13 มกราคม 2553 11:07 น.
เที่ยนหยด
เชื่อว่าคนเราทุกคนย่อมต้องมีเรื่องราวมากมาย
ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต...และในเรืองราวเหล่านั้นย่อมต้องมีสักเรื่องที่สร้าง
ความประทับใจให้กับตัวเราอย่างแน่นอน.....
.
เมื่อตอนที่ข้าพเจ้ายังเด็ก..ก็เที่ยวเล่นไปตามประสา..และค่อนข้างจะเป็น
ลิงทะโมนพอสมควร..ข้าพเจ้ายังจำเหตุการณ์หลายๆอย่างได้ดี...
และนี่ก็เป็นอีกหนึ่งเหตุการณ์ที่ทำให้ข้าพเจ้าประทับใจมาจนถึงทุกวันนี้..
สมัยก่อนครอบครัวของข้าพเจ้าอยู่แถวๆสวนลุม และแม่ของข้าพเจ้าก็ทำ
ขนมขาย..ซึ่งมี ข้าวต้มมัดและขนมเทียน..พอทำเสร็จส่วนหนึ่งแม่จะขาย
อยู่แถวๆบ้าน..และแบ่งอีกส่วนหนึ่งให้ข้าพเจ้าและพี่สาวไปเดินขายตาม
ซอยต่างๆที่อยู่ใกล้ๆกัน...ในตอนนั้นข้าพเจ้าก็รู้สึกสนุกสนานไปตามประสา
แม่บอกว่าเวลาเดินขาย...ให้ส่งเสียงเรียกลูกค้าด้วย..เราต่างก็ไม่ปฏิเสธ..
เดินไปร้องไป..ลองนึกซีค่ะ เสียงเด็กผู้หญิงสองคนประชันกัน..สนุกมาก
อ่อ.. เกือบลืม แม่จะนำขนมใส่กระจาดให้เราสองคนพี่น้องกระเดียดไป..
คือพี่สาวข้าพเจ้ากระเดียด ส่วนข้าพเจ้าเป็นคนถือตะกร้าที่เก็บถุงกระดาษ
เพื่อเอาไว้ใส่ขนมให้ลูกค้า...ในตอนนั้นถุงพลาสติกยังไม่มีเหมือนปัจจุบัน...
และถุงกระดาษที่เราใช้พวกเราพี่น้องก็ทำกันเอง..โดยที่แม่เป็นคนสอน
ให้ทำกระดาษที่ใช้ก็คือ หนังสือพิมพ์นั่นหละโดยที่เราไม่ต้องลงทุนซึ้อด้วย
เพราะมันเป็นหนังสือพิมพ์ที่พ่อมักจะถือติดกลับมาที่บ้านทุกวัน...คือพ่อทำ
งานอยู่ที่หนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งสมัยนั้นชื่อ หนังสือพิมพ์ "พิมพ์ไทย" ซึ่งพวก
เราก็จะคอยเก็บสะสมเอาไว้จนมีปริมาณที่มากพอ ก็จะนำมาพับถุงกระดาษกัน
ถุงส่วนหนึ่งเราก็จะนำไปขายที่ตลาดด้วย..และส่วนที่เหลือก็จะเก็บไว้ใส่ขนม
ที่แม่ทำขาย...เท่ากะว่ามีรายได้สองทาง..เพราะที่บ้านต้องช่วยกันเนื่องจาก
พ่อแม่มี ลูกเยอะอะค่ะ...และทุกคนก็อยู่ในวัยเรียนกันทั้งนั้น....
