ริมระเบียง...

เที่ยนหยด

ปุยเมฆขาวพราวพลิ้วละลิ่วรอบ
              แพรคลุมครอบโค้งฟ้าน่าพิสมัย
              ให้วาบหวามจริงเอยอยากเผยนัย  
              ซ่านฤทัยใฝ่ถวิลดั่งจินตนา
                             
              ละอองไอสายหมอกแวะหยอกเย้า
              ลอยล่องเบาคลี่ผ่านม่านเวหา
              แดดยามเช้าทาบทอช่อผกา
              จวบทิวาอบอวลยวนฤดี

              ดอกน้ำค้างพร่างพรมเคล้าลมหวน
              ต้องเนื้อนวลประกายพรายรัศมี
              ละมุนไมสร้อยแสงแห่งรวี                              
              อาบธรณีสว่างไสวบ่มใยยวง

              รอยยิ้มหยาดวาดหวังพลอยพลั้งเผลอ
              เพียงละเมอผ่านหนาว ณ ราวสรวง
              ลางเลือนฝันผันแปรสู่แดดวง
              เวลาล่วงใครเล่าเคยเว้าวอน 

              เธอเคยจับหิ่งห้อยตัวน้อยนิด
              ใส่โหล่ปิดแล้ววางตรงหว่างหมอน
              เรียงร้อยถ้อยมธุรสผ่านบทกลอน     
              กล่อมฉันนอนฝันดีราตรีกาล 

              ริมระเบียงโต๊ะเก่าสีเทาหม่น
              หยาดน้ำฝนวาวแววยังแผ่วหวาน
              โมบายหินพลิ้วสั่นเมื่อวันวาน                
              ดุจรักบานเต็มห้วงมิร่วงโรย



                                   "เทียนหยด"  

     >เก็บใจไว้ให้เธอ  :  เจี๊ยบ วรรธนา