9 ธันวาคม 2547 23:24 น.
เบนนี่
ไม่อยากเรียกร้อง ให้เธอกลับมาหากัน
เพราะรู้ว่ามันคงเป็นไปไม่ได้
เพราะรู้เรื่องราว ระหว่างเราเธอทิ้งฉันอย่างตั้งใจ
ฉันสามารถ อ่านเธอได้...จากแววตา...
เพราะหัวใจไม่มีขาเดิน หรือปีกบิน
จะได้โผผิน ก้าวผ่านมิติแห่งเวลา...
ย้อนกลับคืน วันเก่าๆ ที่มีเรา เคียงข้างตลอดมา....
หากวันนี้ ฉันยังมีค่า ในความทรงจำของใครอีกคน
ได้แต่นังซับน้ำตาตัวเองอยู่ในห้อง
ทำได้เพียงแตะต้องความ พ่ายแพ้ สับสน
ว้าวุ่นหัวใจ ที่ถูกทำลาย เหมือนโดนไฟลน....
เกินที่จะอดทน...แล้ว สำหรับใจ....
เคยเป็นคนที่เข้มแข็ง.....
แต่ตอนนี้มันอ่อนแรง..เกินที่จะทนไหว....
เมื่อฉันเสียเธอ..ก็ไม่รู้จะอยู่ได้ยังไง....
เมื่อความหวังว่ามีเธอ เป็นดวงใจ ที่ทำให้..
....หัวใจอยากเดินทาง...
แต่วันนี้ ไม่มีเราอยู่เหมือนก่อน
อยากอ้อนวอน อย่างคนที่อ้างว้าง...
ไร้จุดหมาย หัวใจร้องไห้ น้ำตารินไหล มาเป็นทาง
โดดเดี่ยว อ้างว้าง หมดหนทางจะเดินต่อไป
เธอเคยถาม ว่าจะทนได้ไหมถ้าไม่มีเธอ...
ฉันหาคำตอบจนเจอ ว่ายังมีชีวิต อยู่ได้ในวันต่อๆไป
แต่เป็นแค่เพียงร่าง ที่มีลมหายใจ....
หัวใจยังคงอยู่ต่อไป โดยที่ไม่มีกัน...
ลมหายใจต่อไปนี้ มีเพื่อรอ อย่างคนสิ้นหวัง
ชีวิตนี้ไม่จีรัง อย่างที่เคยวาดฝัน
วันก่อนเคยมี แต่วันนี้ หมดแล้ว ความผูกพัน
เมื่อรักที่เคยมีจบลง อย่างไม่มีวันจะกลับคืน
ดังฝันร้าย ที่สุดในชีวิต
หากฉันลิขิตความฝัน ยามค่ำคืน...
ฉันขอหลับไหล โดยมีเธออยู่อย่างเดิม โดยไม่ยอมตื่น...
ทำได้แค่ทนกล่ำกลืน อย่างคงหมด อาลัย...
เจ็บมากแล้วรักนี้ ที่เธอทำลาย....
คนที่ทำร้าย คือคนที่ฉันรักด้วยหัวใจ
ไม่คิดว่าจะกลับกลาย ...
เป็นผู้ร้าย ฆ่าฉันอย่างเลือดเย็น
ทุกวันนี้ ยังพบเธอ อย่างวันเก่า
แต่เธอมีเขา เลยไม่เคยมองเห็น
ใช้เพียงหางตามองมา อย่างหัวใจที่ชาเย็น...
นี่หรือคือคนที่เคยเป็น เคยเห็นฉันอยู่...เต็มสองตา
ไม่อยากให้เธอเจอฉัน ทุกวันนี้...
เพราะบทบาทที่มี คือคนที่ไร้ค่า....
มีเพียงแค่ร่างกาย และลมหายใจ ของคนเจ็บ และชินชา
ทำได้แค่เพียงแอบร้องไห้ อย่างคนหมดคุณค่า ... เพราะคนหลายใจ....
