21 กรกฎาคม 2550 22:00 น.
เทพระวี
สายลมแห่งชะตากระหน่ำพัด
ขวัญกระจัดกระจายหายห่าง
เหลือเพียงเรียวร่าง
ทรุดลงตรงกลางพื้นดิน
ปร่าปวดปร่าทรมาณ
ปานเชือดเฉือนใจให้สิ้น
ทุรนทุรายไม่นอนไม่กิน
กร่อนซ้ำย่ำยินใจวิงวอน
บ่นพร่ำเช้าค่ำครวญคราง
แพร่งทางชีวิตหลอกหลอน
แส้ชีวิตกระหน่ำซ้ำบทตอน
ก่อนพรากจากคืนวัน
บนบาทวิถีแห่งชีวิต
เท่าเท้าสองก้าวลิขิตฝัน
ฝ่าข้ามขวากหนามเหมือนกัน
ทั้งเธอและฉันหรือใครใคร
โค้งคดเคี้ยวลำเค็ญ
แลเห็นลิบไกลไม่ใกล้
เพียงเท้าก้าวข้ามหนามไหน่
อีกไกลแสนไกลสุดตา
อย่าท้ออย่าถอนหายใจ
สูดลมรักไล่ทายท้า
อุปสรรคแห่งชีวิตนานา
ฝ่าไปเถิดใจคนเพียร
**************************
แด่ผู้ป่วยโรคมะเร็ง
ผู้ทุกข์ทนกับโรคร้ายที่บั่นทอนกำลังใจในการต่อสู้ชีวิต
**************************
ด้วยจิตคารวะ
15 กรกฎาคม 2550 11:43 น.
เทพระวี
ดั่งต้องมนต์ดั่งต้อง........................มนต์ขลัง
เสน่ห์แม่นะจังงัง............................แม่ร้อน
ใจข้าวุ่นวายหวัง..............................สนิทแนบ
หลงนะหลงเสน่ห์ซ้อน......................แม่ซ้อนมนต์ขลัง
อยากใกล้ใจอยากใกล้.....................นวลหอม
เฝ้าใฝ่ใฝ่เฝ้าจอม..............................สวาทเนื้อ
เพียงเห็นหน้าก็ยอม...........................ฝันใฝ่
ได้แค่ฝันเป็นหัวเชื้อ............................แนบไว้ข้างหมอน
กลางวันนั่งวาดฟ้า.....................................วาดลม
จินตนาการขมขม......................................ขื่นแท้
ร้อนนะแต่นั่งจม.........................................ฝันท่วม
ฝันดื่มรักเพียบแปล้.....................................แค่นี้ก็เอา
********************************************************
ไม่เมาเหล้า แล้วเราจะเมาอะไร
ด้วยความเคารพ
ทุกสรรพสิ่งที่พึงมี
14 กรกฎาคม 2550 13:13 น.
เทพระวี
สิ่งใด หนอ เจ้ายึดมั่น
เจ้าฟันฝ่าหาสิ่งไหน
เจ้าโต้พายุด้วยคบไฟ
เจ้าก้าวไปที่ไหนกัน
หาแสงดาวในคืนฟ้า คลั่ง
ในค่ำคืนฟ้าพังหรือคือฝันนั่น
ประคองคบไฟจะมอดพอทัน
ก้าวเดินแม้หนาวสั่นระวังไฟ
หาแสงจันทร์ในคืนเดือนดับ
คงแต่จะนับดาวน้อยให ญ่
จะนับดาวนับไปใย
ในเมื่อใจหมายนับจะจับจันทร์
หาแสงรวีในฝนมืด
คงแต่เปียกน้ำใสจืดให้หนาวสั่น
ชาเจ็บหน้ามองหาแสงตะวัน
ใจมันถูกหยันเมื่อฝัน มันบิดเบือน
หาน้ำค้างกลางแดดหวังด่ำดื่ม
เสาะจนใจจะค้างลืมมิยอมเคลื่อน
คลั่งแต่แดดจะระอุเยือน
ใจใครจะเหมือนใ จใครเดียวดวง
จึ่งได้แต่เก็บกรอบฝัน
ที่ร่วงร้าวประกอบกันใหม่ด้วยใจ ห่วง
จะยารอยร้าวด้วยฤดีกาลอันก่ำยวง
ฝันเอยเคยร้าวร่วงจะกลั่นทรวงให้ใจจาร
******************************************
ด้วยความเคารพ
ทุกสรรพสิ่งที่พึงมี
13 กรกฎาคม 2550 22:24 น.
เทพระวี
มวลแมลงเม่าเร่าร้อน.................เ ริงใจ
ระริกร่างว่อนวับไหว.....................เร่งเร้า
เปลวกล้าแห่งดวงไฟ......................แผดปะทุ
ปีกยับกลับพลิ้วเข้า........................ดาดไฟ
***********************************************
ร่วงพล่านผ่านแผ่นพื้น......................พสุธา
บรรจงจับกามกรีฑา.............................คู่คล้อง
พลีร่างต่างหมายมา...............................มุ่งสละ
เพียงเพื่อเผ่าพ้องต้อง...........................ต่อพันธุ์
***************************************************
ด้วยความเคารพ
ทุกสรรพสิ่งที่พึงมี
12 กรกฎาคม 2550 12:21 น.
เทพระวี
รอนรอนอาทิตย์คล้อย...........................เหลี่ยมเขา
ดับแดดที่แผดเผา............................... ผ่าวร้อน
ดุ่มเดินร่างและเงา............................โรยร่วง
สืบเสาะเท้าเสาะป้อน...........................ปลูกฝัน
พริบพริบดาวระยิบฟ้า.........................ฟากไกล
วาวเนตรดาวสดใส..............................ยั่วยิ้ม
ย่ำเท้าท่องทั่วไป................................เปะปะ
ดื่มดึกดื่มล้ำลิ้ม................................เศษฝัน
ร่ำร่ำคำพร่ำเพ้อ..............................เพรียกหา
ฝันแจ่มแห่งดวงตา..........................มนุษย์น้อย
หวังมนุษย์มั่นศรัทธา...................ธรรมชาติ
เพ้อบ่นฝันเศร้าสร้อย.....................อดสู
เผาะเผาะน้ำค้างเหยาะ..................หยดตัว
มัวหมอกม่านหมองมัว...................หม่นหล้า
น้ำค้างหยาดเย้ยหัว......................ใจหยิ่ง
ร้าวลึกนึกน้ำหน้า..........................บ่สม
รินรินฝนสั่งฟ้า...........................รินริน
ฝนกระซิบหูแว่วยิน......................สดับถ้อย
หนาวเหน็บเจ็บใจจินต์......................ปร่าปวด
อุ่นอุ่นน้ำตาย้อย..............................ตกไย...?
*************************************
ทุกสรรพสิ่งที่พึงมี
หน้าส่วนตัว
906
