25 มิถุนายน 2553 09:41 น.
เที่ยนหยด
๏ เพราะใจรักจึงด้นเฝ้าค้นหา
และศรัทธาถ้อยสลักงานอักษร
หลากเรื่องราวจารจดทุกบทตอน
สื่อสะท้อนงานกวีสุนทรีใจ
ก่อนนี้ยังอ่อนหัดไม่จัดแจ้ง
บนความแกร่งซุกซ่อนความอ่อนไหว
ด้วยขาดหลักวางจิตลิขิตไป
ดูเหมือนไร้อารมณ์ยากกลมกลืน
เมื่อได้พบทิศทางสว่างแผ้ว
เดินตามแนวชี้ชัดมิขัดขืน
จากคนที่สะดุดไร้จุดยืน
กลับพลิกฟื้นคืนมาล้ำค่าจริง
มิตรภาพก่อเกิดบรรเจิดแจ่ม
ไมตรีแย้มสะพรั่งทั้งชายหญิง
ธารน้ำใจหลั่งไหลไม่ประวิง
ที่พักพิงผ่อนคลายยามหน่ายทรวง
ทั้งเมตตาจากครูผู้รู้รอบ
ท่านวางกรอบด้วยจิตไม่คิดหวง
ดุจแสงไฟส่องสว่างกระจ่างดวง
ให้ลุล่วงสืบสานชำนาญกลอน
เพราะตรงนี้มีรักที่ปักลึก
ติดผลึกฝังในยากไถ่ถอน
บางคราวห่างเหินไปใจอาวรณ์
แม้ยามนอนแอบฝันวันสวยงาม
จากวันนั้นมาถึงซึ้งวันนี้
คงไม่มีอีกแล้วกับคำถาม
เปิดหัวใจเรียงร้อยทุกถ้อยความ
แทนนิยามขอบคุณด้วยอุ่นไอ
หนึ่งปีที่วนเวียนเฝ้าเขียนอ่าน
ร้อยแก้วกานท์กลบทเริ่มสดใส
ร่วมสืบสานงานกวีแต่นี้ไป
ทุกห้วงใจเทียนหยดขอจดจำ๚๛
หนึ่งปีเต็มๆสำหรับการที่ได้มาอยู่บ้านหลังนี้....
บ้านที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ความอบอุ่น ความรัก ความห่วงใยซึ่งกันและกัน
มีสิ่งหนึ่งก่อตัวขึ้นมาเรื่อยๆจนกระทั่งถึงวันนี้ก็คือ มิตรภาพที่งดงาม.......
จริงๆแล้วอ้อยอยากจะพูดอะไรต่อมิอะไรเยอะแยะไปหมด แต่พอถึงเวลา
มักเป็นเช่นนี้แล...คือพูดไม่ออกเพราะเป็นคนสื่อสารทางตัวหนังสือได้ไม่
ค่อยดีค่ะ...แต่ถ้าสื่อสารทางอื่น..ขอบอก..อ๊ะๆไม่บอกดีกว่า อยากรู้ต้องถาม
โคลอน (ฝน) ดูดีกว่า..อิอิ
และวันนี้ก็ครบ 365 วันพอดีที่อ้อยได้มาอยู่ที่นี่ มีความประทับใจเกิดขึ้น
มากมายจึงอยากแสดงความขอบคุณผ่านตัวหนังสือสักนิด...แต่ไม่น้อยค่ะ..
คุณปีกฟ้า......... ที่ทำให้อ้อยได้เติมความสุขและเต็ม อิ่มกับทุกเรื่องราว
ในบ้านหลังนี้ค่ะ
คุณอัลมิตรา..... ที่ช่วยดูแลทุกสิ่งอย่าง..จริงๆแล้ว คุณอิมเป็นคนใจดีมากๆ
ใครว่า ดุ ....อ้อยเถียงใจขาดดิ้น เอ้า...
ครูแก้ว.............ที่กรุณารับอ้อยเป็นศิษย์และสั่งสอนชี้แนะสิ่งที่ดีๆให้เสมอ
ทั้งๆทีไม่เคยพบหรือรู้จักกันมาก่อน.....