9 ธันวาคม 2547 08:50 น.
เบนนี่
.....เป็นอะไรก็ได้ แค่ขอให้ได้ใกล้ชิดเธอแบบนี้.....
ไม่จำเป็นหรอกนะ ที่เธอจะรักฉันนะคนดี...
ขอให้เงาฉันยังมี.....
ปรากฏ ภาพฉันคนนี้ในแววตาเธอ....
.....ขอแค่ได้รัก ก็เป็นสุขแล้วสำหรับใจ....
แม้จะไม่ได้เป็นใคร ที่เธอรอมาเสมอ.....
ขอแค่ข้างกาย ยังมีฉันนั้นคอยห่วงใยเธอ
พร้อมเสมอ ที่จะปลอบโยนเธอ ด้วยหัวใจ
.....เพราะฉันมีหัวใจ ที่รักเธอ อย่างใสสะอาด....
ถึงจะไม่มีบทบาท มากมาย อย่างใครคนไหน
ขอแค่อนุญาต รักเธอ อย่างนี้ ก็เป็นสุขล้น สำหรับหนึ่งใจ......
คนที่อยู่ตรงนี้ ไม่ห่างไกล เกินเจอกัน....
.....หากเธอท้อ ฉันจะรอ เพื่อเฝ้าปลอบโยน...ยามท้อ
ฉันอาจไม่ดีเพียงพอ แต่รักที่มีนั้นคงมั่น
ไม่รับปากนะ ว่าพรุ่งนี้ จะมีเธอเหมือนวันก่อนนั้น
แค่เพียงจะไม่เก็บใครมาผูกพัน เพราะฉันรักมั่น ... แค่เธอ...
.....ยามเธอทุกข์ ฉันจะทุกข์เป็นเพื่อน....
พร้อมจะลบเลือน บาดแผล ที่ใครทำให้ต้องพร่ำเพ้อ....
หากคนรักคนนั้น ทำเธอบาดเจ็บ ฉันจะเจ็บเป็นเพื่อนเธอ
พร้อมแบ่งเบา น้ำตาที่ล้นเอ่อ...จากสองตา...
.....หากเธอสุข ฉันก็เป็นสุข ไปพร้อมกัน.....
ถึงแม้เธอจะไม่เห็นฉัน ก็ยังดีกว่า....
แค่ให้ฉันเป็นใครคนหนึ่ง ซึ่งยังคงรักเธอ ตลอดมา....
หากฉันทำได้ แค่คนธรรมดา...ที่ยังห่วงใย
.....เวลาทุกวินาที ต่อจากนี้ มันมีค่า....
ขอให้เธอรับรู้ว่า...ฉันจะอยู่ตรงนี้....ไม่ไปไหน
หากวันนี้ ฉันยังมีลมหายใจ ต่อไป.....
ทุกอณูแห่งลมหายใจ...มีไว้เพียงห่วงใยเธอ...ก็พอ...
9 ธันวาคม 2547 00:02 น.
เบนนี่
ผู้ชาย...เมื่อรักใคร มักใช้สมองตัดสิน
ใช้ความเคยชิน...เป็นบรรทัดฐาน
ว่ารักใคร มักใช้เหตุผล เหนือจินตนาการ
ความรัก..คือความต้องการ เหนือจิตใจ....
ความเหมาะสม...หรือควรคู่
โดยไม่เคยรับรู้ หัวใจใครคนไหน....
คนที่เคยบอกว่ารัก หมดแล้ว เหนือใครๆ
พอพบเจอใครใหม่...จึงตัดใจ จากคนข้างใจ..คนเดิม
นี่หรือรักแท้...ที่ใครว่ามีจริง
คือการทอดทิ้ง...โดยมีใคร เข้ามาเสริม
รักของผู้ชาย...สามารถมีใครเข้ามาใหม่เพื่อต่อเติม
หรือเพราะว่า..ใครคนเดิม..หมดความสำคัญ
ใครต่อใคร..ว่ากาลเวลา สามารถพิสูจน์รักแท้...
