12 พฤศจิกายน 2550 08:02 น.
เบรฟฮาร์ท
ใครกันหนอ รักเรา เท่าชีวิต
ใครกันหนอ เฝ้าชมชิด เสน่หา
ใครกันหนอ ให้ความสุข ทุกเวลา
ใครกันหนอ มากเมตตา แหละปราณี
ใครกันหนอ อุ้มเรา แต่เยาว์อยู่
ใครกันหนอ เคยผูกอู่ มิหน่ายหนี
ใครกันหนอ กล่อมนอน ร้องกลอนดี
ใครกันหนอ แม้ชีวี ยอมพลีตรึง
ใครกันหนอ จูบหอม มิยอมหน่าย
ใครกันหนอ เช้าบ่าย สายคิดถึง
ใครกันหนอ เราเจ็บช้ำ ท่านคำนึง
ใครกันหนอ เราดื้อดึง ท่านปลอบพลัน
ใครกันหนอ ยามเราทุกข์ สิ้นสุขด้วย
ใครกันหนอ หลายครั้งช่วย เราสุขสันต์
ใครกันหนอ มิอาจลืม ปลื้มทุกวัน
ใครกันหนอ ขอบอกกัน พ่อแม่เรา
12/11/2550
7 พฤศจิกายน 2550 03:08 น.
เบรฟฮาร์ท
ถ้าจะรัก ต้องซื่อตรง และคงมั่น
หากยังพรั่น อย่าลอง คิดปองหมาย
หรือหวังหลอก หยอกเล่น เพราะเป็นชาย
ทำวุ่นวาย จงหยุด สิ้นสุดพอ
หากคิดรัก ภักดี ยอมพลีชีพ
จงเร่งรีบ เถิดหนา มาสู่ขอ
อย่าปล่อยให้ คอยนาน ด้วยการรอ
น้องหวังคลอ เคลียเคล้า ทุกเช้าเย็น
ได้ฟังคำ จำนรรจ์ ก็ฝันหวาน
แสนสงสาร แต่พี่ นี้ยากเข็ญ
ทำงานเช้า กินค่ำ เศร้าลำเค็ญ
กลัวมิเป็น ดังหมาย รักพ่ายพัง
ขอเวลา หาเงิน เพื่อเดินหน้า
ไว้เป็นค่า สินสอด รอดมีหวัง
ได้แต่งงาน อยู่กัน มั่นจีรัง
จะรักดัง ดวงแด อย่างแน่นอน
7/11/2550
1 พฤศจิกายน 2550 04:54 น.
เบรฟฮาร์ท
อยากจะมี ผ้าห่ม ต้องข่มจิต
หวังปกปิด ยามหนาว หลายคราวหนา
เห็นคนอื่น ชื่นสุข ทุกทิวา
ไม่ต้องมา นั่งสั่น แหละหวั่นกลัว
ยามลมหนาว พราวพัด สะบัดโบก
จนวิโยค ซึมเศร้า เฝ้าปวดหัว
ทั้งหนาวเหน็บ เจ็บช้ำ ซ้ำหมองมัว
ด้วยเหตุตัว เรานั้น โถมันจน
อยากจะมี ผ้าห่ม ต้องข่มจิต
อาจหมดสิทธิ์ หญิงใด หาใครสน
อยู่คนเดียว เดี่ยวโดด โหดเหลือทน
ขอหน้ามล คนใด มากไมตรี
มาสมัคร รักกัน กับฉันเถิด
อย่าเตลิด หลบหลีก แล้วปลีกหนี
หากสาวใด ใจจริง ก็ยิ่งดี
ชุบชีวี ที่เหงา หายเศร้าเลย
ถ้าหากผ้า ตราคน ฉันสนอยู่
รีบปลูกอู่ เร่งวัน ผันเป็นเขย
แล้วสู่ขอ หนอเจ้า เฝ้าชมเชย
เพียงเธอเปรย รักมั่น นิรันดร
1 พย.2550
26 ตุลาคม 2550 05:08 น.
เบรฟฮาร์ท
โอ้ที่รัก ทำไม ดวงใจฉัน
จึงใฝ่ฝัน ถึงเธอ ละเมอหา
ทั้งเช้าสาย บ่ายค่ำ ยามนิทรา
แม้หลับตา คราใด ให้พะวง
ฉันเคยคิด มากมาย แหละหลายอย่าง
สิ่งต่างต่าง เธอทำให้ ใจลุ่มหลง
ทั้งอ้อนออด พรอดพร่ำ ซ้ำซื่อตรง
ฉันจึงคง เฝ้ารัก แหละภักดี
โอ้ที่รัก เธอเคยพร่ำ จำนรรจ์ว่า
จะไม่คร่า ทิ้งขว้าง หรือร้างหนี
ฉันจำได้ ทุกถ้อย ร้อยวลี
เธอเคยมี ต่อฉัน สุขสันต์จัง
เธอรู้ไหม ไยฉัน จึงฝันเฟื่อง
ทุกราวเรื่อง ทำให้ ดวงใจหวัง
จะได้อยู่ ครองกัน มั่นจีรัง
ขอรักดัง ดวงแด ถึงแม้ตาย
26/10/50
24 ตุลาคม 2550 03:55 น.
เบรฟฮาร์ท
ยามเราอยู่ ด้วยกัน ทุกวันวี่
หัวใจนี่ แปลกนัก หนอรักเอ๋ย
มิรู้สึก ลึกล้ำ หวานฉ่ำเลย
โอ้อกเอย เป็นไฉน ใคร่รู้จัง
ครั้นเมื่อเธอ จากไป หัวใจแกว่ง
คล้ายเว้าแหว่ง ขาดวิ่น สิ้นมนต์ขลัง
ให้เงียบเหงา เศร้าทรวง ปวงชีวัง
ไม่เหมือนดัง ครั้งอยู่ เคียงคู่ครอง
คืนนี้เห็น จันทรา เพลาค่ำ
หริ่งหรีดร่ำ ระงม ยิ่งตรมหมอง
ดาราเกลื่อน เวหา ชวนน่ามอง
แสงสีทอง แจ่มจ้า ทั่วฟ้าไป
อยากจะหวน เวลา พาคืนกลับ
วันที่ลับ ล่วงเลย เคยไสว
มีเธอคู่ อยู่เคล้า มิเศร้าใจ
แต่คงไม่ อาจทำ ต้องกล้ำกลืน
หากวันนี้ มีเธอ มาเคียงข้าง
ความอ้างว้าง ระทม สุดตรมฝืน
คงไม่มี แก่ฉัน ทุกวันคืน
มิต้องยืน เศร้าโศก บนโลกเอย
24/10/2550
หน้าส่วนตัว
899