ด้วยความเคารพรักค่ะ
และจากการที่ได้เป็นศิษย์ของครูแก้ว..จึงทำให้ได้พบกับศิษย์พี่ที่แสนจะ
น่ารักคือ พี่แบม (แก้วประภัสสร) ปู่กิ่ง (กิ่งโศก) พี่ทั้งสองต้อนรับด้วยรอยยิ้ม
และมิตรภาพที่แสนจะอบอุ่นตั้งแต่วันแรกที่ได้ฝากตัวเป็นศิษย์ครูแก้ว..
จนถึงวันนี้ความน่ารักและน้ำใจไมตรีของพี่ทั้งสองก็ยังคงเป็นเช่นเดิม...
ขอบคุณมากๆค่ะ
ห้าเจ้าจอม..........มิตรภาพที่สาวๆทั้งห้ามอบให้ตลอดมาตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้
ทำให้อ้อยทั้งดีใจและปลาบปลื้มเป็นที่สุดจริงๆค่ะ
และอีกหนึ่งคนก็คือ สหายยา (ยาแก้ปวด) เป็นอีกคนที่มีคำตอบในทุกๆเรื่องที่เพื่อนอยากรู้ยาช่วยได้เสมอ..และที่ทำให้อ้อยประทับใจในตัวยาก็คือ เป็นคนพูดตรงๆค่อนข้างชัดเจน นี่หล่ะถูกใจใช่เลย...ประมาณนี้เลย...หุหุหุ
ขอบคุณ.......
พี่น้องและผองเพื่อนนักกลอนที่น่ารักทุกๆท่าน ที่อ้อยไม่ได้เอ่ยนามไว้ ณ ที่นี้
น้ำใจไมตรีที่อ้อยได้รับจากทุกๆท่านอ้อยซาบซึ้งเป็นอย่างมาก......
ในบางครั้งอ้อยอาจจะดูกระโดกกระเดกไปนิด..ล้นไปหน่อยและก็บ้าบอ
พอประมาณ..จริงๆแล้วไม่มีอะไรมากไปกว่าอยากให้บ้านหลังนี้เต็มไปด้วย
รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ ถึงอ้อยจะไม่ได้ยิน..แต่ก็สัมผัสได้จากความรู้สึกค่ะ
และต้องขออภัยในความป่วนจากก๊วนลิงด้วยค่ะ....
หากความป่วนไปสะกิดต่อมขำของใครจนทำให้ขากรรไกรไปไม่กลับ..
จับไม่อยู่...ลิงไม่รับรู้ค่ะ...รักน๊ะซิบอกให้
สุดท้ายถ้าไม่พูดถึงโดนถล่มแน่ๆ....
แกงค์แกว่งเกิบ...แกว่งมานานยังไม่เจอซะที เฮ้อ... ซึ่งมีผู้ร่วมชะตากรรมดังนี้ค่ะ
ฤทธิ์ ศรีดวง ...รับบทเป็นหัวหน้า.(มัดมือชกค่ะ) หัวหน้าคนนี้ไม่เคยดูแลพวกเรา
ซึ่งๆหน้าแต่พวกเราก็ชอบที่จะแลดูคุณฤทธิ์อยู่บ่อยๆ...เพราะ
นานๆจะมาสักครั้ง อยากบอกว่า อ้อยแอบอ่านผลงานของ
ฤทธิ์ ศรีดวง หลายต่อหลายครั้งก่อนที่จะมาเป็นสมาชิกที่นี่และก็
ชอบสไตล์การเขียนกลอนเอามากๆ ถือเป็นตัวพ่อในเรื่องกลอน
สำหรับ อ้อยเลยก็ว่าได้...ขอบคุณนำใจไมตรีที่มีให้เสมอค่ะ
มัสลิน............รองหัวหน้า(นี่ก็โดนมัดเหมือนกัน) คนนี้อ้อยประทับใจมาก
เพราะเป็นคนที่ทำให้อ้อย ตัดสินใจที่ขะเข้า ร่วมแกงค์มากที่สุด
ความน่ารัก ความขี้เล่น ความมีน้ำใจ....และก็ได้ใจ อ้อยไปเต็มๆ
ว่าแต่ ตอนนี้ มัสลินห่างๆไป หลายเดือนคงติดภาระกิจสำคัญ..
