23 มิถุนายน 2552 22:48 น.
เทพระวี
๑. เบิกฟ้าอาทิตย์เช้า ชมโลก
ตาตื่นสายลมโบก ชื่นหน้า
น้ำค้างพร่างพรมโชก เท้าชุ่ม
หญ้าเปียกเท้าย่างหญ้า ดุจเยื้องเหยียบสวรรค์
๒. ไก่ฟ้าพาไก่แจ้ ประชันขัน
ปลุกชีพปลุกชีวัน ตื่นฟื้น
ปลุกบ้านป่าจากฝัน ไพรกล่อม
เพียรพลิกแผ่นดินพื้น สืบสร้างวิถี
๓. ลีลาท่วงท่าแท้ ชีวิต
งานหนักนั่นแหละมิตร ที่แท้
บากบั่นนั่นเนืองนิจ มานะ
สายเหงื่อใช่คมแส้ เฆี่ยนแค้นคนเพียร
๔.เวียนหยาดเหงื่อหยาดย้อย ตุ่มตา
ดอกเหงื่อสะพรั่งกายา ผุดหน้า
สุขทุกท่วงกิริยา ยิ้มรื่น
กลั่นเหงื่อคืนสู่ฟ้า กลั่นน้ำคืนดิน
28 มีนาคม 2552 10:41 น.
เทพระวี
แด่ครูด้วยดวงใจ
๑. มวลสารแห่งชีพนี้ ด้วยใด
เนื้อเลือดวิญญาณไหน สืบสร้าง
หยาดเหงื่อเพื่อพ้องใคร มานะ
เพียรพร่ำเฝ้าเคียงข้าง ยุวน้อยเยาว์วัย
๒. เจียระไนชีวิตน้อย เหลี่ยมคม
ผ่านแดดหนาวฝนลม เติบหน้า
ผ่านคืนผ่านวันสม สะมั่น
เคี่ยวกลั่นรอแกร่งกล้า ผลึกแท้คมคน
๓. เพียงยิ้มที่แต่งหน้า แววตา
โอ้พลังแห่งศรัทธา จรัสล้น
ท่วงท่าแห่งลีลา ครุ
หลอมศิษย์ปั้นศิษย์พ้น เสาะเส้นทางไสว
๔. ปัญญาแห่งดอกไม้ เยาวชน
ผ่านแดดผ่านลมฝน บ่มสร้าง
ครูผู้อุทิศตน บ่มเพาะ
ผลิดอกบานดอกสล้าง ประดับแต้มแผ่นดิน
*******************************
กราบคารวะ แด่ ครูวีระ มนตรีวงษ์
ยอดครู แห่งคลองใหญ่ จังหวัดตราด
9 กุมภาพันธ์ 2552 12:10 น.
เทพระวี
ทักทายอากาศเช้า ชมตะวัน
.
ยิ้มชื่นตื่นจากฝัน อดีตเต้น
.
บิดกายบิดใจผัน เปลี่ยนชาติ
.
คิ้วหยุดขมวดเค้น แพร่สร้างรังสี
.
พับที่นอนเก็บมุ้ง เมืองตาย
.
เริ่มชีพชีวิตหมาย สุขล้น
.
งามงามง่ายง่ายกาย ปกติ
.
ใจเคลื่อนกายเคลื่อนค้น แค่รู้เท่าทัน
.
แรงขับที่ขุ่นฟุ้ง ภายใน
.
สัมผัสกระทบใจ เท่ารู้
.
รู้เช่นเห็นชาติใส สว่างสติ
.
ธาตุสี่ของทุกผู้ ผลิแย้มลีลา
.
เพลงกาลยังกึกก้อง โลกา
.
เพียงแค่วันธรรมดา ทุกเช้า
.
ดาวดับกี่ดารา ช่างเถิด
.
เท้าย่างรู้เท่าเท้า เท่านั้นเป็นพอ
30 มกราคม 2552 00:34 น.
เทพระวี
ความหวัง ณ ขอบฟ้า ฟากไกล
ใจจึ่งร่อนเร่ไป ไขว่คว้า
ข้ามน้ำข่มหัวใจ ระทึก
เช้าค่ำไร้ขอบหล้า ฝั่งฝัน
ความตายไม่อยากรู้ เยี่ยงใด
หิวอดบดไส้ใจ เรื่อยดิ้น
ทรมาณมืดทุกข์ใหล หลงดับ
ข้าวแค่พอแตะลิ้น ดับหิว
กำเนิดถือเกิดคล้าย คลึงกัน
เท้าเท่ามือสมองฝัน เสือกสร้าง
โอกาสมิเทียมทัน ทุกชีพ
จำเบิกตาอ้างค้าง คาฝัน
ความหวัง ณ ฝั่งฟ้า ฟากใด
วันพรุ่งจรัสไฉน ไม่รู้
เพียงลมต่อหายใจ ประทังชีพ
ดิ้นด้านดั่งดื้อสู้ ชะตาฝืน
**********
แด่เรือมนุษย์ 2009
27 ธันวาคม 2551 09:59 น.
เทพระวี
ในอ้อมกอดของความขลาดเขลา
วันวานของเราหลงพับหลับไหล
เธอคือฉัน ฉันคือเธอ บานใบ
คือใบไม้ชรา ร่วงซบดิน
แย้มยิ้มของทาริกา
ดั่งดวงดารา ณ จักรวาลถิ่น
วูบวับแสงดาวระพินทร์
จูบฟ้าสั่งสิ้นลมหายใจ
หยาดน้ำฟ้าไอหนาวยะเยือก
ผลึกเทือกผาท้าสวรรค์ไสว
ลมฤดูกรีดแต้มกลางดวงใจ
จารึกไว้ให้รำลึกถึงกัน
ในอ้อมกอดของความจริง
วันวานหยุดนิ่งสงบงัน
ดินน้ำลมไฟคือเธอคือฉัน
รู้เท่าทัน รู้สึก รู้สาใจ
********
พยายามจะรู้สึกตัว
หน้าส่วนตัว
1597
