2 กรกฎาคม 2550 22:24 น.
เทพระวี
อีสานแผ่นหล้าแม่............................มรดก
แผ่แด่คนทุกข์ยก............................มอบให้
ทำกินสืบทอดตก............................หลานลูก
พลินแผ่นดินแล้งไร้..........................สืบมา
แล้วโลกานุวัตรร้อน............................โลกกลม
ผีนิกส์ขย้ำเขี้ยวคม...............................ขบขยี้
สูบสิ้นถิ่นแม่จม....................................ยับย่อย
ขับพี่น้องนี้ลี้.........................................หลบจร
ต้อนเข้าท้องยักษ์ร้าย.............................โรงงาน
เอาเรี่ยวแรงแลกการณ์............................ต่อสู้
ต่อชีวิตก่อตำนาน......................................มนุษย์
หยาดเหงื่อรินสิ้นรู้........................................กลิ่นกาย
ขายที่ขายเลือดเนื้อ.......................................มูลมัง
ยอมพ่ายหมดมอดพลัง..................................หยัดท้า
แล้งร้ายยิ่งยอมฝัง.........................................ฝันเก่า
ไปหลับฝันร้ายล้า.............................................รัฐไกล
ลมหายใจผ่าวร้อน............................................แผ่วเบา
รีดเรี่ยวแรงเร่งเอา............................................แลกข้าว
คือข้าวแห่งผองเรา...........................................เคยปลูก
กสิกรรมแล้งร้ายร้าว............................................พ่ายผี นิกส์ผี
************************************************************
แด่ทุนนิยม อีกสักครั้ง สักครั้ง
1 กรกฎาคม 2550 20:06 น.
เทพระวี
ใครใคร่ค้าแข่งค้า.........................ลงทุน
ลงแข่งเปลี่ยนเวียนหมุน.................หมื่นหน้า
กระแสแห่งธุรกิจกรุ่น........................กลิ่นศึก
ซับซ้อนซ่อนกลกล้า..........................เล่ห์ค้าเหลี่ยมขาย
ใครใคร่ค้าเชิญค้า..............................ขายกาม
ใครกำหนดหนอความ..........................กฎนี้
ธุรกิจก่อเงินงาม...................................บานสะพรั่ง
ตื่นเติบโตช่องชี้.....................................อวดบ้านหลังงาม
ใครใคร่ค้าร่วมค้า...................................แรงงาน
หยาดเหงื่อที่หยดปาน...............................หยดน้ำ
ภายใต้ผ่าตีนมาร........................................เหยียบย่ำ
เครื่องจักรมนุษย์กลืนกล้ำ............................เก็บก้มกัดฟัน
ใครใคร่ค้าเล่นค้า.......................................การเมือง
เขิญร่วมลงแรงเปลือง...................................ต่อสู้
ต่อปากต่อคำเขื่อง......................................คำโอ่
เงินฟาดหัวทุกผู้...........................................จิกใช้ตามเงิน
*******************************************************
แด่ทุนนิยม อีกสักครั้ง
30 มิถุนายน 2550 16:11 น.
เทพระวี
(1) ในคืนดึกเงียบไร้..................ผู้คน
หนอนไต่ซากเปปน.....................ไล่ฟ้า
บ่อนแทะบ่อนหมายจน..................สุดเมฆ
กระเดิบไล่ช้าช้า............................เหน็บ เนื้อหนาวขวัญ
(2) หนอนบ่อนบ่อนสมองบ่อนสิ้น.........จอมสมอง
บ่อนบ่อนเวิ้งว่างจอง............................เปล่าห้อง
ฝันใดเล่าหมายปอง...............................สมองเปล่า
ชีวิตเปื่อยเปล่าร้อง................................ค่ำเช้ารำพัน
(3) หนอนบ่อนซากสัตย์แท้...................ความจริง
หนอนบ่อนทุกสรรพสิ่ง สัตย์ล้วน
หนอนบ่อนคนเมื่ออิง โลงแน่น
หนอนบ่อนสุดสิ้นด้วน เศษเสี้ยวแห่งคน
(4) หนอนบ่อนคนป่นแป้ง ผู้คน
หนอนบ่อนคนป่นจน สาปสิ้น
หนอนบ่อนห่าเล่ห์กล เล่ห์มนุษย์
ให้สุดสูบมนุษย์ดิ้น ห่าล้างผู้คน
(5) หนอนไต่หมายฟากพ้า ดึกหนาว
น้ำเผาะค้างเม็ดพราว ยอดหญ้า
จันทร์นิ่งเหน็บหนาวราว แช่อิ่ม
จันทร์แหว่งหนอนบ่อนบ้า แห่งห้องกลางจันทร์
(6) หนอนบ่อนอักษร์ไร้นัก อักษร
หนอนบ่อนกวีจร ย่างเท้า
หนอนบ่อนบทวรรคตอน บรรทัด
คนคลั่งคิดครุ่นเฝ้า ขบเค้นความหมาย
**********************************************************************
30 มิถุนายน 2550 14:48 น.
เทพระวี
เธอผลิบานแล้ว............................ชีวิต
กาลเวลาหล่อมหลอมแลเคี่ยวกลั่น
แต่งแต้มสีสันให้เธอ
ดวงตาทีมองโลก
อย่างเข้าใจและยุติธรรม
ดวงใจที่งดงาม
ตอบแทนความเกลียดด้วยความรัก
เธอผลิบานแล้ว............................ชีวิต
หยั่งรากแก้วแห่งปัญญาลงสู่พื้นปฐพีเถิด
จงบ่งใยแห่งรัก
แตกกิ่งก้านสาขาแห่งมัน
แผ่อานุภาพปลอบประโลม
สรรพชีวิตที่โหยหา
.......ผู้ท้อแท้ในเส้นทางแห่งตน
ผู้ล้าอ่อนในอุปสรรคขวากหนามแห่งความทะยานอยาก
ผู้สับสนที่แพร่งทางแยกของชีวิต
ชีวิต
รากแก้วแห่งปัญญาจัก ดูดซับ
เอาความทุกข์ทวี
เป็นสารอาหารหล่อเลี้ยงตน
ชีวิต
จงยินดีในการผลิบานนี้
***********************************
25 มิถุนายน 2550 22:59 น.
เทพระวี
สายลม แห่งความเหงา ความเศร้า เจ้าเอย
พัดผ่านไปเลยอย่าหวนคืนมา
เพียงรอยยิ้มแย้มเปื้อนแก้มเต็มหน้า
ท้องฟ้า ก็ไสวระยิบระยับกับยิ้ม เจ้าเอย
********************************************
แด่สายลมแห่งโชคชะตา
หน้าส่วนตัว
663