ไม่ว่าจะยังไง ก็แล้วแต่พวกเราชาวแกงค์ยังคิดถึงเสมอค่ะ
พี่นักสืบ........ เลขาพรรค (พี่เขามัดเอง) พี่นักสืบเป็นพี่ชายที่ใจดีสำหรับน้องๆเสมอ
และก็เป็นคนแรกที่แนะนำอ้อยในเรื่องการวางกลอน...
ไม่เคยลืมความ มีน้ำใจของพี่เลยจริงๆ..แม้ว่า ลิงๆอย่างพวกเรา
จะบ้าๆบอๆไปบ้าง.พี่ชายคนนี้ก็พร้อมจะบ้าไปกับน้องค่ะ..แล้วก็บ้าได้
อย่างน่ารักซะด้วยซิ พี่สืบอ่านมาถึงตรงนี้ คงคิดในใจ เอ้ นี่เป็นคำ
ชมหรือเปล่าหว่า..ฮ่าๆๆ ล้อเล่นน๊ะพี่...จริงๆอ้อยเคารพพี่เสมอหล่ะ.
ขอบคุณอีกครั้ง พี่ชายใจดี.....
ฉางน้อย........นี่เลยคนนี้ที่เป็นคนเปิดประตูบ้านต้อนรับอ้อยตั้งแต่วันแรก
พร้อมกับรอยยิ้มที่ร้ายเดียงสาเอามากๆ พี่ไม่ได้ว่าน๊ะแกร...
นี่เป็นคำชมค่อนข้างชัดเจน...ไม่เชื่อถาม ลิงฝนดูได้..หุหุหุ
ฉางเป็นน้องที่น่าเตะมากที่สุด...(เค้นจากใจจริงๆง่ะ) ไม่รู้เป็นไงเห็น
ครั้งแรกก็ถูกชะตาทันที...เป็นเพราะเวรกรรมหรือเปล่ากะไม่รู้..
หรือว่าเคยเป็นเนื้อคู่กันมาแต่ชาติปางไหนครั้งแรกที่ได้คุยกัน
ทางเอ็มคลิ๊กกันได้ในเวลาอันรวดเร็ว..ต่างคนต่างใจง่ายนิ
จนถึงทุกวันนี้..ความรู้สึกก็ยังเหมือนเดิม อาจจะมากกว่าเดิม
ด้วยซ้ำตอนนี้มากกว่าอยากเตะ เล้อเล่นน๊ะลิงเอ๊ย...
ขอบคุณความรักความห่วงใย ที่มีให้พี่สาวคนนี้ตลอดมา
จริงๆน้องสาวที่คลานตามกันมีตั้ง 3 คนแล้ว..
แต่จะเป็นไรถ้าจะมีคนที่ 4 เพื่มนิ...รักแกรจริงๆไอ้ลิงสุราษฏร์....
โคลอน......... คนนี้ที่ไว้ลำดับสุดท้าย..เพราะดันมองไม่ค่อยเห็นง่ะ..
รู้น๊ะลิง เชียงรายว่าแกรกำลังกัดฟันกรอดๆ..555
ครั้งแรกที่เห็นฝน...จะไม่เห็นได้ยังไง หล่อนเพ่นพ่านไปทั่ว
แววของความเป็นลิงของฝนเริ่มออกมาโดยที่มังไม่รู้ตัว...
อ้อยรู้สึกว่า โห..ทำไมหล่อนขยันซะจริงจริ๊งง...นี่ก็ชมอีกหล่ะแกร...
ขอพูดแบบมีสาระหน่อย...คือความขี้เล่น น่ารักและความมีน้ำใจ
ของฝนทำให้อ้อยอยากสัมผัสอีกหลายๆด้านว่า ฝนจะเป็นแบบ
ที่เห็นหรือเปล่านี่คือความรู้สึกที่ไม่เคยพูดให้ฝนฟัง.. แต่แล้ว
ความจริงก็ถูก เปิดโปงซะที0 อย่าเข้าใจผิดคุณเพิ่ล ..ความจริง
ที่ว่าก็คือ ฝนไม่ทำ ให้เพื่อนผิดหวังเล๊ย....
เพราะอ้อยหวังอยู่ลึกๆว่าระหว่างอ้อยกะฝนต้องต่อกันติดได้โดย
เร็วแน่ๆ(สัมผัสที่ 8 ของตรูแม่นเสมอแกร) วันแรกที่ได้คุยกัน
ทางโทรฯ เชื่อหรือไม่แปลกแต่จริง..วันนั้นรวมเวลาแล้วภายใน
วันเดียวประมาณ 6 ชั่วโมงเห็นไหมหล่ะ..ว่าต่อติดกันแค่ไหน..