แต่เวลาก็เป็นตัวแปร...ทำให้รู้หัวใจใครคนนั้น
คนที่เคยบอกว่ารัก และจะดูแลไม่ห่างกัน
เหมือนกับดวงจันทร์ เคียงคู่ฟ้าไกล...
แต่ตอนนี้..มีผู้หญิงคนหนึ่งเปรียบเหมือนดอกหญ้า
ที่ไม่มีค่า มีราคา มีความหมาย
นี่หรือ คือบทสรุป ของผู้หญิงที่รักผู้ชาย โดยใช้หัวใจ
ทุ่มเทหมดทั้งตัว และหัวใจ ขอแค่ได้รักเธอ..
ผลตอบแทนที่ได้ คือวันนี้ ไม่มีแล้ว ความรักเก่า
มีแต่ความทรงจำที่คอยเป็นดังเหงา ที่หลอนหลอกเสมอ..เสมอ..
แม้จะเจ็บเพราะรักผู้ชาย ที่ใช้มันสมอง ตัดสินรักที่มีอย่างเช่นเธอ...
แต่ก็เจ็บ บนความรัก ที่มอบให้กับคนเช่นเธอ โดยใช้หัวใจ...
4 ธันวาคม 2547 10:40 น.
เบนนี่
ฉันเองไม่เคยรู้มาก่อน...ว่าเธอเองนั้นรักกัน
รักฉันมากกว่าใคร คนไหน ไหน
รักของเธอเหมือนผ้าขาว คอยถนอม และรักษาน้ำใจ
เธอห่วงใยฉันเกินหน้าใคร คนไหน ไหนที่เธอเคยมี
อยากขอบคุณวันเวลาที่พาเราสองมาพบกัน
ความผูกพันมันสร้างความอบอุ่นให้กับฉันคนนี้
คนที่เธอไม่เคยเอ่ยว่ารัก...ว่าชอบ..ต่อกันสักที
เธอทำทุกอย่าง..ด้วยสิ่งดี..ดี..อย่างที่ฉันต้องการ
คำพูด ไม่อาจทดแทนความรัก ความรู้สึกของเธอได้หมด
รักที่เธอมีไม่เคยลดลง ตามวันเวลาที่ร่วงเลยผ่าน
รักที่ให้กับฉันมีเพิ่มมากขึ้นกว่าวันวาน
รักโดยไม่เรียกร้อง หรือต้องการ สิ่งตอบแทน
ฉันเองที่เป็นฝ่ายผิด ที่มองข้ามความรักของเธอ
ตอบแทนสิ่งที่เธอต้องเจอ คือมีใครบางคนมาควงแขน
นี่หรือ ? คือสิ่งที่ฉันทำกับเธอ เป็นการตอบแทน
ทั้งทั้งที่เธอ แสนหวงแหน ฉันเกินกว่าใคร ใคร
เธอคอยปกป้อง ยามที่ฉันพบเจออันตราย
เธอยอมได้แม้ความตาย ก็ไม่อาจทำให้เธอหมดรักฉันได้
ฉันรู้ดีวันนี้แม้เธอไม่มีลมหายใจต่อไป
แต่รักที่เธอมี จะจารึกไว้ในกล่องความทรงจำ
ทำได้แค่ร้องไห้ อย่างคนที่เจ็บปวดสิ้นดี
เพราะโลกนี้ ไม่มีเธออีกต่อไป ต้องทนเจ็บช้ำ
ไม่มีคนคอยเคยข้าง คอยปลอบโยน เหมือนที่เธอเคยกระทำ
ไม่มีภาพเธอให้จดจำ...นับจากนี้ และวันต่อไป
อยากขอบคุณกับทุกอย่างที่เธอเคยมีให้กับฉัน
อยากย้อนคืนและวัน เพื่อเริ่มต้นใหม่
ฉันจะไม่ทำร้ายเธอ โดยการ ไปมีใคร
