30 เมษายน 2553 16:01 น.
เที่ยนหยด
๏ เลือดกี่หยดอาบธรณียอมพลีให้
ลูกหลานไทยคงอยู่เคียงคู่ขวาน
หลากเรื่องราวจารึกไว้ในตำนาน
ไพรีพาลพ่ายยับแตกดับไป
แผ่นดินทองของใครที่ไหนเล่า
รวมทุกเหล่าเผ่าพันธุ์นั่นใช่ไหม
รอยยิ้มเคยสร้างชื่อระบือไกล
กลับหายไปเสียสิ้นทุกถิ่นทาง
เพราะวันนี้มองเห็นการเข่นฆ่า
ปลิดชีวาลอยไปใจหมองหมาง
ความสุขที่ล้นเหลือกลับเจือจาง
เกิดช่องว่างหว่างกันเกินบรรยาย
เพียงความคิดต่างกันกระนั้นหรือ
จึงยึดถือทับถมเสียจมหาย
เลือดไทยเคยกลมเกลียวกลับเดียวดาย
มุ่งทำลายแหลกรานเพราะมารลวง
หยุดเถิดพี่น้องเราเลิกเผาผลาญ
ถ้อยประสานทั่วแผ่นดินแดนสรวง
เป็นหนึ่งเดียวดวงใจบ่มใยยวง
เพื่อพ้นบ่วงเล่ห์ร้ายทำลายเมือง
ต่างสีเสื้ออยู่ไยไทยทั้งผอง
จงปรองดองอย่าถือแดงหรือเหลือง
สามัคคีเจิดจรุงชาติรุ่งเรือง
ให้ลือเลื่องขวานไทยใจหนึ่งเดียว ๚๛
28 เมษายน 2553 15:20 น.
เที่ยนหยด
รุ้งงามตามที่เห็น มิหลีกเร้นในเส้นสาย
ทอสีส่องประกาย ราวม่านไหมใส่ลีลา
สายฝนหล่นพร่างพรู มองเห็นอยู่ประดับฟ้า
ภาพชัดกระจ่างตา เจิดนภาคราฝนพรำ
รุ้งงามและสายฝน มิหลุดพ้นวนเวียนซ้ำ
ธรรมชาติวาดชี้นำ ช่างเลิศล้ำตามครรลอง
ใดใดในโลกนี้ สุขทุกข์มีทั่วทั้งผอง
สิ่งหนึ่งควรคิดตรอง ธรรมคุ้มครองแต่คนดี
เปรียบดั่งน้ำใจคน ที่เปี่ยมล้นด้วยไมตรี
ดุจสายแห่งชลธี เคยเปรมปรีดิ์กลับพลิกกลาย
เริ่มต้นด้วยคำหวาน สุดซาบซ่านพลันสลาย
ลุ่มหลงจนมิวาย ต้องแพ้พ่ายแก่ใจตน
นี่หนอฝนแลรุ้ง ยามใฝ่ผดุงยังสับสน
งดงามยามได้ยล อาจวกวนและเปลี่ยนแปลง
ทุกสิ่งล้วนไม่แจ้ง แต่เคลือบแฝงไว้ในคำ
ก่อเกิดสุขเลิศล้ำ กลับชอกช้ำจนเลือนลาง
มั่นคงอย่าหวั่นไหว จำจดไว้อย่าได้วาง
ปัญญาพากเพียรสร้าง เพื่อพ้นทางร้างริดรอน
รุ้งงามยามฝนซา สุริยาแสงทาบทอน
อุ่นไอไรแดดอ่อน หากคิดย้อนในเรื่องราว
ชีวิตนั้นเวียนวน ทั้งทุกข์ทนปนเหน็บหนาว
หนทางยังอีกยาว จงเข้มแข็งคุ้มครองใจ
"เทียนหยด"
25 มีนาคม 2553 00:21 น.
เที่ยนหยด
๏ แขวนใจไว้บนคานซะนานเนิ่น
ไร้คนเดินมาสอยจึงหงอยเหงา
รูปร่างก็อำนวยสวยไม่เบา
เอ๊ะ!ไงเล่าเดียวดายแม่สายบัว
เคยมีคนผ่านมามิกล้าทัก
แรกรู้จักกลับเผ่นไม่เห็นหัว
คงต๊กใจกระมังสวยทั้งตัว
มองซะทั่วรอบกาย อุ๊ย..อายจัง
นิสัยนั้นแสนดีเป็นที่หนึ่ง
เถอะแอบซึ้งสักนิดไม่ผิดหวัง
บางทีโก๊ะให้เห็นใช่เด่นดัง
หรือใบสั่งกามเทพถูกเก็บดอง
แล้วฟ้าก็บรรเจิดเปิดทางให้
คนนี้ใช่แน่เราคือเจ้าของ
ปิดผนึกทันทีตีตราจอง
อยากจะลองเล่นบทกำหนดเอง
แอบมาลักหัวใจโดยไม่รู้
โดนจับคู่เคียงข้างอย่างเหมาะเหม็ง
เอาไปเลยใจฉันอย่าหวั่นเกรง
หากนักเลงพอตัวอย่ากลัวกัน
คุณขโมยที่รักอย่าผลักไส
ปล่อยหัวใจให้หล่นจนเป็นหมัน
เตือนไว้ก่อนห้ามทิ้งฉันวิ่งทัน
คงถึงวันแล้วเราเลิกเฝ้าคาน ๚๛
เทียนหยด
21 มีนาคม 2553 00:56 น.