เราคุยกันทุกๆ เรื่องที่คิดได้ในขณะนั้น
อยากจะยกให้ฝนเป็นคู่แข่งทางความคิดเลยหล่ะ..จนมาถึงวันนี้..
มันครบหมดทุกอย่าง...ความรัก เข้าใจ ห่วงใยซึ่งกันและกัน.......
ฉันก็รักแกรไม่น้อยไปกว่าลิงสุราษฏร์เลยจริงๆไอ้ลิงเชียงราย....
ท้ายนี้จริงๆค่ะ..ต้องขออนุญาตนำทั้งร้อยแก้วร้อยกรองมาอยู่รวมกัน
เพื่อความสะดวกของใครกะไม่รู้ หุหุหุ...
และขออภัยถ้าดูแล้วไม่เหมาะสม...โปรดเมตตาข้าน้อยสักนิด..
ด้วยรักและขอบคุณ
เทียนหยด
20 มิถุนายน 2553 22:52 น.
เที่ยนหยด
ยินเสียงป่าวประกาศอาร์ตตัวแม่
คิดว่าแน่หรือไรกวนใจสาว
เล่นคนเดียวคุยเขื่องทุกเรื่องราว
หนังมัวนยาวไม่จบเลิกคบกัน
ว่าฉันคนจุกจิกชอบหยิกกัด
เธอรอบจัดไม่ว่าคนบ้าฝัน
ว่างหรือเปล่าเชิญหน่อยคอยรางวัล
ตบหน้าหันลืมกลับหลับไม่ลง
ว่าฉันคนชอบบ่นเที่ยวพ่นพิษ
เธอโรคจิตเกินไปใจขี้ผง
หากตอนนี้ว้าวุ่นและงุนงง
โดนสาบส่งเข้าป่าถ้าจะดี
ว่าฉันคนงี่เง่าทุกเช้าค่ำ
เธอพูดพร่ำเหลือเกินน่าเดินหนี
หลงตัวเองว่าเก๋าเน่าสิ้นดี
อ้วนเหมือนหมีตัวดำซ้ำหน้างอ
ว่าฉันคนใจหินชอบกินเด็ก
เธอน่ะเก๊กไปทั่วคนหัวหมอ
แสร้งวางท่าข้าแน่แท้ชีกอ
ทำลับล่อตัวใหญ่ใจปลาซิว
ว่าฉันนั้นแก่ง่ายแต่ตายช้า
เธอมันบ้าน่าเบื่อพวกเสือหิว
ขอเตือนกันสักนิดอย่าผิดคิว
มีตะหลิวตัวช่วยเดี๋ยวถ้วยตาม
กล่าวหากันมั่วมั่วอาร์ตตัวแม่
ใครกันแน่อีเดียดน่าเหยียดหยาม
หมากเกมนี้ยังอยู่อย่าวู่วาม
คนผลีผลามอวดเก่งเจ๊งเรื่อยไป
มีเหตุผลซะบ้างคิดสร้างสรรค์
เธอกับฉันตกลงว่าตรงไหน
เกิดเป็นปมขัดแย้งทิ่มแทงใจ
จบอย่างไรคุยกันให้มันเคลีย
.ลืมซะเถอะเรื่องราวที่ร้าวฉาน
ปล่อยมันผ่านพ้นไปไม่ละเหี่ย
ครั้งนี้ยังไม่สายน๊ะมายเดียร์
หยุดเรื่องเพลียหัวใจแล้วไตร่ตรอง
มาคุยกันเสียทีอย่าหนีหน้า
หากยังซ่าส์เรื่อยไปใครหม่นหมอง
ควักหัวใจเธอมาตีตราจอง
ยอมเป็นรองทุกวันฉันตกลง
เทียนหยด
14 มิถุนายน 2553 21:25 น.