ย้อนกลับมาถึงตอนที่ข้าพเจ้ากระเดียดขนมไปขายกับพี่สาวต่อดีกว่าค่ะคือเวลา
ที่เราพี่น้องไปขายกันเนี่ยจะเป็นเวลาตอนเย็น เรากลับมาจากโรงเรียนแล้ว
และเสร็จภาระกิจในบ้านเรียบร้อย ...เราสองคนจะเดินไปตามบ้านที่เขาค่อน
ข้างจะมีฐานะคือตอนนั้นเราเห็นบ้านใครหลังใหญ่ๆ มีรั้วสูงๆ เราก็คิดว่าเขา
เหล่านั้นต้องมีฐานะร่ำรวยแน่ๆ...และส่วนมากเขาก็จะไม่ค่อยปฏิเสธเราหรอก
ถ้าเราไปเรียกให้เขาช่วยซื้อ คิดว่าเขาคงสงสารเราสองคนเพราะเห็นเป็นเด็ก
ผู้หญิงด้วยและอีกอย่างเขาอาจติดใจในรสชาดของขนม..เพราะแม่ทำอร่อยมากๆ
ที่สำคัญเราขายไม่แพง...(ไม่ได้โม้น๊ะเนี่ย) อิอิ
และจะมีสถานที่หนึ่งที่ข้าพเจ้าจำได้ไม่เคยลืมก็คือ สถานที่นี้เป็นสถานที่สำหรับ
อาบ อบ นวด และเขาก็จะไม่อนุญาตให้เอาของเข้าไปขาย...แต่เราสองคนพี่น้อง
ก็ทำเป็นไม่สนใจค่ะ...มีวิธีที่เราสองจะเข้าไปได้..ก็คือด้านข้างของรั้วมันจะมีช่อง
สูงพอที่เราจะมุดเข้าไปได้...โดยที่พี่สาวของข้าพเจ้าคอยดูต้นทาง ส่วนข้าพเจ้า
เป็นคนมุดเข้าไป....จริงๆที่เราเข้าไปก็เพราะว่าบรรดาพนักงานอาบอบนวด
ในนั้นเขาเป็นคนให้เราเข้าไปเพราะเขาก็ชอบกินขนมของเรา..และเขาก็จะมี
ที่ให้เราสำหรับแอบขายโดยเป็นที่รู้กันระหว่างเขากับเราค่ะ...
ขนมที่แม่ให้เราขายส่วนมากจะขายหมดทุกวัน....โดยเราสองคนจะกลับ
ถึงบ้านประมาณ1-2 ทุ่มแต่สมัยนั้นไม่มีอะไรน่ากลัวเราสามารถเดินใน
ซอยต่างๆได้โดนที่ไม่เคยเกิดอันตรายใดๆเพราะส่วนมากทุกๆคนจะรู้จัก
และคุ้นเคยกันดีกับเราสองคนพี่น้อง และในความรู้สึกของข้าพเจ้าใน
ขณะนั้นมันมีความสุขและความสนุกปะปนกันไปส่วนความทุกข์นั้นไม่ต้อง
พูดถึงเราไม่เคยเก็บเอามาคิด เพราะด้วยวัยของเรานั้นยังเด็กอยู่มาก
พี่สาว 10 ขวบ ส่วนข้าพเจ้า 8 ขวบก็สนุกสนานไปตามประสาและที่เราพี่น้อง
รู้สึกภูมิใจมากๆก็คือได้ช่วยแบ่งเบาภาระให้กับพ่อแม่....เงินที่ได้จากการ
ขายของแม่ก็จะเก็บไว้เป็นค่าเล่าเรียนให้พวกเรา...
จริงๆแล้วข้าพเจ้ามีความทรงจำในวัยเด็กมากมายที่ประทับใจ แต่สำหรับเรื่อง
ขายขนมเนี่ย ประทับใจมากที่สุด..เป็นความทรงจำที่มีค่ามากๆ มันทำให้ข้าพเจ้า
รู้จักรับผิดชอบตั้งแต่ยังเด็ก..และปลูกฝังมาจนถึงทุกวันนี้... ขอบคุณพ่อกับแม่
มากๆค่ะ..ที่ทำให้ลูกเดิบโตมาได้ด้วยความเพียรพยายามและอดทน..ที่สำคัญ
เป็นพลเมืองเต็มขั้นอยู่ในโลกใบนี้....
มาค่ะมาเล่าสู่กันฟังดีกว่า...ว่ามีเหตุการณ์ใดบ้างที่สร้างความประทับใจ
ให้กับเราจนกลายเป็นความทรงจำที่ไม่เคยลืม....
9 มกราคม 2553 12:22 น.
เที่ยนหยด
เขาเจอเธอในงานเลี้ยงแห่งนึง เธอดูโดดเด่นมาก
และมีคนมากมายรุมล้อมเธอ ในขณะที่เขาดูเป็นผู้ชายธรรมดาคนนึง
ไม่มีใครใส่ใจเขาเลย และหลังงานเลี้ยงเลิก เขาได้มีโอกาสชวนเธอ
ไปทานกาแฟต่อ เธอประหลาดใจมากแต่ท่าทีที่สุภาพของเขา ทำให้เธอ
ตอบตกลง...