เที่ยนหยด
๏ เมื่อหัวใจพ่ายแพ้ให้แก่รัก
ยากยิ่งนักหลุดบ่วงห้วงเสน่หา
ดั่งเพลิงเผาร้อนรุมสุมอุรา
เล่ห์มายาเร้นลวงหลอนทรวงใน
โอ้ความรักใครเป็นเช่นนี้บ้าง
ฝันเคียงข้างทุกยามจนหวามไหว
แม้นคนที่ไม่เคยยากเผยใจ
ตราตรึงในรสรักประจักษ์จินต์
บางครั้งหวานหยาดหยดเช้าจรดค่ำ
ซ่านรสล้ำปั่นป่วนรัญจวนถวิล
เฝ้าหลงใหลมิวายพ่ายชีวิน
เพียงยลยินสุขสมภิรมย์ทรวง
ดุจมนต์ขลังรั้งไปยากไขขาน
ใครแผ้วพานเจ็บแค้นสุดแหนหวง
ชื่นยามเขาเพ้อพร่ำเพลินคำลวง
ใจทั้งดวงมอบไปโดยไม่แคร์
รู้ดีว่าสิ้นแล้วไม่แคล้วหวัง
โดนหักหลังเรื่อยไปไม่แยแส
ฉากสุดท้ายคนคอยถูกลอยแพ
ย้ำรอยแผลปวดร้าวเศร้าระทม
รักเจ้าเอยยากเกินจะเดินหนี
เจ็บทุกทียังฝืนแม้ขื่นขม
ยอมเป็นคนโง่เขลาเฝ้าเชยชม
เรือรักล่มจมหายมิวายครวญ ๚๛
เทียนหยด
9 มีนาคม 2553 21:39 น.
เที่ยนหยด
๑. มีนิทานมาเล่าคุณเจ้าขา
เดินเข้ามาหยุดนั่งแล้วฟังฉัน
ใครอยากยืนเต๊ะท่าไม่ว่ากัน
โน่นนี่นั่นเต็มที่ฟรีสไตล์
๒. เจ้าหมูน้อยอาศัยอยู่ในเล้า
ทุกค่ำเช้าออกเดินเพลินสดใส
ทั้งสนุกเริงร่าไม่ว่าใคร
ต่างเทใจให้หมูน่าดูจริง
๓. แล้ววันหนึ่งเกิดเหตุเพราะเปรตหิว
เข้ามาซิวของดีดุจผีสิง
ต้อนหมูน้อยออกไปเพื่อไล่ชิง
เจ้าหมูวิ่งตั้งรับสู้กับมัน
๔. เฮ้ย..จะมากเกินไปน๊ะไอ้ด่าง
มาทำกร่างแยกเขี้ยว..เดี๋ยวตบหัน
นึกว่าตูจะหนีไม่มีวัน
กลัวจนสั่นสักนิดเลิกคิดไป
๕. แสนสมเพชหนักหนา..อุ๊ย! น่าขำ
บังอาจทำท่าเขื่องหาเรื่องใส่
เจ้าหมูน้อยตั้งการ์ดมิหวาดใด
หากแม้ใครล้ำเส้นต้องเห็นกัน
๖. ไม่หวาดกลัวสักเตื้อแม้เสือสิงห์
จะน้ำนิ่งไหลลึกหานึกหวั่น
หมาจิ้งจอกพันธุ์ไหนไม่ครามครัน
หมายประจันต่อหน้าตูท้าดวล
๗. อยู่ในเล้าโลดแล่นแสนสนุก
ปราศเรื่องทุกข์ชอกช้ำให้กำศรวล
แต่ จู่ จู่...หมาผี...มาตีรวน
ทำยียวน..ชะช้า..นึกว่าเซียน
๘. เหวย เหวย กล้าลองดีเข้าตีต่อ
หมูหลอกล่อป้องปัดตัดให้เหี้ยน
อย่าให้เหลือทั่งขนกล้อนจนเกรียน
ไอ้หมาเพี้ยนเสียหลักลงปักคู
๙. เจ้าหมูน้อยไล่ขย้ำคมำหงาย
ไม่เสียดายสักนิดชีวิตหมู
หมาหางด้วนแหย่เท้าพังเล้าตู
โดดงับหูทันทีไม่รีรอ
๑๐. หมาหางด้วนอดสูโดนหมูตบ
แทบสลบปางตายน้ำลายสอ
ตาถลนขนหลุดแขนกุดงอ
ปวดตามข้อ ร้องเอ๋ง!..จนเกร็งตา
๑๑. ลากมันไปวางไว้ใกล้เมรุ
รอวันผุแร้งเกาะเลาะแขนขา
ไอ้หมาดำนอนนิ่งทิ้งกายา
หมดสิ้นท่าจนตรอกปวดยอกตัว
๑๒. จบนิทานสอนใจไอ้ตัวป่วน
คิดตีรวนเรื่อยไปอาจไร้หัว
เที่ยวข่มเหงใครเขาเพราะเมามัว
เผลอทำชั่วเจอดีเช่นนี้แล...
เล่าเรื่องโดย..... โคลอน-ฉางน้อย-เทียนหยด
Lovers
0 คน เลิฟเที่ยนหยด
หน้าส่วนตัว
2116
