5 พฤษภาคม 2548 16:20 น.
เบนนี่
....จากวัน..ผ่านเป็นเดือน...เลื่อนเป็นปี
จากกันตรงนี้ ต่างคน ต่างค้นหาความฝัน
ต่างหัวจิต หัวใจ...แต่พวกเราผูกพันกัน
ระยะทาง...และเวลากั้น...ได้แค่กาย
ความผูกพันครั้งเก่า...ที่แสนดี
ความทรงจำงดงาม ตรงที่...เรามีกันไม่ห่างหาย
มีสุข ร่วมสุข มีทุกข์...ร่วมต้าน ไม่ห่างไกล
เพราะพวกเรามีหัวใจ...ไว้เพื่อรักกัน
ต่างคนต่างที่มา...ช่างแตกต่าง
แต่ความผูกพันของเพื่อนนั้ไม่เคยจาง...จากใจฉัน
พรุงนี้..จะเก็บเธอไว้ในความทรงจำนิจนิรันทร์
นี่คือคำมั่น...ที่ให้กันฉันสัญญา
กลอนนี้ มอบให้แก่น้องๆที่เอ็นฯติด และไม่ติดทุกคน อนาคต ไม่ได้ขึ้นอยู่ที่สถาบันเสมอไป แต่ขึ้นอยู่กับตัวของเรามากกว่าที่จะไขว้คว้าหาความรู้ได้มากน้อยแค่ไหน
พี่สาวคนนี้จะเป็นกำลังใจให้น้องๆทุกคนตลอดไปค่ะ............
4 พฤษภาคม 2548 20:34 น.
เบนนี่
วันนี้มีแต่ความเหว่หว้า
ไม่มีคนที่เคียงข้างตลอดมาอย่างเก่าก่อน
ไม่มีไออุ่นแห่งรักมีเพียงน้ำตาที่เปียกปอน
มีแค่เพียงสายลมอ่อนยามค่ำคืน
ไม่รู้ว่าต้องเหงาอย่างนี้อีกนานไหม
หรือยังคงต้องฝันร้ายยามหลับไหลไม่ยอมตื่น
ไม่มีดวงดาวส่องแสงพร่างพราวยามค่ำคืน
ไร้คนข้างกายหวนคืนไม่กลับมา
เป็นเพราะใจไม่รู้ความหมาย...คำว่ารัก
พอสูญเสียเลยรู้ว่ารักมีค่าหนักหนา
พอเธอหายไปไม่หวนกลับมา
เลยรู้ว่าเธอ..คือทุกสิ่งที่มีค่ามากมาย
ลมหายใจในวันพรุ่งนี้.ที่ไม่มีเธอ
มีเพียงน้ำตาที่ไหลเอ่อ..ของคนที่อ่อนไหว
ไร้เรี่ยวแรงหมดกำลัง..จะก้าวเดินต่อไป
เมื่อวันนี้ มีเพียงลมหายใจที่ไม่มีเธอ
เหงา..เหงา..ท่ามกลางสายลม สายหมอก
ทำได้แค่ลวงหลอกว่าเราจะได้พบเจอ
คนที่ฉันรักที่แท้จริง มีเพียงแค่เธอ.
รอคอยมาเสมอแม้ไม่มีหวังอะไร
สุขใจเมื่อได้คิดถึงวันเก่า.
วันที่มีเธอเคียงข้างเป็นเงาไม่ห่างไปไหน
แต่วันนี้สิ้นสุดแล้ว..ตรงที่เธอหมดลมหายใจ
ฉันจะอยู่ได้อย่างไร.เมื่อคนที่รู้ใจ...ไม่กลับมา
ทำไมโลกนี้ไม่ยุติธรรมต้องกลั่นแกล้ง
เหมือนสวรรค์เสแสร้งให้ต้องห่วงหา
จะลบลืมเธอออกจากความคิดแต่ภาพเธอยังคงติดตา
ทำได้รอคอยเรื่อยมาจนกว่าจะหมดลม.