พวกเขานั่งในร้านกาแฟดีๆแห่งนึง เขาดูประหม่าจนพูดอะไรไม่ออก
เธอรู้สึกอึดอัดมาก จนคิดในใจว่า ได้โปรดให้ฉันกลับบ้านเหอะ
แต่ทันใดนั้น..
เขาถามบ๋อยว่า ขอเกลือป่นได้ไหม อยากเอามาใส่ในกาแฟ
ทุกคนในร้านหันมาจ้องเขาด้วยความประหลาดใจ เขาอายจนต้องก้มหน้า
แต่ก็ยังเติมเกลือลงในกาแฟ และก็ดื่มมันเสียด้วย
ทำให้เธอต้องถามเขาอย่างอดไม่ได้ว่า ทำไมชอบกาแฟรสชาติแบบนี้
เขาตอบว่า เมื่อเขายังเด็ก บ้านเกิดเขาอยู่ริมทะเล เขาเป็นลูกน้ำเค็ม
เล่นกับทะเลทุกวัน เคยชินกับรสเค็มของเกลือ เหมือนกับรสชาติของ
กาแฟเค็มเพราะฉะนั้นเมื่อทุกครั้งที่เขาได้ลิ้มรสกาแฟเค็มๆ เขาก็จะ
คิดถึงวัยเด็ก คิดถึงบ้านเกิด เขาคิดถึงพ่อแม่ทียังอยู่ที่นั่น
เขาเล่าไปก็น้ำตาไหลอาบแก้ม เธอรู้สึกสงสารเขาจับใจ....
นั่นเป็นความในใจลึกๆของเขา ผู้ชายคนไหนที่กล้าบอกว่าเขาคิดถึงบ้าน
แสดงว่าเขาต้องรักครอบครัวอย่างมาก และมีความรับผิดชอบต่อครอบครัว
ดังนั้นเธอก็เริ่มประทับใจในตัวเขา เริ่มชวนเขาคุย เล่าถึงบ้านเกิด
ของเธอบ้าง ชีวิตในวัยเด็ก ครอบครัวของเธอ......
เธอกับเขาคุยกันถูกคอมากขึ้นเรื่อยๆ และจากการเริ่มต้นที่ดีทำให้
เขากับเธอคืบหน้าความสัมพันธ์ต่อไป จนทีสุด เธอก็ค้นพบว่า
เขาคือผู้ชายแบบที่เธอต้องการอย่างแท้จริง เขาใจกว้างอ่อนโยน
อบอุ่น และดูแลเธอเป็นอย่างดีแต่เธอเกือบจะมองข้ามเขาไป
! ต้องขอบคุณกาแฟแก้วนั้น
และชีวิตรักที่สวยงามเช่นนี้ ก็เหมือนดังเรื่องทั่วไปเมื่อเธอตกลงใจ
แต่งงานกับเขา และก็มีความสุขมาโดยตลอด.
โดยทุกๆครั้งที่เธอชงกาแฟให้กับเขา เธอต้องใส่เกลือลงไปในกาแฟ
ให้ทุกครั้งไปเธอรู้ว่านี่เป็นกาแฟที่เขาชอบมากที่สุด หลังจากนั้นอีกสี่สิบปี
เขาก็จากเธอไปและได้ทิ้งจดหมายไว้ให้เธอฉบับนึง ข้างในมีใจความว่า
ที่รัก อภัยให้ผมด้วย ที่ต้องโกหกคุณชั่วชีวิต
มีเรื่องเดียวเท่านั้นที่ผมโกหกคุณ เรื่องกาแฟเค็มนั่น
จำวันแรกที่เรามีนัดกันได้ไหม ผมประหม่ามากในตอนนั้น
จริงๆแล้วผมต้องการน้ำตาลแต่ผมพูดผิดเป็นขอเกลือ
ซึ่งมันยากที่จะกลับคำในตอนนั้น ผมจึงต้องปล่อยมันไป
และผมก็ไม่คิดว่า นั่นจะทำให้เราได้เริ่มต้นการพูดคุยกัน
ผมพยายามที่จะสารภาพกับคุณหลายต่อหลายครั้ง แต่ผมก็
ไม่กล้าที่จะสารภาพออกไปทำให้ผมสัญญากับตัวเองว่า
จะไม่โกหกอะไรคุณอีกแม้แต่ครั้งเดียว
ตอนนี้ผมจากไปแล้ว ผมไม่ต้องหวาดกลัวอะไรอีก
ดังนั้นจึงเล่าความจริงในจดหมายฉบับนี้
แท้จริงแล้วผมไม่ได้ชอบทานกาแฟรสเค็มเลยแม้แต่น้อย
มันรสชาติค่อนข้างแย่ทีเดียว
แต่ว่าผมทานมันตลอดทั้งชีวิตตั้งแต่ได้รู้จักคุณ
ผมไม่เคยนึกเสียใจในสิ่งที่ทำเพื่อคุณเลย
การได้พบคุณเป็นความสุขอันยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดชีวิตของผม
ถ้าผมได้มีโอกาสมีชีวิตอีกครั้ง ผมก็ยังอยากจะได้พบคุณ
และมีคุณเป็นภรรยาผมอีกครั้งเช่นกัน
แม้ว่าผมจะต้องดื่มกาแฟรสเค็มอีกตลอดชีวิตก็ตาม!
