13 ธันวาคม 2547 05:46 น.
เทาสีเงิน
จุมพิตนี้ พี่จูบไว้ ในใจก่อน
เนื้อแก้มอ่อน น้องเจ้า มิเศร้าหมอง
จูบสุดท้าย ได้กระซิบ รักหยิบจอง
จูบเพียงมอง ผ่านแก้ม ก่อนแรมไป
ไกลคนซึ้ง หึงหวง ดั่งดวงจิต
ไกลมิ่งมิตร คิดจะลา น้ำตาไหล
หวังเพียงจูบ ดื่มด่ำ กว่าคำใคร
เกี่ยวหนึ่งนัยน์ เนตรน้อง ให้มองตาม
เป็นสัญญาณ ขานไข ว่าใจนุช
ก็เป็นดุจ เดียวดวง ทรวงหวั่นหวาม
พี่ครองเศร้า เจ้าก็ตรม ระทมตาม
เก็บวู่วาม งามจึ่งพราง ด้วยหางตา
10 ธันวาคม 2547 00:54 น.
เทาสีเงิน
มองผ่านในม่านฝัน ทุกคืนวันจนจันทร์จาก
หนาวเหน็บเจ็บจึงอยาก ถึงฝั่งฝากแห่งความหวัง
รอคอยเพียงไมตรี เพียงธุลีฤดีดัง
ดื่มหาวดาวเดือนทั้ง วิมานฟ้าในราตรี
ฝันใช่อยู่ไกลลิบ เพียงกระซิบหนอคนดี
เอ่ยพร่ำเพียงคำนี้ พี่จักไม่อาลัยเลย
ทรัพย์สินบ่ยินยล ทุกข์บ่บ่นให้คนเย้ย
งามสมบ่ชมเชย จักเฉลยเพียงแก้วตา
เทพไท้ใยมาแกล้ง ให้ข้าแล้งสิเนหา
หมองหม่นจนอิจฉา กระทั้งฟ้าที่เคียงจันทร์
7 ธันวาคม 2547 09:25 น.
เทาสีเงิน
รักสถิต ทุกทิศา เช่นอากาศ
แต่เธอขลาด เขลาเขิน จึงเดินหนี
เปรียบดาวลับ วับแวม แซมหริบหรี่
หวังกวี นิพนธ์พจน์ รจนา
เธอจึงอยู่ อย่างเดียวดาย ท้ายที่สุด
ใครหนอฉุด ให้เธอขาด วาสนา
รักมากล้น จนใจ จะไขว้คว้า
เพียงคิดว่า เขาจัก ไม่รักเรา
จึงถนอม ยอมบ่ม ด้วยขมขื่น
มองคนอื่น ชื่นหวาน แล้วพาลเหงา
ทุกข์ระกำ ซ้ำก่อ ก็เพราะเจ้า
ที่ด้นเดา เสียทั้งหมด เลยอดชม
หน้าส่วนตัว
383
