15 พฤศจิกายน 2549 08:16 น.
เบรฟฮาร์ท
เป็นแฟนพี่ นี้ยากจน ต้องทนหนอ
อย่าเพิ่งท้อ ทิ้งห่าง หรือร้างหนี
มีแต่เจ้า ที่เคียงข้าง ทางชีวี
ตัวเจ้านี้ เหมือนเป็นยา พาได้แรง
เพื่อต่อสู้ อุปสรรค แหละขวากหนาม
แม้คนหยาม เย้ยให้ มิหน่ายแหนง
เจ้าลำบาก ตรากตรำ เช้าค่ำแลง
เหมือนฟ้าแกล้ง สองเรา พี่เข้าใจ
แม้ระกำ ช้ำฟก หัวอกหมอง
ขอนวลน้อง ทนสู้กว่า ฟ้าสดใส
ชีวิตต้อง ดีขึ้น รื่นฤทัย
คงจะไม่ ทุกข์ทน ยากจนนาน.
15 พฤศิกายน 2549
เบรฟ
14 พฤศจิกายน 2549 14:15 น.
เบรฟฮาร์ท
ดาวดวงหนึ่ง ส่องสว่าง กลางใจพี่
ดาวดวงนี้ ก็คือเธอ เฝ้าเพ้อฝัน
กระพริบพราว พรายแอร่ม แจ่มทุกวัน
มิแปรผัน ฉันนี้รัก ปักทรวงใน
เธอทำให้ ฉันมีสุข ลืมทุกข์หมด
ยังจำจด คืนวัน อันแจ่มใส
ฉันคนนี้ รักเธอจริง ยิ่งกว่าใคร
เธอรู้ไหม ฉันคงเศร้า เหงาทวี
หากรู้ว่า ข้างใน หทัยนั่น
ไม่มีฉัน คงจะทุกข์ มิสุขศรี
เหมือนดั่งกาย แต่ไร้ ซึ่งชีวี
ร้าวฤดี เหลือประหลาด ถ้าขาดเธอ
14 พ.ย. 2549
เบรฟ
13 พฤศจิกายน 2549 08:08 น.
เบรฟฮาร์ท
ฉันมองภาพ ถ่ายของเธอ จนเพ้อฝัน
ทุกคืนวัน เฝ้าครุ่นคิด จิตสับสน
เบื้องหลังภาพ เซ็นไว้ซึ้ง ตรึงกมล
ยามเมื่อยล ครั้งใด ใจตื้นตัน
เธอบรรยาย เอาไว้ ให้รู้ว่า
ที่รักจ๋า อย่าลืม ปลื้มสุขสันต์
บอกว่า รัก ตราบดิน สิ้นนิรันดร์
จักผูกพัน ฉันนี้ มิมีคลาย
ยามที่ฉัน อ่อนล้า คราเหนื่อยหนัก
มองภาพรัก ของเธอนั้น พลันทุกข์หาย
เหมือนเธอซ่อน วิญญา มาใกล้กาย
ไม่เดียวดาย แม้อยู่หล้า สุดฟ้าไกล.
13 พฤศจิกายน 2549
เบรฟ
11 พฤศจิกายน 2549 14:56 น.
เบรฟฮาร์ท
สายลมพัด โชยมา คราหน้าหนาว
ท้องฟ้าพราว สดใส ไร้เมฆฝน
ช่างสวยงาม จับใจ ยามได้ยล
ใบไม้หล่น จากกิ่ง เหมือนชิงชัง
เสียงวิหค นกร้อง ก้องไปหมด
อรรถรส ให้คำนึง ถึงความหลัง
เห็นลูกนก ตกล่วง จากรวงรัง
เหมือนเช่นดัง ตัวเรา เศร้าคร่ำครวญ
เห็นสายธาร ซ่านกระเซ็น เป็นระลอก
เหมือนดั่งบอก ความนัย ฉันให้หวน
คิดถึงบ้าน ที่เกิดมา พารัญจวน
ป่านนี้นวล น้องเรา คงเศร้าใจ
อยากจะคืน ถิ่นลับ กลับมานัก
คิดถึงรัก แรมร้าง พลางอ่อนไหว
โอ้อกเอ๋ย คิดมา ครั้งคราใด
ดั่งฤทัย แทบขาด ประหลาดจริง.
11 พฤศจิกายน 2549
เบรฟ
11 พฤศจิกายน 2549 07:47 น.
เบรฟฮาร์ท
จากดินแดน อีสาน บ้านเกิดมา
เพราะระอา ความจน ข้นแค้นหนอ
ทิ้งคนรัก น้องพี่ นี้ให้รอ
กับแม่พ่อ อยู่นา จากมากรุง
เพื่อมาหา งานทำ จำต้องสู้
แม้ความรู้ มิใช่ ได้เรียนสูง
นั่งกินนอน ลำบาก ค่ำตากยุง
ด้วยเหตุมุ่ง หาเงินนั้น ที่ฉันปอง
บางครั้งต้อง อดข้าว ร้าวในอก
เจ็บช้ำฟก เขาหลอกลวง ดวงใจหมอง
คิดถึงแม่ พ่อหนา น้ำตานอง
จะเรียกร้อง หาผู้ใด ให้ช่วยเรา
คงจะต้อง กลับบ้าน อีสานเถิด
ยังบรรเจิด ดีกว่าให้ ใครว่าเขลา
คนบ้านนอก คอกนา ปัญญาเบา
ไม่เคยเอา ของใคร หรือใฝ่โกง.
หน้าส่วนตัว
1417