หายใจเข้าออกในทุกช่วงแต่ละวัน
ความสุขที่เคยมีมันชั่งแสนสั้น..เหลือแต่ความขื่นขม
คืนนี้..คงต้องนอนกอดหมอนอย่างคนที่โง่งม
ต่อให้ร้องหายจนหมดลมเธอก็ไม่มีทางหวนคืน.
4 พฤษภาคม 2548 05:27 น.
เบนนี่
ฉันไม่รู้ว่าเรา รักกัน มากแค่ไหน
ทั้งที่เราสอง ต่างมีใคร มาก่อนหน้านี้
เธอไม่ใช่คนแรก ที่ทำให้ฉันรู้สึกดี
เธอเป็นเพียงคนที่ผ่านมา แค่นี้จริง จริง
แต่ตอนนี้ ความรู้สึกมันเริ่มเปลี่ยน
หัวใจเริ่มมีบทเรียน ในบางสิ่ง
เธอให้ฉันมากมาย ไม่เคยห่างหาย ในความเป็นจริง
เธอมีไหล่กว้างให้สบอิง ยามไม่มีใคร
ตอนนี้...เธอเป็นใคร มากกว่าเธอคนก่อน
ไม่ว่าหนาวหรือร้อน ก็ไม่ห่างหายไปไหน
มีคำพูดไม่กี่คำ...แต่มากด้วยความจริงใจ
เธอรักและห่วงใย...ด้วยหัวใจ..ที่มีกัน
แค่วันนี้ ได้รักเธอ ก็เป็นสุข แล้วหัวใจ
ไมว่าวันข้างหน้าจะมีเราไหม...ทางแห่งฝัน
แค่วันนี้ได้รักเธอ...เสมอ ก็เพียงพอแล้วที่ให้กัน
ขอให้ฉันได้เก็บภาพความฝันตรงนี้ ที่เธอตลอดไป...........
24 มีนาคม 2548 21:30 น.
เบนนี่
....จากกัน จากฉัน ในวันเก่า
เธอคงเหงา และเหว่หว้า
ไม่มีมือน้อยๆ ที่คอยปลอบใจ อย่างที่แล้วมา
ไม่มีฉันในแววตา ที่อาทร
....ห่าง ห่าง แสนห่วง
ใจทั้งดวง ยังคงอาวรณ์
ยังคิดถึงเธอไม่ขาดตอน...
คิดถึงเธอคนก่อน ยามนอน ทุกค่ำคืน...
...ทั้งๆที่เธอคิดกับฉัน..ได้แค่น้องสาว
แม้ต้องปวดร้าว...เหมือนฝัน ไม่ยอมตื่น
ขอแค่ให้ได้ดูแลเธอ...แม้จะต้องทนกล่ำยืน
เมื่อเห็นเธอมีใครอื่น..ก็ไม่เป็นไร
...เป็นได้แค่น้องสาว ก็ยังดีกว่า
ขอแค่ให้เธอ มองมา ไม่ห่างไปไหน
แค่ได้รักเธอ ก็ล้นเอ่อแล้ว ความสุขใจ
ขอแค่ได้ห่วงใย ไกลไกล ก็เพียงพอ
.....น้องสาวคนนี้...ไม่ขออะไรมาก
แค่อยากให้พี่ชาย สุขใจ ไม่ย่อท้อ
สู้ต่อไป หน้าที่การงานที่ยิ่งใหญ่ ยังเฝ้ารอ
ยามใดพี่ทดท้อ น้องสาวคนนี้ยังรอคอยปลอบใจ
.....หากพี่กลับมา พร้อมการงานที่มั่นคง
ขอให้พี่ชายจงจดจำเอาไว้
น้องสาวคนนี้...จะคอยอยู่ที่เดิมตรงนี้..ไม่ห่างไกล
จะคอยวันหนึ่งวันใด...ที่พี่หันกลับมา
.....หันมายืนที่เดิม..ที่เคยมีเรา
ที่พี่มีน้องเป็นเงา..ไม่เคยหนีหน้า
พร้อมหยิบยื่นสิ่งดีดี..ตลอดเวลา
ตอบแทนความห่วงใย ที่พี่มอบให้มา อย่างหมดใจ
...ฉันอาจจะไม่ใช่คนที่ดีเสริฐ
ไม่ได้เกิดมาเพื่อที่จะเป็นนางฟ้า ที่อ่อนไหว
แค่มีรักที่มั่นคง ซื่อตรง และจริงใจ
ระยะทางพิสูจน์ความในใจ...ที่ให้กัน...
...ไม่อยากเจ็บปวดเพราะความรัก
รู้ว่าต้องเจ็บหนัก คงได้แค่แอบฝัน
รักพี่ชายแบบนี้...ก็ดีแล้ว ในทุกวัน
จะไม่มีสิ่งใดมากั้น..ความสัมพันธ์ ทั้งหมดใจ
...ห่างกับพี่มาเป็นปี..
ไม่รู้ว่าตอนนี้ พี่ยังสบายดีไหม?
คิดถึงจริง คิดถึงจัง คิดถึงจนหมดใจ
ฝากสายลม วอนดวงดาว บนฟากฟ้าแสนใจ
เพื่อกอดกล่อมพี่ชาย ให้นอนหลับฝันดี...
ฝากบอกพี่ชาย อีกฝั่งฟ้า กลับมาเมืองไทยวันไหน อย่าลืมโทรหานะค่ะ คิดถึงมาก....
18 มีนาคม 2548 21:35 น.
เบนนี่
.....วันวาน...ที่เคยมีเธอเคียงข้างกัน...
แต่วันนี้นั้น..เธอกลับเงียบหาย
ปล่อยให้ฉันเขว้งขว้าง อยู่อย่างไม่มีใคร
เธอปล่อยให้ลมหายใจ หมดไป เพียงวันๆ
เธอเคยบอกว่ารักกัน ด้วยถ้อยคำที่แน่นหนัก
แต่วันนี้ทิ้งให้ฉันจมปรัก...อยู่ในภาพฝัน
เธอปล่อยให้รอคอย อย่างน้อยใจ ในคืนและวัน
หรือรักเธอมันแสนสั้น หมดไปตามกาลเวลา
ถ้ารักของเธอ แค่เจอ แล้วพลัดพราก
คือการลาจาก อย่างคนไม่ห่วงหา
รักของเธอสิ้นจบลง เพราะกาลเวลา
หรือรักของฉันหมดค่า หรือเธอมีใคร
อย่าปล่อยให้คอย...อย่างทุกข์ทรมาน
อย่าให้ฉันต้องร้าวราน และหวั่นไหว
หากเธอสิ้นเหยื่อ..ไม่เหลือใย
ก็ได้โปรดทิ้งฉันไป...แม้เดียวดาย...ก็จะทน
ดีกว่ารอวัน...ที่เธอ เคียงข้างเขา
มาพบคนรักเก่า อย่างฉัน ต้องสับสน
อย่าทำร้ายคนที่รักเธอ ด้วยการพาใครมาอีกคน
หากเธอทำความรักของฉันตกหล่น..ร่วงหาย...ตามกาลเวลา
ห่างไกล...สุดปลายฟ้ากว้าง
พบภาพเธอจางๆบนฟากฟ้า...
น้ำตาเปียกปอน...เปิ้อนหมอน..ยามนิทรา
ไม่ว่าตื่น ลืมตา..ก็ยังมีเธอเสมอมา ไม่ห่างไกล
เพราะรัก...ไม่เผื่อใจ ไว้เพื่อเจ็บ ในวันเก่า
เลยต้องทนเก็บ ความเหงา อย่างหวั่นไหว
อยากลบภาพของเธอ...ออกจากความทรงจำ..และจากหัวใจ
แต่คงทำไม่ได้...เพราะรักเธอเกินไป..เกินจะมีใคร...มาแทนที่เธอ
หน้าส่วนตัว
1012
