13 พฤศจิกายน 2550 21:29 น.

::ละคร::

เทพระวี

(1) ละครโลกจบแล้ว.........................อำลา

แม่ลูกปาดน้ำตา..............................ร่ำไห้

ลุงป้ากับน้าอา...............................สวมกอด

พ้องเพื่อนพี่น้องไซร้....................ซ่อนน้ำตาริน

(2)  ยินสองฝั่งแม่ค้า....................แผงลอย

แค้นขุ่นข้องคุคอย......................คลั่งแค้น

ลูกค้าผ่านเลยพลอย....................วงร่วม   

ดุด่าเดือดด้าวแคว้น....................จีบป้องปากประจาน

(3)  จารสีแต้มแต่งแต้ม.................สีสัน

ปั้นปาดมหัศจรรย์..........................ปลุกปั้น

วิมานวาดเวิ้งฝัน..........................วิจิตร

ยั่วจิตยั่วใจกลั้น...........................กลั่นแก้วกามกาล

(4)  สานเรื่องใหม่คุฟุ้ง.................ระบือมา

รอโจทย์จำเลยสา-                         รภาพฟ้อง

โครงเรื่องรักหลงรา     ....................รานสวาท

แสนหมื่นคู่ตาจ้อง...........................จับจ้องจิกตี

(5)  ลีลาโลกจบแล้ว.........................อำลา

ขยะอารมณ์คา.............................ขุ่นข้อง

เถ้าเศษตะกอนมา.......................กล่นเกลื่อน

กระดาษซับน้ำตาต้อง...................หมื่นม้วนหมดเมือง

*************************************************
แด่ละคร เกาหลี ญี่ปุ่น ไทย ฯลฯ				
11 พฤศจิกายน 2550 23:49 น.

สักจอก

เทพระวี

๑.เปิดขวดอากาศกว้าง..........ก่อนริน

จรดจอกรอจิบกิน...............รสฟ้า

แสงดาวนิ่งในจินต์..............ถ้วยจอก

แก้มปริยิ้มเปื้อนหน้า.........ก่อนคว้าจอกฝัน

๒.หนึ่งสองสามสี่ห้า..........จอกฝัน

ล้อมดื่มแสงดาวกัน..........เพื่อนพ้อง

จุมพิตจอกคืนวัน............ว่างเปล่า

หกเจ็ดแปดเก้าต้อง.......สิบร้อยดื่มจินต์

๓.สนทนาเงียบไร้........ถ้อยคำ

เพ่งจอกระลึกจำ.........สติต้อง

ยกวางว่างเวียนทำ.......วนว่าย

ตาสบตาเพื่อนพ้อง........ไม่ต้องเอ่ยคำ

๔.แสงเช้าจุมพิตหล้า.......เช้าแสง

เช้าแห่งชีวิตแรง.............แห่งเช้า

รูปนามย่อมเปลี่ยนแปลง....นามรูป

นานไม่ป่นเป็นเถ้า.........พรุ่งนี้ไม่นาน

******************************

ระลึกถึงสำนวนของ สุริยฉัตร  ชัยมงคล

" รินแสงดาวใส่แก้วแล้วแย้มสรวล"				
11 พฤศจิกายน 2550 15:27 น.