เที่ยนหยด
เห็นข้อความตอนสายมิวายคิด
จึงสะกิดเสียหน่อยคลายหงอยเหงา
ลิงตัวหนึ่งหายไปไกลจริงเรา
กี่วันเล่าหวนคืนให้ชื่นใจ
รออยู่น๊ะน้องลิงอย่าทิ้งพี่
คนทางนี้คิดถึงซาบซึ้งไหม
ไม่เคยมีวันจางแม้ห่างไกล
มั่นคงในมิตรภาพอิ่มอาบทรวง
ด้วยหน้าที่สำคัญอย่าหวั่นไหว
ดูแลใจให้ดีเพราะพี่ห่วง
ยังคอยเฝ้าชื่นชมบ่มใยยวง
ผ่านทุกห้วงเวลาประสาเรา
หากวันนี้ชีวิตเหมือนติดขัด
จงยืนหยัดชีวีไม่มีเฉา
ยามทุกข์หนักปล่อยวางจนบางเบา
สิ่งใดเล่าเท่าใจเป็นไม่มี
โปรดจำไว้สองลิงไม่ทิ้งขว้าง
อาจมีบ้างห่างเหินใช่เดินหนี
มาเถิดสร้างรอยยิ้มอิ่มไมตรี
แต่งเติมสีสดใสใจเดียวกัน
เมื่อภาระเสร็จสิ้นถวิลหา
รอเวลาเริงรื่นชื่นสุขสันต์
ผูกหัวใจเบิกบานสานสัมพันธ์
คงถึงวันคนดี...กีฟมีไฟว์
เทียนหยด
10 มิถุนายน 2553 11:22 น.
เที่ยนหยด
ถึงคราวต้องบาดเจ็บทนเก็บกด
สูญสิ้นหมดมิเหลือน่าเชื่อไหม
ทำตัวเองช้ำเองจะโทษใคร
เพื่ออะไรกันเล่าก็เท่าเดิม
ทำอวดเก่งทุกครั้งไม่ฟังเขา
แถมงี่เง่าเรื่อยไปใจฮึกเหิม
แค่เพียงรับคำยอเทียวต่อเติม
จึงแอบเคลิ้มคนเดียวหวังเกี่ยวดอง
ทั้งอ่อนไหวเหลือเกินเขาเมินหนี
ทอดไมตรีล่วงล้ำทำผยอง
ความคิดตัวเป็นใหญ่ใจลำพอง
ไม่เคยมองคนอื่นแถมยืนกราน
จบเสียทีคนดื้อเลิกถือสิทธิ์
คอยตามติดหัวใจให้สงสาร
อยู่อย่างนี้สับสนทนทรมาร
กลับถิ่นฐานเถิดหนาอายฟ้าดิน
เทียนหยด
8 มิถุนายน 2553 14:15 น.
เที่ยนหยด
แรกสบตากับเขาทำเอาสั่น
ทุกทุกวันใจเอ๋ยเคยเงียบเหงา
เกิดวาบหวามทั่วกายอายจริงเรา
เหตุใดเล่าจึงเพ้อแอบเผลอใจ
‧:❉:‧
ตกหลุมรักเต็มเหนี่ยวอยากเกี่ยวก้อย
ทำตาปรอยยิ้มหวานดุจขานไข
หวังให้เขารับรู้สู่ความใน
เปิดหัวใจซิเออแล้วเจอกัน
‧:❉:‧
เขายิ้มตอบไมตรียินดีนัก
อยากรู้จักมากมายโอ้ใจฉัน
พบครั้งแรกซาบซึ้งไปถึงวัน
ได้ร่วมฝันเคียงข้างมิห่างกาย
‧:❉:‧
วอนคนดีเมตตาหันมาหน่อย
ฉันยังคอยเชยชิดสนิทหมาย
สัมผัสยังตราตรึงคนึงมิวาย
ทั้งใจกายหน่วงหนักขอพักพิง
‧:❉:‧
ใช่แน่เลยคนนี้ที่ฝันหา
แค่มองตาปั่นป่วนชวนใจหญิง
ภาพที่เห็นเพียงฝันหรือความจริง
อยากประวิงอารมณ์รักกลมกลืน
‧:❉:‧
คงเป็นเพราะบุพเพสันนิวาส
คมรักบาดลึกนักยากขัดขืน
ทั้งออดอ้อนรำพันทุกวันคืน
ต๊กใจตื่นฝันสลาย...เสียดายจัง
เทียนหยด
Lovers
0 คน เลิฟเที่ยนหยด
หน้าส่วนตัว
1339
