5 กันยายน 2545 12:04 น.
เนเน่จัง
หัวใจ มอมแมม ดวงนี้
ลั่นคลอนรอเธอ มาเป็นปี-ปี รู้ไหม
ไม่เคยยอมให้ใครเข้าไป
ผูกพัน ได้ถึงหัวใจ ซักที
วันนี้ ที่เธอเดินทาง มาถึง
จึงได้เปิดประตูหัวใจ เสียเต็มที่
เข้ามาอยู่ในหัวใจฉัน เสียดี-ดี
ให้สมกับที่... รอตั้งนาน
5 กันยายน 2545 12:03 น.
เนเน่จัง
ขอโทษจริง-จริง
ที่ไม่อาจทำในสิ่งที่เธอขอร้องได้
เมื่อไม่อาจรักกัน ฉันเข้าใจ
แต่ให้หยุดรักเธอฉันทำไม่ได้คนดี
คงยากเกินไปสำหรับฉัน
สำหรับคนที่คงมั่นคนนี้
ฉันซื่อสัตย์ต่อหัวใจตัวเองมานานปี
จะให้ทำลายความรู้สึกลงในวันนี้ ได้อย่างไร
ทุกอย่างที่เธอต้องการ
จะยอมทำ แม้ว่าจะร้าวรานสักเท่าไหร่
แต่สิ่งเดียวที่ตลอดมา ไม่เคยทำได้
คือการปลดธอ..ออกจากหัวใจ
5 กันยายน 2545 12:02 น.
เนเน่จัง
อยากบอกว่ารู้สึกดีจังเลย
รู้สึกเหมือนวันที่คุ้นเคยได้กลับมาอีกครั้ง
แม้ในเวลานี้อาจมีเรื่องราวมากมายมาบดบัง
ให้รู้สึกเหมือนภาพความหลังจะจางไป
แต่มั่นใจแล้ววันนี้
ถึงความรู้สึกดีดีที่เธอและฉันยังไม่หวั่นไหว
และกาลเวลาได้ให้สิ่งมีค่าที่เรียกว่า ความเข้าใจ
ช่วยคงความรู้สึกเติม-เต็มของเราไว้
แม้อะไร-อะไรจะไม่เหมือนเดิม
5 กันยายน 2545 12:01 น.
เนเน่จัง
อยากเคยชินกับการอยู่คนเดียว
เป็นเพื่อนความเปล่าเปลี่ยว เงียบเหงา
ไม่อยากอ้างว้าง เพราะรอบข้างมีแค่ตัวเรา
ไม่มีอีกแล้วคนที่เคยเป็นเงาให้กับหัวใจ
แต่ยังคงทำไม่ได้สักที
เพราะความทรงจำที่มี มันมากเกินกว่าจะลืมเลือนได้
หลับตาทุกครั้งยังมีน้ำตาที่มาจากความเหงาใจ
และไม่รู้อีกนานเท่าไหร่ จึงจะไม่ร้องไห้เมื่ออยุ่คนเดียว
5 กันยายน 2545 12:00 น.
เนเน่จัง
ถ้ารู้แต่แรกว่าขาดเธอแล้วเป็นอย่างไร
ฉันคงไม่ยอมปล่อยเธอไป..ในวันนั้น
ถ้ารู้ว่าส่วนลึก เธอ คือ ความผูกพัน
ฉันจะรักษาคืนวันให้มันคงอยู่นาน ๆ
แต่ในวันนั้นฉันไม่เคยรู้
ปล่อยความรู้สึกที่แอบซ่อนอยู่ให้เลยผ่าน
ปากแข็งเกินไป...เก็บเอาไว้คำที่เธอต้องการ
คำ รัก ไหวหวาน จึงเปลี่ยนเป็นทรมานในใจ
และวันนั้นถ้าพียงแต่ฉันกล้า
วันนี้...น้ำตาคงไม่รินไหล
ถ้าฉันรู้ใจตัวเองว่าเธอสำคัญเพียงใด
สิ่งเดียวที่จะพูดไป..ฉันรักเธอ...
หน้าส่วนตัว
612
