30 กันยายน 2550 05:57 น.
เทพระวี
(๑)...เหลืองเรืองรองเรื่อริ้ว...........ลีลา
สัญจรจากบูรพา..........................ผ่านฟ้า
แพรพันธุ์พุ่มพฤกษา....................พรายสะพรั่ง
เจื้อยไก่แก้วแจ้วจ้า.....................แจ่มแจ้งแจงจาร
(๒)...ฟ้าเบิกสุริยะแก้ว..................เกศมณี
โกกิลาสดุดี................................กู่ก้อง
สังข์แตรแห่มโหรี......................รุ้งรุ่ง
เตือนตื่นตาตามต้อง...................ตราบต้องติดตาม
(๓)...ณ ที่หล้าแหล่งฟ้า...............จรดกัน
จุมพิตตะวันจันทร์........................มั่นแม้น
ธรรมชาติเชี่ยวประชัน..................ชีวิต
เชื่อมชีพเชื่อมแว่นแคว้น.............คู่คล้อยเคียงครอง
(๔)...ดึกดาวระติระดาษด้าว..........ประดับแดน
ดวงดื่นดอมดาวแสน...................โกฐล้าน
มากมวลมิ่งเมืองแมน...................เมืองมนุษย์
ก่อกนกกาญจน์กิ่งก้าน...............ประกอบกล้าประดาดาว
(๕)...พรมพร่างพรายพร่างพื้น.......พรมพราย
ฝนห่าแก้วโปรยปราย....................เปียกป้อง
อาบอิ่มเอิบอวยอาย.....................ไออุ่น
กู้กอบเก็บกายก้อง......................เก็จแก้วประกายกาญจน์
(๖)...มวลมาลาผลิแย้ม................ดอกใบ
หอมกรุ่นละมุนละไม...................อวดอ้าง
รื่นชื่นตื่นตาใน..........................นิมิตร
หวนสู่สวนขวัญสร้าง..................สุดสล้างมลังเมลือง
(๗)...จรใจจากขอบโพ้น.............ชเลใจ
ผ่านเรื่องผ่านราวใด..................บอกบ้าง
นิ่งดิ่งลึกลงใน.........................ดวงจิต
แล้วโลกแย้มโอษฐ์อ้าง.............โลกนั้นเช่นนี้.......จริงฤา...?
**************
แด่อักษรเสรี
ด้วยความเคารพ
6 กันยายน 2550 20:04 น.
เทพระวี
ศิลปอารยะล้น................................เลอดิน
เลอมิ่งเมืองเรืองอินทร์...................บอกฟ้า
อ้าอวดศิลปะหิน...........................สลักเรื่อง
ปราสาทหินประดับหล้า...............อวดฟ้าโอ่ดิน
วางซ้อนก้อนหินดินดึกฯ
ล้ำลึกเลิศแล้วแพร้วศิลป์
อวดองค์แต่งอ้างอวดอินทร์
อารยะระบือยินกระเดื่องไกล
ทั้งหินแท่งหินเหลี่ยมเลื่อมลับ
ระย้าระยับงามงดสดใส
ตอกสลักเรื่องราวเป็นไป
ประดับไว้บนแผ่นหินดินดำ
รอยกลีบกรีดลึกแรงแท่งหินหนา
กาลพฤษพวงผกากาญจน์เด่นด่ำ
คลี่กลีบคลี่ดอกบานชมคมขำ
สลักตอกหินล้ำ ผกากาล
กลีบขนุนละมุนลึกแรงกลิ่น
สง่าหินลวดลายแลงแสงสาร
ทนงหยิ่ง ยิ่งด้วย ทวารบาล
ทุกทิศประจำการณ์ เรียงราย
ทั้งทับหลังสะกดกรอบประตู
ศิลปะรอยรู้ค่ามาสืบสาย
สุวรรณภูมิค้ำงามล้ำลาย
ที่ทุ่มแรงเนื้อแรงกายประดิษฐ์องค์
หยาดเหงื่อเพื่อพลีบูชา
หลอมศรัทธาบรวงสรวงส่ง
เคี่ยวเลือดเนื้อผูกพันมั่นคง
คงคุณค่าประดับฟ้าดิน
*********************
แด่ความเพียรของศรัทธาในผู้คน
คนผู้ต่ำต้อยอย่างข้าขอคารวะ