17 เมษายน 2551 21:07 น.
เทพระวี
รอยยิ้มแย้มแห่งเจ้า จรัสไสว
ใจชื่นชุ่มดวงใจ ดับร้อน
ใบหน้าดั่งบัวใบ ปทุมทิพย์
ชมพิศนัยตาซ้อน เสน่ห์ล้ำถลำหลง
ดวงตาวาววับไว้ แววดาว
จักรภพจบเรื่องราว เนตรนี้
ประกายพรึกผลึกพราว ระยิบ
กะพริบกระซิบลึกลี้ สว่างสิ้นดินแดน
กริยาท่าเคลื่อนคล้อย กายา
ประทับจิตตรึงตรา ตื่นเต้น
มือเท้าวาดลีลา ชีวิต
ชีวิตที่ลึกเร้น ผลิแล้วเบ่งบาน
จำนรรจาอ้อแอ้เอ่ย เสียงหวาน
เพียรพร่ำคำขับขาน สื่อสร้าง
แต้มให้โลกเบิกบาน ปิติ
ฟูมฟักสู้ฟ้ากว้าง กล่อมเกลี้ยงเลี้ยงแล
รูปนามกำเนิดเนื้อ นวลใด
ทารกทาริกาไย พิสุทธิ์แท้
บริสุทธิ์สุดสดใส สะอาด
จุมพิตเท้าเจ้าแม้ เปรอะเปื้อนอาจม
10 เมษายน 2551 12:35 น.
เทพระวี
ธารหินรินเคลื่อนแล้ว ลำธาร
ไม้เปื่อยลับละลายลาน เหลี่ยมไม้
ดินดาลเดือดบาดาล ปะทุ
แกนโลกกลับเย็นไร้ ดั่งห้วงเวหน
สรรพสัตว์แต่งอ้างอวด ตำรา
ประกาศประดับปริญญา อวดอ้าง
แยกเขี้ยวขู่คาถา สะกด
ตาเบิ่งจ้องจดจ้าง สู่ห้องหอไตร
ทาริกาทารกซึ้ง ถึงธรรม
วาบวับประกายนำ เนื่องน้อม
ผองผู้เฒ่าเฝ้าคำ- นับกราบ
คลื่นมนุษย์แห่ห้อมล้อม แซ่ซร้องสักกา
หน้าส่วนตัว
980
