16 พฤษภาคม 2550 22:35 น.
เทพระวี
1. รอใบไม้ร่วงร้าง ลาลง
ร่วงร่อนลิ่วปลิวปลง ปล่อยไร้
สละสลัดกิ่งบรรจง ใบหล่น
ลงแนบหล้าแนบให้ เปลื่อยสิ้นดินดำ
2. จำรอหนอนดักแด้ ชักใย
เฝ้าฟักฟูมอยู่ใน ฝักแพร้ว
ผีเสื้อปีกสดใส เสน่ห์ร่อน
ลิ้มรสเกสรแก้ว ดอกไม้มวลมี
3. รอฤดีดึกดื่มเฝ้า คราวคืน
รอเมฆเลื่อนคายกลืน แผ่นฟ้า
ลมดึกระริกดาษดื่น ดาวระยับ
แสงพร่างพริบระยิบระย้า ยะยั่วหล้าระบำดาว
4. รอรักขาวบริสุทธิ์ซึ้ง ใจคน
ที่เหือดแห้งเหตุผล หยาบกระด้าง
สร้างรักใหม่เยี่ยมยล ยงยิ่ง
ให้งดงามสดสล้าง ร่วมห้วงดวงใจ
5. รอหลานรอลูกเต้า คืนเรือน
รอท่าตาหูเฟือน ขุ่นฝ้า
แว่วลมดึกดังเหมือน กระซิบสั่ง
อีกไม่นานดอกข้า ข่อยนี้สิเมือ..............
13 พฤษภาคม 2550 16:12 น.
เทพระวี
เปลือยวิญญาณล่องค้น
หวังอิสระสัตย์พ้น
ณ เวิ้ง นิรันดร์
กาลเวลาหยุดย้าย
ดิ่งจิตจุดสุดท้าย
ข่มข้ามคืนวัน
สงัดสดับลับขอบฟ้า
ประหนึ่งชิดสนิทหน้า
โลกก้องจำนรรจ์
โครมครืนตื่นล้มหล้า
น้ำตกตาดตากท้า
กระเซ็นฟุ้งฝอยสวรรค์
หริ่งกริ่งกรีดปีกซร้อง
แว่วแว่วหุบผาก้อง
อกสะท้านตามมัน
สรรพสำเนียงเสียงต่อสู้
สะท้อนอยู่สำนึกรู้
มิร้างเลิกประชัน
ลมโลมรื่นชื่นช้อย
ไล้ไม้ใบใหญ่น้อย
ระริกรู้โดยพลัน
คนเคี่ยวเกี่ยวอักขระร้อย
ดื่มด่ำเหงาเศร้าสร้อย
ท่องท้องทะเลฝัน
วิสาขากระจ่างแจ้ง
อาบอิ่มนวลเปียกแป้ง
แหวกไหว้ชเลจันทร์
ลมหายใจสุดท้าย
บาดน้ำตาแต้มป้าย
ป่ายแต้มแตะตะวัน
ไฟใจไหวระริกดิ้น
ครุ่นคิดคำนึงสิ้น
ยอกย้อนงงงัน
เปลือยวิญญาณเปล่าพ้น
วนวัฏฏะว่ายก้น
กิเลสกล้ากีดกัน
เทพระวี 18 /07/ 2538
**************************