น้ำตาของเธอหยดใส่กระดาษจดหมายจนเปียกชุ่ม
และหลังจากนั้น หากมีใครถามเธอว่า
กาแฟใส่เกลือรสชาติเป็นเช่นไร?
เธอก็จะตอบเสมอว่า "มันหวาน"
ยาย..ยาย หา? ยายว่างไหมเนี่ย? ว่าง งั้นคุยด้วยคนนะยาย เอาสิหลานเอ๊ย..นั่งก่อนๆ เอ่อ....ยายก็ลุกขึ้นสิ ทำไมยายต้องลุกขึ้นด้วยหล่ะ ผมจะได้นั่งก่อนไง ยาย.. > >ยายปีนี้ดูแก่มากเลยนะยาย..อายุเท่าไหร่แล้วหล่ะ..? เมื่อ 20 ปีที่แล้วยายอายุ 50 ไม่รู้ว่าตอนนี้มันยังจะ 50 อยู่หรือป่าว..ไม่ได้นับมานานแล้ว.. โห...ยาย ...ป่านนี้มันไม่เหลือ 9 ขวบแล้วหรอ.. แล้วลูกเต้าไม่มีหรอ? ยายถึงมานั่งคนเดียวเนี่ย มีสิ.. อ้าว..แล้วทำไมเค้าไม่มาด้วยอ่ะ มีลูกชายสองคน คนหนึ่งอยู่ระยอง คนหนึ่งอยู่เชียงใหม่โน่น ..... ไอ้คนหนึ่งมันจะให้ยายไปอยู่เชียงใหม่...อีกคนหนึ่งจะให้ยายไปอยู่ระยอง.. ตัดสินใจไม่ถูกไม่รู้จะไปอยู่กะใครเนี่ย? โอ้โฮ..ยายนี่โชคดีจังเลย ลูกแย่งกันเลี้ยง โชคดีกะผีอะไรล่ะ...ก็ไอ้คนที่อยู่ระยอง..มันจะให้ไปอยู่เชียงใหม่ ไอ้คนที่อยู่เชียงใหม่..มันจะให้ไปอยู่ระยอง > > เออ..ยาย..อย่าไปคิดมากเลย อายุปูนนี้ร่างกายยังแข็งแรงอยู่ก็ถือว่าโชคดีแล้ว โอ้ย..แข็งแรงที่ไหนกัน ตอนนี้กำลังแย่เลยว่ะ แย่ที่ไหนยาย..ก็เห็นแข็งแรงดี ก็เดี๋ยวนี้ยายมีอาการแปลกๆ เช่น นั่งๆอยู่เนี่ย..ถ้าลุกขึ้นปุ๊บ..มันจะยืนทุกทีเลยว่ะเป็นอะไรไม่รู้ ลุกแล้วยืนน่ะมันธรรมดานะยาย..ยายเคยเห็นคนล้มทั้งยืนมั้ยยาย..? ไม่เคยว่ะ อยากเห็นมั้ย..? อย่าเลย..ยายแก่แล้ว เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยอยากรู้อยากเห็นอะไร อ้าว..เป็นอะไรไปหรอยาย..? สงสัยจะแก่ตัวมาก นั่งนานๆ แล้วมันจะมีปัญหา. มันเป็นยังไงหรอยาย..? อีขาซ้ายนี่มัน...ชา แล้วขาขวาล่ะยาย..? กาแฟว่ะ.. ผมว่ายายต้องรีบไปหาหมอแล้วหล่ะ.. ทำไมหล่ะ..? ถ้าปล่อยไว้นานๆ มันจะเป็นโอวัลตินนะยาย อืม..แล้วพอยืนนานๆนะ..ขาซ้ายมันจะปวด โอ๊ย..เป็นเรื่องธรรมดายาย อายุมากแล้วนี่ มันก็ปวดสิ ไม่จริงหรอก..ขาข้างขวานี่ก็อายุเท่ากัน..ไม่เห็นมันปวดหล่ะ..? > > เออ..