จะเก็บความดีของเธอไว้เพียงผู้เดียว
แต่วันนี้ ฉันไร้เธอ...มาเคียงข้าง
ฉันต้องทนอ้างว้างไร้คนแลเหลียว
ต้องทนเจ็บบนคราบน้ำตา ไปฝ่ายเดียว
อยากเก็บเกี่ยววันเวลานั้นกลับคืน
หากพรุ่งนี้ ฉันตื่นลืมตาขึ้นมาพบเธอ ที่แสนดี
วันนี้ที่ฉันไม่มีเธอ มันคงเป็นแค่เพียงฝันร้าย ที่ฉันยังไม่ตื่น
แต่ความจริงวันนี้หมดหนทางเรียกเธอ ที่แสนดีกลับคืน
พรุ่งนี้ฉันจะยืนอยู่ยังไง เพียงลำพัง
อยากให้เธอคนเดิมนั้นกลับมา ณ ที่ตรงนี้
ตรงที่เคยมีเราสองคน บนภาพแห่งความหลัง
ครั้งที่ฉันมีเธอ คอยเป็นแรงและกำลัง
เป็นคนสร้างความหวัง ให้ฉันคนอ่อนแอ...
ฉันไม่สามารถกำหนด วันข้างหน้า
ว่าจะมีใครเห็นคุณค่า และมีความรักแท้
มอบให้กับ อย่างที่เธอมี ไม่เปลี่ยแปร
และคอยดูแล ให้ฉันพบเจอรักแท้...อย่าเธอมี..ให้กัน
20 ตุลาคม 2547 19:25 น.
เบนนี่
เธอ . . . อย่าเห็นฉัน เป็น เจ้าหญิงในเทพนิยาย
ที่จะต้องมี เจ้าชาย คู่กับ เจ้าหญิง
อย่าวัดว่าเราต่างกัน ในความเป็นจริง
เพราะฉันนั้น สูงยิ่งไม่คู่ควร เคียงข้างกัน
เป็นเพราะฐานันดร มาขวางกั้น
จึงทำให้ต้องห่างกันเช่นนี้
ทั้ง ทั้ง ที่เราสองต่าง มีความรู้สึกที่วิเศษ และแสนดี
มอบให้แก่กัน ในทุกที่ ทุกเวลา แม้ห่างไกล
ฉันเองก็มีหัวใจ เหมือนกับใครหลายๆคน
มีบ้างที่สับสน และร้องไห้
มีทุกข์ สุขเศร้า เคล้ากันไป
ใช่ว่าไม่มีหัวใจ คล้ายหุ่นยนต์
ร้องไห้เมื่อเสียใจ เหมือนคนอื่น
มีบางค่ำคืน ที่น้ำตาหลั่งมาเป็นสายฝน
เพราะมัวคิดถึงใครบางคน
คนที่จะมีสักหน ที่เราใกล้ชิดกัน
อยากบอกให้เธอ ได้เข้าใจ ในความรู้สึก
ที่อยู่ในส่วนลึก ภายในใจของฉัน
มีเธอทุกเวลา ในความผูกพัน
เพราะฉันไม่ใช่แค่คน ในฝันของเธอ
เธอ . . . สัมผัสได้หรือเปล่า ความรู้สึกนี้
ฉันเองก็รอเธอกลับมาเสมอ เสมอ
อย่ามองความแตกต่าง ระหว่างฉันกับเธอ
เพราะฉันรักเธอมาเสมอ อยากให้เธอ นั้นเขาใจ
เลือกแล้ว คือ เธอ . . . .
คนที่ฉันมั่นคงเสมอ ในทุกความหมาย
ไม่มีความต่าง ถ้าสองคน รวมเป็นหนึ่งใจ
ไม่มีเจ้าหญิง หรือเจ้าชาย ในนิยาย ระหว่างรักเรา . . . . . .
หน้าส่วนตัว
724
