28 สิงหาคม 2550 09:54 น.
เบรฟฮาร์ท
ง่ายนักหรือ ที่จะให้ ดวงใจฉัน
เลิกนึกฝัน พร่ำเพ้อ ละเมอหา
ครั้งเมื่อสอง เราได้ ร่วมชายคา
สุขอุรา เหลือล้ำ เกินคำใด
แต่เธอนี้ มีใหม่ แบ่งใจสอง
อกกลัดหนอง คือฉัน นั่นจริงไหม?
รักง่อนแง่น แคลนคลอน แล้วถอนไป
หฤทัย สุดช้ำ กินน้ำตา
สำหรับเธอ คงสุข ไร้ทุกข์ยิ่ง
หัวใจหญิง แกร่งจัง ดังหินผา
มิเคยจำ คำมั่น ในสัญญา
ที่ผ่านมา ลืมได้ หนอใจเธอ
สำหรับฉัน นั้นสิ เมื่อริรัก
ก็เฝ้าภักดิ์ เธอยิ่ง จริงเสมอ
เกลียดนักหญิง หลายใจ ไม่อยากเจอ
หลงละเมอ สำคัญผิด คิดว่าดี
21 สิงหาคม 2550 04:57 น.
เบรฟฮาร์ท
ถึงตัวอยู่ แสนไกล แต่ใจชิด
ไม่เคยคิด เปลี่ยนแปร แม้สักหน
เพราะรักเธอ ลึกซึ้ง ตรึงกมล
ด้วยเป็นคน ยึดมั่น คำสัญญา
แม้จะนาน เท่าใด มิไหวหวั่น
เธออย่าพรั่น คอยคิด ปริศนา
ว่าพี่นั้น มีใคร ในอุรา
ทุกทิวา ราตรี ภักดีเธอ
อย่าทำงาน โหมนัก จงพักผ่อน
เดี๋ยวจะอ่อน กำลัง หากพลั้งเผลอ
พี่นี้แสน ห่วงใย รู้ไหมเออ
อยากเจอะเจอ และอยู่ เป็นคู่ครอง
ขอจงเก็บ กายใจ นั้นให้พี่
หากขยี้ รักลง พี่คงหมอง
อีกไม่นาน นักเล่า เจ้าเนื้อทอง
เราสมปอง เคียงสุข ทุกทิวา
21 สิงหาคม 2550
19 สิงหาคม 2550 11:23 น.
เบรฟฮาร์ท
ถึงตัวอยู่ แสนไกล แต่ใจชิด
แนบสนิท นวลน้อง มิหมองหมาง
รักของพี่ จริงแท้ นะแม่นาง
มิเคยจาง จากจิต จงคิดตรอง
อย่ากังวล หม่นทรวง เลยดวงแก้ว
พี่รักแล้ว มิทำ ให้ช้าหมอง
หวังใจคิด ชิดชม คงสมปอง
ได้เคียงครอง น้องนัก ด้วยภักดี
ถึงจะนาน แค่ไหน ดวงใจมั่น
มิแปรผัน ให้เหงา เศร้าหมองศรี
อันเดือนดับ ลับลง ยังคงมี
วันคืนที่ กลับหวน ย้อนทวนเลย
แม้วันนี้ เราห่าง อยู่ต่างฟ้า
ก็เหมือนว่า อยู่เรียง เคียงเขนย
ฝากลมจูบ ลูบไล้ ให้ทรามเชย
โอ้น้องเอย พี่แสนหวง ดั่งดวงใจ
19 ส.ค.2550
2 สิงหาคม 2550 08:51 น.
เบรฟฮาร์ท
เมื่อก่อนนี้ ช้ำนัก เพราะรักคุด
ต้องสิ้นสุด ที่ชอกช้ำ น้ำตาไหล
ด้วยตัวเธอ มีอื่น สดชื่นใจ
แต่ฉันไซร้ ไร้สุข กลับทุกข์ตรม
ก็เพราะรัก ข้างเดียว เปล่าเปลี่ยวจิต
มันแทรกพิษ ภายใน ให้ขื่นขม
จากคนเคย รู้จัก มาถักปม
รอยระทม หม่นหมาง บนทางใจ
เธอมิรัก เหตุไฉน ทำใกล้ชิด
ฉันจึงคิด เลยเถิด เกิดเผลอไผล
ทุ่มเททั้ง ดวงจิต พลั้งผิดไป
หฤทัย หลงเพ้อ เพราะเธอทำ
แต่วันนี้ มีสุข ไปทุกสิ่ง
ไร้ผู้หญิง เย้าหยอก หลอกขยำ
จนเศร้าหมอง หม่นไหม้ ใจระกำ
พ้นจากคำ ลวงล่อ ให้ฝ่อทรวง
31 กรกฎาคม 2550 09:09 น.
เบรฟฮาร์ท
เมื่อยามแมว ไม่อยู่ หนูเริงร่า
บนในหน้า แช่มชื่น ระรื่นฝัน
เที่ยววิ่งเล่น เผ่นโผน กระโจนกัน
ทุกคืนวัน มีสุข มิทุกข์ตรม
เหมือนตัวฉัน นั้นนี่ มีเมียดุ
เพื่อนแหย่ยุ เสียจัง เสียงดังขรม
ไม่ต้องกลัว มอเมีย เสียอารมณ์
น่าเที่ยวชม กรุงไกร ให้ชื่นบาน
ได้ยินคำ ของเพื่อน เตือนให้กล้า
ฉันเลยบ้า บิ่นไป ด้วยใจหาญ
มิมีใคร ดูแล แหมสำราญ
ยิ่งต้องการ หนีเที่ยว แม้เสียวเมีย
ถ้าเธอนั้น จับได้ ต้องตายแน่
ฉันคงแย่ เอาการ กบาลเสีย
สิบหกแผล ที่หัว โดนนัวเนีย
จนอ่อนเพลีย พักผ่อน นอนรอพอ(รพ.)
แต่คิดมา คิดไป ไยหดหู่
เรื่องคำขู่ มิกลัว ฉันหัวหมอ
โอกาสดี มีน้อย เฝ้าคอยรอ
ทำบ้าบอ อย่างฉัน ขันเหลือทน
ครั้นพอถึง เมืองกรุง แสนยุ่งยาก
รถรามาก ยิ่งนัก ชักสับสน
วิ่งขวักไขว่ ไปมา ดูน่าชน(กัน)
แหมผู้คน บานเบอะ ดูเยอะจัง
เที่ยวเมืองกรุง หลายเพลา ถึงคราเหนื่อย
และปวดเมื่อย ขึ้นมา ทั้งหน้าหลัง
คงต้องหา หมอดี ฝีมือดัง
เดินเซซัง เข้าไปนวด คลายปวดตัว
คุณหมอสาว นุ่งนิด แถมปิดน้อย
สวยหยดย้อย พูดเย้า เจ้าเล่นหัว
นวดไปมา พาใจ ให้เต้นรัว
ฉันเมามัว ฝีมือ ร้องฮือเลย
ถึงคราวที่ ลงอ่าง น้องนางนวด
ที่เจ็บปวด คลายผ่อน ฉันนอนเฉย
แต่หมอกลับ มาร่วมอ่าง อย่างเสบย
ฉันมิเคย จึงกระโดด วิ่งโลดไป
พอนึกขึ้น มาได้ ก็สายแล้ว
คงมิแคล้ว คนหัวเราะ เยาะเสียงใส
ก็เปลือยเปล่า ล่อนจ้อน วิ่งว่อนไกล
ด้วยตกใจ เสียท่า แทบบ้าตาย
หน้าส่วนตัว
1303
