4 กรกฎาคม 2552 15:33 น.
เที่ยนหยด
โอ้...ผืนป่าดงดอนจำจรจาก
คราพลัดพรากจากดินและถิ่นขอน
ใต้ร่มเงาแห่งนี้ที่เคยนอน
แสนอาวรณ์อ่อนใจไร้เรี่ยวแรง
เดินดุ่มดุ่มเที่ยวเลาะเกาะถนน
กลางผู้คนมากมายสุดหน่ายแหนง
สิ้นแสงสีสุริยันพลันสิ้นแรง
หนทางแห่งความตายกล้ำกรายมา
เจ้าพลายป่าอ่อนล้าถึงคราสิ้น
น้ำตารินหลั่งล้นท่วมท้นหน้า
ลมหายใจแผ่วแผ่วไร้แววตา
สิ้นชีวาพลายป่าพนาไพร
ถึงเวลาหรือยังร่วมรักษ์ช้าง
ก่อนทุกอย่างพ้นผ่านกาลสมัย
ฝูงช้างป่าสูญหายมลายไป
เพื่อช้างไทยคงอยู่คู่บ้านเมือง
ก่อนจะจบบทกลอนขอวอนกล่าว
อย่าคิดเฝ้าสร้างชื่อให้ลือเลื่อง
หมีแพนด้าหาใช่สัตว์สมบัติเมือง
เห็นเป็นเรื่องสำคัญนั่นประไร
หมวยแพ้นด้าร้องว่าโปรด! ข้าด้วย
ขอจงช่วยส่งคืนถิ่นแผ่นดินใหญ่
เพียงแค่ส่งหมวยกลับประเทศไป
เพื่อช้างไทยพัง-พลายจักได้คืน....
.................................................
เทียนหยด
27 มิถุนายน 2552 12:52 น.
เที่ยนหยด
ย้อนเรื่องราวข่าวร้ายแพร่หลายทั่ว
ถึงความชั่วของคนเกินทนไหว
เปิบพิดารฝานกะโหลกวิโยคใจ
เพียงเพื่อได้ลิ้มลองสนองอารมณ์
เพราะสันดานมัวเมาเข้าใจผิด
วิกลจริตจิตหื่นน่าขื่นขม
โดนเหยียบย่ำร่ำไห้ใจระทม
เจ้าลิงล้มร่างทรุดสะดุดกลัว
แสนสงสารเจ้าลิงน้ำตาตก
ตัวสั่นงกหนังถลอกเลือดออกหัว
เขาง้างปืนลั่นเปรี้ยงเสียงระรัว
ทั้งหวาดกลัวลนลานสะท้านใจ
ร่างบาดเจ็บฝืนสู้ความรู้สึก
ปวดร้าวลึกในอุราน้ำตาไหล
คิดถึงเจ้าลูกน้อยพลอยอาลัย
ต้องเดียวดายอ้างว้างกลางพนา
โอ้..มนุษย์นี่หรือคือสัตว์ประเสริฐ
แสนล้ำเลิศเปิดสมองต้องตัณหา
จิตตกต่ำมัวหมองครองปัญญา
แสนชั่วช้าน่าชังดั่งอาจม
เทียนหยด
26 มิถุนายน 2552 17:13 น.
เที่ยนหยด
อย่าเห็นแก่ประโยชน์โปรดสินบน
คิดฉ้อฉลกลโกงโยงเป็นสาย
หลงมัวเมาอำนาจสาดกระจาย
ว่าตัวข้ายิ่งใหญ่ในแผ่นดิน
อันคนเราเกิดมาเพียงเท่านี้
ลมหายใจยังมีก็ดีสิ้น
ปันน้ำใจให้เห็นเป็นอาจิณ
ไหลรดรินล้างสิ้นมลทินใจ
.......................................
เทียนหยด
26 มิถุนายน 2552 16:11 น.
เที่ยนหยด
ใบไม้แก่ใบเก่าร่วงเคล้าฝุ่น
ปลิดใบหมุนร่วงรินสิ้นความหมาย
สายลมลู่พรากพลัดกระจัดกระจาย
ปลิวเรียงรายเคว้าคว้างบนทางจร
ดอกไม้แก่ดอกเก่าก็เฉากลิ่น
กลีบแหว่งวิ่นสิ้นใบไร้เกสร
เคยชูช่อล่อแมลงแฝงไชชอน
ปลิดปลิวว่อนสิ้นสีเคยมีมา
ต้นไม้แก่ต้นเก่าก็เฉาต้น
ตากแดดฝนหนาวผ่านนานหนักหนา
ปลิดดอกดวงรินร่วงใบชรา
ยืนตากฟ้าสิ้นไร้ร่มใบบัง
ชีวิตของผู้คนเหมือนต้นไม้
คราถึงวัยเข้าใกล้ไม้เข้าฝั่ง
เป็นวงจรของชีวิตอนิจจัง
รอโคนฝั่งทับถมให้จมดิน
.....................................
เทียนหยด
26 มิถุนายน 2552 14:13 น.
เที่ยนหยด
น้อมรำลึกถึงครูกลอนสุนทรภู่
ผู้รอบรู้เชี่ยวชาญงานอักษร
ศิลปเลิศล้ำลำนำกลอน
พระสุนทรโวหารชาญกวี
ยี่สิบหกมิถุนาศิษย์นบไว้
พระคุณอันยิ่งใหญ่ใส่เกศี
บรมครูผู้เชี่ยวชาญกานท์กวี
สุนทรภู่ นามนี้มิมีเลือน
.........................................
เทียนหยด
หน้าส่วนตัว
1426
Lovers
0 คน เลิฟเที่ยนหยด