โลกหยอกล้อ

เทพระวี

เข็มนาฬิกากระดิกหนี

คนเมาเต็มที่เกินกินต่อ

เฝ้าดึกดื่นฝืนนั่งตั้งตารอ

สุนัขขอต่อคิวหิวแล้วเพื่อนยา

เหล่าผองเพื่อนซบหน้าแนบหล้าแล้ง

จะโต้รุ่งจะจับแจ้งแสงอาบหน้า

ไอตะวันจะฉาบทอ ละออละอา

มา.......ราตรีนี้ ยังเยาว์วัย

เหลือเรา และเราแล้วเราเอ๋ย

อย่าช้าเลยรีบชนแก้วก่อนหลับใหล

พรายโซดาระยิบระยับงามจับใจ

ชงแก้วใหม่ยกขึ้นดื่มให้ปลื้มทรวง

ปาดน้ำเหล้าเปื้อนปากเช็ดปากป้าย

โลกโยกส่ายใจท่องแดนเมืองแมนสรวง

สวรรค์เบื้องหน้าคว้าจับนับดาวดวง

บรรลุล่วงโซดาบันขั้นเพียงพอ

เข็มนาฬิกากระดิกหนี

คนเมาเต็มที่เกินกินต่อ

เฝ้าดึกดื่นฝืนนั่งตั้งตารอ

โลกหยอกล้อเย้ยหยันประชันชะตา

*********
ติดพันครับวันนี้ 
ด้วยความเคารพ				
11 พฤศจิกายน 2550 11:16 น.

สุราลัย

เทพระวี

(๑)...ดื่มซดซึ้งซดเหล้า.........เมามาย

ดื่มด่ำอยู่เดียวดาย................ดึกนี้

จิตใจจักกำจาย....................ยับย่อย

เมาพับกับเก้าอี้...................ซบหน้าละอาอาย

(๒)...นองน้ำตาบ่าน้ำ...........ตาใคร

ไหลหลั่งรินหลั่งไหล...........อาบหน้า

เหล้าย้อมดื่มย้อมใจ............แทนเพื่อน

แก้วอีกแก้วแล้วหล้า............โลกนี้มีกู

(๓)...ทนอยู่ให้เจ็บแค้น..........แน่นทรวง

เหล้าโลกเลิศหลอกลวง..........ล่อล้อ

รู้รักรักรู้ดวง...........................ใจซื่อ

หญิงยิ่งจริงแท้ก้อ..................เล่ห์ร้อยเล่มเกวียน

(๔)...เขียนให้ใจหม่นไหม้.........หมองรัก

ร้อยคำโศกมาหัก......................รักแท้

หนังสือโศกแม้นสัก...................แสนเล่ม

เต็มย่ำน้ำตาแพ้........................สิแพ้โศกกู

(๕)...รู้ว่ายีย่ำย้ำ.......................ระยำตัว

รู้ว่ามึนเมามัว...........................มืดด้าน

รู้ว่าทำลายหัว..........................ใจเจ็บ

รู้ว่าใจมันค้าน..........................ดื่มแล้วได้ใด

(๖)...ให้เหล้าแก้วสุดท้าย.........เป็นพยาน

ให้รักที่ทรมาณ........................จิตข้า

จงเลือนลบจบการ....................เป็นทุกข์

ล้างคราบที่เปื้อนหน้า..........หยาดน้ำตาใคร...

**********************************				
11 พฤศจิกายน 2550 08:50 น.

น้องเอ๋ย

เทพระวี

น้องเอ๋ย

เหมือนเราเคยรู้จักกันแต่ปางก่อน

มาร่วมรู้รับรู้ห่วงหาอาทร

มิหน่ายถ่ายถอนเมื่อรู้ทุกข์กัน

ซึ้งน้ำใจเจ้า

ขาวราวหยาดน้ำค้างบริสุทธิ์สวรรค์

พอเผื่อแผ่คนทุกข์อนันต์

ที่ทุกข์ท้นทั้งนั้นเต็มแผ่นดิน

น้องสาว

น้ำใจเจ้าเยี่ยมเปี่ยมคุณค่าถวิล

กับแผ่นหล้าที่เดือดดิ้น

น้องเจ้ารินทิพย์พอชุ่มเย็น

เป็นบ่อทิพย์ในใจเหือดโหย

ผู้คนราโรย  บ่าแบก ทุกข์เข็ญ

เดินทางร้างร้าวลำเค็ญ

เส้นทางทุกข์ท้อทรมาณ

กับสุดขอบฟ้าฝั่งฝัน

ร่วมกันทุกมนุษย์ร่วมใจประสาน

รินน้ำใจเป็นหยาดรวงทุกดวงมาน

มาหล่อโลกที่ร้าวรานแห้งแล้ง

*******

แด่น้องสาว คนใจงามแห่งเมืองพังงา				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟเทพระวี
Lovings  เทพระวี เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟเทพระวี
Lovings  เทพระวี เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟเทพระวี
Lovings  เทพระวี เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงเทพระวี