26 กันยายน 2547 21:04 น.
เบญจามิณ
เมื่อเราเริ่มห่าง
ความทรงจำบางอย่างเริ่มเปื้อนฝุ่น
ทุกค่ำคืนที่เหน็บหนาวฉันยังรอคุณ
มาให้ความอบอุ่นดังวันวาน
24 กันยายน 2547 21:14 น.
เบญจามิณ
ยื่นทางเลือกมาให้ไม่อยากเลือก
แล้วมัดเชือกผูกไว้ไม่ให้หนี
สองทางที่มีอยู่เธอรู้ดี
ถึงวันนี้อยู่หรือไปไม่ต่างกัน
ต้อนฉันเข้าไปในมุมแคบ
แล้วเธอแอบซ่อนมีดไว้ไม่คิดฝัน
ใช้เหตุผลของคนรักมาหลอกกัน
แล้วให้ฉันหยิบมึดกรีดตัวเอง
22 กันยายน 2547 00:08 น.
เบญจามิณ
คิดถึงคุณจังคืนนี้
ไม่รู้คนดีเหงาไหม
คิดถึงฉันบ้างหรือเปล่าจับใจ
หรือคิดถึงใครมากกว่ากัน
15 กันยายน 2547 23:07 น.
เบญจามิณ
อยากบอกเธอจังว่า เหงา คืนนี้
เธอคนดีจะรู้สึกเหมือนฉันไหม
หนาวทั้งกายหนาวทั้งใจ
เมื่อระยะทางเรามันห่างไกลเกินเอื้อมถึงกัน
อีกนานไหมกว่าจะเจอกันอีกครั้ง
เพราะฉันกลัวเธอลืมความหลังที่สดใส
กลัวว่าเธอลืมว่ามีฉันคอยห่วงใย
และลืมว่ามีใครที่รักเธอ