กระทงอธิษฐาน

เบรฟฮาร์ท

คืนเพ็ญเดือนสิบสองน้ำนองเจิ่ง
หญิงชายเริงรื่นกันแหละหรรษา
ร่วมประเพณีงามอร่ามตา
เรียกขานว่า  ลอยกระทง สืบตรงมี

หยิบกระทงใบน้อยที่ร้อยเหน็บ
ด้วยการเย็บอย่างประดิษฐ์ของอิตถี(สตรี)
นำใบตองลองพับจับจีบดี
คล้ายบัวคลี่เบงบานตระการตา

อธิษฐานกราบไหว้บอกให้รู้
พวกข้าฯอยู่มีสุขมิทุกข์หนา
ขอถวายประทีปน้อยร้อยบูชา
แม่คงคาจงได้รับสดับฟัง

สิ่งอันใดที่ทำเปรอะเลอะเทอะทั่ว
ให้หมองมัวแด่พระแม่แท้หนหลัง
ด้วยประมาทพลาดไปไม่ระวัง
ขอแม่ยั้งยังโทษอย่าโกรธเลย

อีกประการหนึ่งนั้นลูกฝันใฝ่
ขอแม่ให้พรยิ่งเป็นจริงเอ๋ย
ได้สมหวังดั่งจิตคิดไว้เอย 
อยากชมเชยสิ่งใดไม่คลาดคลา				

รักกลางจันทร์

เบรฟฮาร์ท

มองพระจันทร์ ฟากฟ้านี้ สีสว่าง
พราวพรายพร่าง กลางนภา ดาราฉาย
เฆมปุยน้อย ลอยเลื่อน ค่อยเคลื่อนกราย
เห็นกระต่าย ไหมนั่น บนจันทรา

ใคร่จะบอก นงนุช สุดที่รัก
โบราณจัก ได้ไขขาน นานนักหนา
ทำไร่กัน บนนั้น ท่านยายตา
เรื่องเล่ามา เป็นนิทาน นานเต็มที

อยากจะให้ รักเราเป็น เช่นนั้นเถิด
คงจะเกิด ความสนุก และสุขศรี
อยู่กันเพียง สองคน จนหรือมี
ที่บนนี้ กลางจันทร์ ฉันและเธอ.				

ลูก........(ควรเรียกว่าเป็นลูกอะไร)

เบรฟฮาร์ท

แม่คนหนึ่ง เลี้ยงมา ลูกห้าหก
ครั้นถึงตก คราวลูก ต้องปลูกฝัง
ดูแลแม่ ให้มีสุข มิทุกข์ดัง
เหมือนเมื่อครั้ง ตัวเรา ยังเยาว์มา

แม่ป้อนน้ำ แหละข้าว ให้เราอิ่ม
แม่เปี่ยมปริ่ม ความรัก ลูกหนักหนา
ทั้งพันผูก ห่วงใย ไม่ร้างรา
แม้ลูกยา เติบใหญ่ ใช่สร่างเซา

ลูกบางคน มิเลี้ยงแม่ เมื่อแก่หนอ
ปล่อยให้พ่อ แม่อด รันทดเหงา
น่าอนาถ เหลือล้ำ กรรมไม่เบา
ให้คนเขา เรียกบุญปลูก ว่าลูกไร(อะไร)

โถเวรกรรม ทำไว้ อย่างไรนั่น
มิแปรผัน ต้องตอบเจ้า เข้ารู้ไหม
คุณแม่พ่อ มีมากเหลือ เหนือสิ่งใด 
ท่านจากไป ฤๅจะหา ใครมาแทน				

ลูกอะไร

เบรฟฮาร์ท

ใครกันหนอ

เบรฟฮาร์ท

ใครกันหนอ ให้กำเนิด เกิดกายเล่า
ใครกันหนอ ที่รักเรา เฝ้าถนอม
ใครกันหนอ เร้าป่วยไข้ ใจอกตรอม
ใครกันหนอ ที่ควรน้อม นบบูชา

ใครกันหนอ เหมือนดั่งครู ผู้ฝึกฝน
ใครกันหนอ ยากเหลือทน จะเสาะหา
ใครกันหนอ ท่านปราณี มีเมตตา
ใครกันหนอ มิเคยรา ร้างรักไป(เรา)

ใครกันหนอ เราเคยกอด พูดออดอ้อน
ใครกันหนอ กล่อมเรานอน รู้บ้างไหม
ใครกันหนอ รักเราจัง ดั่งดวงใจ
ใครกันหนอ จงจำไว้ คือแม่เรา.