ แหล่งใด ไม่นำพา
ด้วยราคา เสื่อมสูญ อาดูรจริง
เกิดเป็นชาย ร้ายดี ไม่มีเสีย
ถึงมากเมีย คนมิชัง ดังผู้หญิง
อันนารี มากรัก ชู้พักพิง
อย่าอ้างอิง เอาอย่าง เหมือนทางชาย
ไม่ว่าหญิง หรือชาย อย่าหมายอ้าง
ควรสรรค์สร้าง ความดี หามีหาย
เมื่อยามที่ แตกดับ ลาลับกาย
จะมิอาย ผู้คน ด่าบ่นเอา
28 มิถุนายน 2550 09:22 น.
เบรฟฮาร์ท
ถึงเธอจะ แสนดี หามีไหน
ทั้งห่วงใย ใจแน่ มิแปรผัน
เฝ้าดูแล เช้าเย็น ไม่เว้นวัน
แต่ใจฉัน ด้านชา ไร้อารมณ์
อยากจะบอก ออกมา คำว่า " รัก "
จำต้องหัก ดวงจิต เพราะพิษขม
ที่เขาทำ เอาไว้ ฉันให้ตรม
ร้าวระบม เกินกว่า รักษามัน
อาจจะเป็น เพราะใจ ที่ตายด้าน
ยังต่อต้าน ข้างใน ฤทัยฉัน
ขอเวลา สักนิด ครวญคิดกัน
หวังคืนวัน มาลบ เกลื่อนกลบไป
อยากจะให้ ร้างเลือน รอยเปื้อนรัก
ที่เคยพัก พึ่งพา ได้อาศัย
ลืมคนลวง ฉันช้ำ จนหนำใจ
จากฤทัย ของฉัน นั้นเสียที
27 มิถุนายน 2550 09:00 น.
เบรฟฮาร์ท
รักมิใช่ เกมส์กีฬา มาแข่งขัน
หรือประชัน เอาชนะ เพื่อสะสม
เป็นรางวัล แลกสิ่งของ ต้องอารมณ์
พอเชยชม แล้วทิ้งขว้าง เลิกร้างไป
อย่าทำรัก ให้เป็น ประเด็นต่ำ
เพื่อคร่าย่ำ ความสาว คราวสดใส
เอาเงินตรา มาล่อ จนพอใจ
บ้างก็ใช้ เหลี่ยมเล่ห์ เพทุบาย
เกิดเป็นหญิง จริงนั้น มันลำบาก
แต่ถ้าหาก สิ้นสาว ต้องคาวหลาย
มิเป็นที่ ต้องการ ถ้าผ่านชาย
แถมอับอาย ผู้คน เปื้อนมลทิน
ชายหญิงเอ๋ย หากคิดรัก จักเตือนหน่อย
อย่าได้ปล่อย กายจิต ผิดถวิล
ง่ายเกินไป จะต้องตรม ระทมจินต์
น้ำตาริน กอดหัวเข่า นั่งเศร้าทรวง
หน้าส่วนตัว
1783
