15 พฤษภาคม 2550 20:03 น.
เธียร ธีรเทพ
นานมากแล้วนะ ที่เราไม่ได้พบกัน
ฉันยังคงคิดถึงเธออยู่ทุกลมหายใจ..รู้มั้ย
ฉันตามเธอมา มาในที่ที่เธอเคยอยู่...
แต่วันนี้ ที่แห่งนี้ก็ไม่มีเธอแล้ว
แต่ฉันก็ยังมา..มาเพื่อสัมผัสกับที่ที่เธอเคยพักพิง
ในวันที่เธอยังอยู่ที่นี่ เธอจำได้มั้ย..
ช่วงเวลาสั้นๆที่เธออยู่ที่นี่
มันคงไม่สวยงามสำหรับเธอนัก
แต่เป็นช่วงเวลาแห่งความสุขของฉัน
...................เพราะ.......................
เราได้คุยกันทุกคืน..แม้เราจะอยู่ไกลกัน
เธอโทรหาฉันทุกคืน...เธอบอกว่า...เหงา
เธอรู้มั้ย..ฉันเป็นห่วงเธอมาก..และ..สงสารเธอเหลือเกิน
ฉันอยากจะมาหาเธอ ฉันเคยบอกเธอว่าจะมา
แต่เธอก็ห้ามฉันไว้ เพราะการเดินทางมันต้องใช้ค่าใช้จ่ายมาก
เพราะเราอยู่ห่างไกลกันเหลือเกิน
ฉันจึงตั้งใจไว้ว่า..
สักวัน...ฉันจะต้องมาที่นี่ให้ได้
................และวันนี้..................
ฉันมาถึงแล้ว..แต่..ไม่มีเธอ