นี่หลานรู้ป่าวมียาฝรั่งตัวหนึ่งชื่อไวอากร้า ถ้าคนที่นกเขาไม่ขันเป็นมะเขือเผาอ่อนปวกเปียกนี่ เม็ดเดียว กินก่อนนอนภายใน 20 นาทีเท่านั้นได้เรื่อง...แข็งโป๊กเลย ยายรู้ได้ไง? ยายลองมาแล้ว..วันก่อนแอบไปซื้อมาเม็ดนึง จะเอามาให้ตากิน แต่ยายไม่กล้าบอกตาตรงๆ เพราะคนที่นกเขาไม่ขันนี่ เขาจะอาย จะรู้สึกว่าเสียเชิงชาย ... ยายเลยนั่งคิดว่า..เอ..จะเอาให้ตากินยังไงดี พอดีวันนั้นแกอยากกินผัดไทย ยายนึกออกเลย ยายเลยเอายาบดจนละเอียดแล้วโรยในจานผัดไทย ยกไปให้ตากิน พอวางบนโต๊ะเสร็จยายก็แอบดู เป็นไงยาย..ได้ผลมั้ย..? ได้ผลกะผีอะไรล่ะตามันไม่ยอมกินผัดไทย อ้าว..ทำไมล่ะยาย..? ก็เส้นก๋วยเตี๋ยวผัดไทยมันแข็งโด่ทั้งจานเลย??? หลานเอ๊ย...จ้ะยาย... คนเราจะประสบความสำเร็จต้องอดทน จ๊ะยาย หลานเอ๊ย...คนเราจะประสบความสำเร็จต้องอดทน จ้ะยาย หลานเอ๊ย..คนเราจะประสบความสำเร็จต้องอดทน.... โอ๊ยรู้แล้ว...พูดซ้ำซากอยู่นั่นแหละรำคาญ ไอ้หลาน....เอ็งนี่ช่างไม่มีความอดทนเอาซะเลย นี่เอ็งเชื่อเรื่องกฏแห่งกรรมมั้ย เชื่อสิยาย เขาบอกว่า... ถ้าเราฆ่าไก่...เราจะเกิดเป็นไก่ ถ้าเราฆ่าวัว...เราจะเกิดเป็นวัว ถ้าเราฆ่านก...เราจะเกิดเป็นนก ยาย....เห็นทีผมจะต้องฆ่าคนซะแล้วยาย เออ..ยาย..ฉันจะเปิดร้านใหม่ล่ะยาย.. ยายช่วยไปอุดหนุนฉันหน่อยนะยาย..ฉันอยากให้ยายไปอุดหนุนเป็นคนแรกเลย... โอ๊ยไม่มีปัญหา..เรามันคนกันเอง เออ..ว่าแต่..แกจะเปิดร้านอะไรล่ะ??? ร้านขายโลงศพจ้ะยาย อ้ายเวร...ปากไม่เป็นมงคล..เอ็งจำไว้เลย ข้าจะไม่เหยียบเข้าร้านเอ็งจนวันตาย.. ถ้าถึงวันตายแล้วอย่าลืมมาอุดหนุนนะยาย นี่ๆ..ยายก็มีหลานชายอยู่คนหนึ่ง...กำลังเรียน....เป็นเด็กดีเหลือเกิน...กตัญญู ....เมื่อวานนี้เป็นวันเกิดยาย ....พอยายจะเอาชามไปล้าง...หลานชายมันเข้ามาห้าม..มันบอกว่า" ยาย...วันนี้เป็นวันเกิดยาย...ยายอย่าล้างชามเลย.." แหม..เป็นเด็กดีจิงๆเลยนะหลานยายเนี่ย เออ...มันบอกกองเอาไว้ก่อน...พรุ่งนี้ค่อยล้าง ยายอยู่นานไม่ได้หรอกไอ้หนู ..อ้าว...ทำไมล่ะยาย??? ต้องรีบไปล้างชาม???
Lovers
0 คน เลิฟเที่ยนหยด
หน้าส่วนตัว
.gif)
1137
