5 พฤษภาคม 2548 16:20 น.
เบนนี่
....จากวัน..ผ่านเป็นเดือน...เลื่อนเป็นปี
จากกันตรงนี้ ต่างคน ต่างค้นหาความฝัน
ต่างหัวจิต หัวใจ...แต่พวกเราผูกพันกัน
ระยะทาง...และเวลากั้น...ได้แค่กาย
ความผูกพันครั้งเก่า...ที่แสนดี
ความทรงจำงดงาม ตรงที่...เรามีกันไม่ห่างหาย
มีสุข ร่วมสุข มีทุกข์...ร่วมต้าน ไม่ห่างไกล
เพราะพวกเรามีหัวใจ...ไว้เพื่อรักกัน
ต่างคนต่างที่มา...ช่างแตกต่าง
แต่ความผูกพันของเพื่อนนั้ไม่เคยจาง...จากใจฉัน
พรุงนี้..จะเก็บเธอไว้ในความทรงจำนิจนิรันทร์
นี่คือคำมั่น...ที่ให้กันฉันสัญญา
กลอนนี้ มอบให้แก่น้องๆที่เอ็นฯติด และไม่ติดทุกคน อนาคต ไม่ได้ขึ้นอยู่ที่สถาบันเสมอไป แต่ขึ้นอยู่กับตัวของเรามากกว่าที่จะไขว้คว้าหาความรู้ได้มากน้อยแค่ไหน
พี่สาวคนนี้จะเป็นกำลังใจให้น้องๆทุกคนตลอดไปค่ะ............
4 พฤษภาคม 2548 20:34 น.
เบนนี่
วันนี้มีแต่ความเหว่หว้า
ไม่มีคนที่เคียงข้างตลอดมาอย่างเก่าก่อน
ไม่มีไออุ่นแห่งรักมีเพียงน้ำตาที่เปียกปอน
มีแค่เพียงสายลมอ่อนยามค่ำคืน
ไม่รู้ว่าต้องเหงาอย่างนี้อีกนานไหม
หรือยังคงต้องฝันร้ายยามหลับไหลไม่ยอมตื่น
ไม่มีดวงดาวส่องแสงพร่างพราวยามค่ำคืน
ไร้คนข้างกายหวนคืนไม่กลับมา
เป็นเพราะใจไม่รู้ความหมาย...คำว่ารัก
พอสูญเสียเลยรู้ว่ารักมีค่าหนักหนา
พอเธอหายไปไม่หวนกลับมา
เลยรู้ว่าเธอ..คือทุกสิ่งที่มีค่ามากมาย
ลมหายใจในวันพรุ่งนี้.ที่ไม่มีเธอ
มีเพียงน้ำตาที่ไหลเอ่อ..ของคนที่อ่อนไหว
ไร้เรี่ยวแรงหมดกำลัง..จะก้าวเดินต่อไป
เมื่อวันนี้ มีเพียงลมหายใจที่ไม่มีเธอ
เหงา..เหงา..ท่ามกลางสายลม สายหมอก
ทำได้แค่ลวงหลอกว่าเราจะได้พบเจอ
คนที่ฉันรักที่แท้จริง มีเพียงแค่เธอ.
รอคอยมาเสมอแม้ไม่มีหวังอะไร
สุขใจเมื่อได้คิดถึงวันเก่า.
วันที่มีเธอเคียงข้างเป็นเงาไม่ห่างไปไหน
แต่วันนี้สิ้นสุดแล้ว..ตรงที่เธอหมดลมหายใจ
ฉันจะอยู่ได้อย่างไร.เมื่อคนที่รู้ใจ...ไม่กลับมา
ทำไมโลกนี้ไม่ยุติธรรมต้องกลั่นแกล้ง
เหมือนสวรรค์เสแสร้งให้ต้องห่วงหา
จะลบลืมเธอออกจากความคิดแต่ภาพเธอยังคงติดตา
ทำได้รอคอยเรื่อยมาจนกว่าจะหมดลม.
หายใจเข้าออกในทุกช่วงแต่ละวัน
ความสุขที่เคยมีมันชั่งแสนสั้น..เหลือแต่ความขื่นขม
คืนนี้..คงต้องนอนกอดหมอนอย่างคนที่โง่งม
ต่อให้ร้องหายจนหมดลมเธอก็ไม่มีทางหวนคืน.
4 พฤษภาคม 2548 05:27 น.
เบนนี่
ฉันไม่รู้ว่าเรา รักกัน มากแค่ไหน
ทั้งที่เราสอง ต่างมีใคร มาก่อนหน้านี้
เธอไม่ใช่คนแรก ที่ทำให้ฉันรู้สึกดี
เธอเป็นเพียงคนที่ผ่านมา แค่นี้จริง จริง
แต่ตอนนี้ ความรู้สึกมันเริ่มเปลี่ยน
หัวใจเริ่มมีบทเรียน ในบางสิ่ง
เธอให้ฉันมากมาย ไม่เคยห่างหาย ในความเป็นจริง
เธอมีไหล่กว้างให้สบอิง ยามไม่มีใคร
ตอนนี้...เธอเป็นใคร มากกว่าเธอคนก่อน
ไม่ว่าหนาวหรือร้อน ก็ไม่ห่างหายไปไหน
มีคำพูดไม่กี่คำ...แต่มากด้วยความจริงใจ
เธอรักและห่วงใย...ด้วยหัวใจ..ที่มีกัน
แค่วันนี้ ได้รักเธอ ก็เป็นสุข แล้วหัวใจ
ไมว่าวันข้างหน้าจะมีเราไหม...ทางแห่งฝัน
แค่วันนี้ได้รักเธอ...เสมอ ก็เพียงพอแล้วที่ให้กัน
ขอให้ฉันได้เก็บภาพความฝันตรงนี้ ที่เธอตลอดไป...........
หน้าส่วนตัว
1027
