30 สิงหาคม 2552 12:48 น.
เที่ยนหยด
มาดแบบนี้สิชัดน้องจัดให้
แหมถูกใจพี่จริงหญิงทั้งห้า
ช่วยสับเปลี่ยนเวียนวนจนเข้าตา
ด้วยลีล่าท่านั้นแสนมั่นใจ
ช่างรู้ใจไปหมดเทียนหยดยิ้ม
หน้าจิ้มลิ้มพริ้มเพราเกลี้ยงเกลาใส
ใส่เสื้อยืดสวมยีนส์แย่งซีนใคร
ขออภัยไว้นิดอย่าคิดกัน
ดูแคล่วคล่องว่องไวและใสสด
แม่เทียนหยดงดงามแม้ยามฝัน
เจ้าดูดีเสียด้วยสวยรายวัน
เสียงลื่อลั่นสนั่นทุ่งทั่วคุ้งคลอง
น่าภูมิใจเสียจริงใช่กลิ้งกลอก
มิได้หลอกลวงใครให้ขุ่นข้อง
หรือว่ามีใครคิดแอบชิดปอง
โปรดยืนจ้องตรงตรงอย่าหลงทาง
ร่ายมาเสียหลายบทเทียนหยดเอ๋ย
อาจเกินเลยไปนิดสะกิดหลัง
เพียงอยากเห็นรอยยิ้มอิ่มใจจัง
มิได้หวังสิ่งใดที่ไกลเกิน
บทสุดท้ายยกให้ทั้งห้าสาว
ต้นเรื่องราวคราวนี้ให้พี่เขิน
ร่ายมาเป็นอักษรกลอนพาเพลิน
หากขาดเกินเทียนหยดรับหมดใจ
เทียนหยด
กลอนบทนี้ขอยกเครดิตให้ห้าสาวด้วยน๊ะจ้ะ
จริงๆที่เขียนกลอนครั้งนี้เพียงแค่อยาก
เห็นรอยยิ้มของทุกคนเท่านั้น เห็นว่า
สถานการณ์ในบ้านไม่ค่อยจะดีเท่าไร
กลอนอาจจะดูไม่สะสวยเท่าที่ควร
ไม่รู้ว่าถ้าคุณครูแก้วมาเห็นแล้วท่านจะ
มอบไม้เรียวให้เป็นของกำนัลหรือเปล่า..
ปล.ถึงห้าสาว..พี่อยากบอกว่าจริงๆแล้ว
พี่ไม่ใช่คนอ่อนหวานน๊ะจ้ะน้อง
ตรงกันข้าม หวานน่ะอ่อนซะจนเกือบ
ไม่มีแล้ว..สรุปพี่ไม่หวานจริงๆ
คอนเฟิมจ้า....
26 สิงหาคม 2552 23:21 น.
เที่ยนหยด
รุ่งอรุณทั่วหล้านภาผ่อง
สวยเรืองรองส่องทางสว่างไสว
พันธุ์พฤกษาดาษดื่นระรื่นใจ
ในราวไพรพรายพร่างกระจ่างตา
มวลมาลีคลี่ช่อหยอกล้อเล่น
น้ำค้างเย็นเป็นหยดรินรดหล้า
หมอกละลิ่วพลิ้วผ่านลานเทวา
ดั่งม่านฟ้าจ้าเจิดพริ้งเพริศทรวง
เหมือนมีมนต์ดลใจให้ไหวหวั่น
หลงสีสันพฤกษาอุราล่วง
มิอาจหยุดฉุดรั้งทั้งแดดวง
ตกในห้วงรำพึงติดตรึงใจ
อยากจะหยุดพักใจไว้ตรงนี้
เหนื่อยเต็มทีในวันที่หวั่นไหว
ขอรื่นรมย์ชมป่าพนาไพร
ซาบซึ้งในห้วงฝันทุกวันวาร
........................................
เทียนหยด
23 สิงหาคม 2552 12:10 น.
