8 สิงหาคม 2547 18:37 น.
เนปจูน
...มองฟ้าอันกว้าง...
ช่างดูอ้างว้างและเงียบเงา
นึกถึงอดีตความทรงจำของเรา
กับเรื่องราวเก่า - เก่าที่ผ่านมา
...คนดีของฉัน...
เธอมองกันเหมือนฉันเป็นคนที่ไร้ค่า
ทิ้งให้เจ็บ..และไม่คิดที่จะหันมามองตา
ว่าใจนั้นช้ำเกินกว่าจะพูดออกไป
8 สิงหาคม 2547 18:28 น.
เนปจูน
เพราะอะไร...
ทำไมเธอถึงจากไปได้ง่ายดายขนาดนี้
ลืมไปแล้วหรือ ? ความผูกพันธ์ที่เรามี
หรือเพราะคนดี..มีใคร..ที่สำคัญ
...แล้วฉันคนนี้...
อยู่ตรงไหนในสายตาของเธอนั้น
ถึงเวลาแล้วใช่มั้ยที่ฉันต้องยอมรับมัน
แล้วลืมความฝันที่เคยสร้างกันมา...
หน้าส่วนตัว
666
