10 เมษายน 2551 12:35 น.
เทพระวี
ธารหินรินเคลื่อนแล้ว ลำธาร
ไม้เปื่อยลับละลายลาน เหลี่ยมไม้
ดินดาลเดือดบาดาล ปะทุ
แกนโลกกลับเย็นไร้ ดั่งห้วงเวหน
สรรพสัตว์แต่งอ้างอวด ตำรา
ประกาศประดับปริญญา อวดอ้าง
แยกเขี้ยวขู่คาถา สะกด
ตาเบิ่งจ้องจดจ้าง สู่ห้องหอไตร
ทาริกาทารกซึ้ง ถึงธรรม
วาบวับประกายนำ เนื่องน้อม
ผองผู้เฒ่าเฝ้าคำ- นับกราบ
คลื่นมนุษย์แห่ห้อมล้อม แซ่ซร้องสักกา
18 มีนาคม 2551 19:07 น.
เทพระวี
๑.มนต์พิธีค่ำเช้า สาธยาย
หวังหยุดบังอบาย เบิกฟ้า
น้อมใจแนบน้อมกาย คำนับ
พลีเพื่อสัจจะจ้า จ่อซึ้งถึงธรรม
๒.คีตะไฮเทคก้อง กระหึ่มเสียง
คนทุกข์กรีดร้องเรียง ร่ายร้อน
สังเวยเซ่นพลีเพียง เรือนร่าง
โลกใหม่ที่ซับซ้อน เปิดแล้วต่อตา
๓.บันเทิงสถานน้อม แสดงธรรม
หญิงยิ่งอสุภะจำ อวดอ้าง
เหล่าสาวกพรึมพรำ มนต์คลั่ง
วูบวับไฟส่องสร้าง แต่งห้องหับขลัง
๔.มนต์พิธีค่ำเช้า สาธยาย
หวังหยุดบังอบาย เบิกฟ้า
ขุนทองนกแก้วขาย เสียงสวด
จิตหนึ่ง ณ แหล่งหล้า แลกด้วยใด..หรือ...?
8 มีนาคม 2551 16:33 น.
เทพระวี
ทะ ยานใจไปเร่คว้าง คนจร
ลุ่ม ร่ำเร่ดงดอน ร่อนร้าง
ปุ่ม ไม้เปลือกแทนหมอน หนุนหลับ
ปู ลาดใบไม้สร้าง ตำหนักแก้วทิพย์วิมาน
ทุ รังฝังจิตไว้ บึงใจ
สุ หร่ายทิพย์พรมไพร เปียกหล้า
มุ มนต์ท่องเที่ยวไป วจรจิต
ดุ ดื่นดึกดื่มฟ้า พร่างน้ำค้างพรม
อุ ไอหมอกฝ้าฟ้า เฟือนตา
สา ระแห่งชีวิตหา ขุดค้น
นา ทีรี่พริบตา ว่างเปล่า
รี เรื่อยหรือหลีกพ้น บ่วงคล้องจองคอ
โก มนต์ มณีเนตรแก้ว ไป่ถวิล
วา หนึ่งสดับยิน ไม่ต้อง
ปา ไปสุดแผ่นดิน สุดโลก
เปิด เตลิดขออยู่ท้อง เมล็ดข้าวพอคำ
จก ลมจกล่มแล้ง แห้งคอ
จี้ จืดใจมนุษย์รอ ดิบด้าน
รี้ หลบเหลี่ยมมุมพอ พ้นหลบ
ไร เปล่าเจ็บใจสะท้าน เก็บกล้ำฝืนทน
21 กุมภาพันธ์ 2551 11:53 น.
เทพระวี
ล้มหมอนนอนเสื่อเศร้า โทรมกาย
ผุดเหงื่อร้อนหนาวหมาย ชีพสิ้น
ขดสมองระอุตะกาย ดิ้นพล่าน
ตาก่ำแดงขื่นลิ้น ปากแห้งขมคอ
ล้มหมอนนอนเสื่อไข้ รุมกิน
ผ่าวพิษละเมอถวิล อนาถร้อง
ผวาฝั่งทิพย์แผ่นดิน สงบสุข
เงาหลอกหยอกยั่วฟ้อง ไขว่คว้าผวาหวัง
ล้มหมอนนอนเสื่อสู้ สังขาร
ผุเปื่อยเรื่อยลงวาร วับคว้าง
สมถะกรรมฐาน ทานท่า
ผจงสติผลิสร้าง ส่องเฝ้าเวทนา
ล้มหมอนนอนเสื่อแล้ว ละเมอคำ
เพ้อพิษจิตระกำ กรุ่นไหม้
ย้ำคิดจิตย้ำทำ ซ้ำซาก
ยึดรูปนามร่ำไห้ หลีกลี้หนีตาย..
****
แด่ ซากสังขารและความรักตัวกลัวตาย
7 กุมภาพันธ์ 2551 21:33 น.
เทพระวี
เรียวปากกระจับจูบฟ้า ดินหลง
แก้มผ่องภูเขางง เงียบง้ำ
แพรผมแผ่สลายลง โลกสั่น
ดำขำนัยตาล้ำ ดั่งจ้องจักรวาล
พนมนิ้วเรียวจีบนิ้ว ลีลา
ท่วงท่าดั่งนางพญา ย่างเท้า
กรีดกรายร่ายกายมา อาทิตย์ดับ
ดาวตกดิ่งเพียงเจ้า นิ่งโน้มกายนอน
รักศักดิ์ศรีชื่อชั้น ฉายา
รักเกียรติ์ประทับตรา ชื่อก้อง
รักเพื่อนดั่งแขนขา เคียงร่าง
ยิ่งชีพกายปกป้อง เจ็บแค้นแทนทน
ซ้ายขวาซ้ายส่งแข้ง ชายโครง
ข่วนหยิกตบผสมโรง เพื่อนพ้อง.
มือมั่นยึดกระโปรง ถองถีบ..
ปากกรีดตะโกนร้อง ยุดยื้อแย่งชิง.......?
****
แด่ เด็กหญิง ผู้ใช้เลือดทาปาก แทนลิปสติก
*****
หน้าส่วนตัว
830