เที่ยนหยด
ร่ายอักษรกลอนศาสน์ผ่านบ้านนี้
ด้วยไมตรีมีให้ไม่เคยหมด
ถ้อยพาทีวลีความช่างงามงด
เราเทียนหยดรู้สิ้นด้วยยินดี
แม้เวลาผันผ่านมินานนัก
เริ่มรู้จักทักทายไม่หน่ายหนี
มธุรสวาจาน่าเปรมปรีด์
เอื้ออารีวจีถ้อยร่วมร้อยเรียง
น้ำใจหลั่งไม่สิ้นรินรดหยาด
คราพลั้งพลาดวาดกลับสดับเสียง
มีผองเพื่อนคอยคิดแนบชิดเคียง
ด้วยสำเนียงเรียงถ้อยคอยย้ำเตือน
ดอกไมตรีคลี่บานเต็มลานทุ่ง
ช่างหอมฟุ้งจรุงใจหาใดเหมือน
แสนอบอวลชวนปลื้มมิลืมเลือน
ครามาเยือนเรือนใจบ้านไทยกลอน
.................................................
เทียนหยด
19 สิงหาคม 2552 21:59 น.
เที่ยนหยด
สายฝนพรำพร่ำหล่นท่วมท้นร่าง
สองข้างทางเวิ้งว้างดูว่างเปล่า
กิ่งไม้โยกโบกไหวใบร่วงกราว
ช่างเงียบเหงาร้าวรอนสะท้อนใจ
ไร้ผู้คนทนเก็บความเหน็บหนาว
เจ็บปวดร้าวเศร้าจิตคิดหวั่นไหว
เย็นยะเยียบเงียบหม่นหนทางไป
ขวากหนามใจไม่สิ้นถวิลครวญ
ดั่งชีวิตถูกลิขิตให้ติดบ่วง
หล่นลงห้วงห่วงใจร่ำไห้หวน
ตกผลึกลึกผ่าวร้าวรัญจวน
จิตเรรวนซวนเซพเนจร
ย้อนเวลาผ่านมาทิวาหวาม
ทุกโมงยามตามติดพิศสมร
หวานน้ำคำพรอดพร่ำร่ำอาวรณ์
มิแรมรอนอ้อนรักสลักทรวง
ทุกนาทีมีกันเชื่อมั่นนัก
คันศรรักลงปักเสียหนักหน่วง
สัญญาใจที่ให้ใช่คำลวง
มิลับล่วงห่วงหาทุกคราไป
เหมือนสัญญานผ่านรักจักสิ้นสูญ
ให้อาดรูครุ่นคิดจิตหวั่นไหว
สิ้นสำเนียงส่งเสียงข้างเคียงใจ
เพียงเพราะใครคนใหม่ใกล้เข้ามา
ไม่มีแล้วแว่วหวานประสานรัก
คันศรปักลงหลักเสียหนักหนา
กลับสั่นคลอนอ่อนไหวในพริบตา
ทุกข์อ่อนล้าคราสิ้นแสงแห่งตะวัน
วิงวอนขอต่อฝนที่หล่นพร่าง
ไหลพรมร่างล้างโศกวิโยคศัลย์
ชะล้างใจอย่าทิ้งไว้ให้จาบัลย์
เพื่อพ้นผ่านคืนวันที่หวั่นทรวง
หลังฝนซาฟ้าใสที่ใต้หล้า
บรรเจิดจ้าทั่วแผ่นดินแดนสรวง
อยากหยุดพักรักไว้ทั้งแดดวง
ลอยลิบล่วงสู่ห้วงฝันนิรันดร
18 สิงหาคม 2552 00:31 น.
เที่ยนหยด
โอบกอดลมห่มน้ำค้างกลางคืนหนาว
ระยิบพราวดาวส่องละอองฝัน
อุ่นไอดินถิ่นป่าพนาวัน
ผ่องอำพันจันทร์งามเมื่อยามยล
อยากเก็บดาวพราวพร่างมาวางร้อย
เป็นสายสร้อยลอยล่องท่องเวหน
ผูกเมฆสวยด้วยใจใส่กมล
ร่ายเวทมนต์ดลบันดาลผ่านเวลา
วอนเทพไท้เมตตาต่อข้านี้
ให้เปรมปรีดิ์สมหวังดังปรารถนา
แสงสีสองเรืองรองส่องนัยนา
โค้งขอบฟ้ามาบรรจบคงพบกัน
คือมนต์รักสลักไว้ที่ใต้หล้า
มวลบุปผาเบ่งบานเต็มลานฝัน
ถักทอรักสานใยใต้เงาจันทร์
เรียงร้อยฝันวันหวานซาบซ่านทรวง
"เทียนหยด"
หน้าส่วนตัว
1060
Lovers
0 คน เลิฟเที่ยนหยด
