29 มีนาคม 2552 15:00 น.
เทพธิดาอเวจี
พอเตือนแรม รักก็แรมร้างเลื่อน
โถดาวขาดเดือน น้องก็เพื่อนไม่มี
แต่เดือนยังมา ให้ดาวเห็นหน้าทุกที
แต่คนรักน้องสิ เป็นปีไม่เคยเห็นหน้า
คงมีใครเขาคอยเอาใจเก่งนัก
พี่ถึงลืมลืมคนที่รัก
ให้คอยเหงาหงอยอยู่นาน
ยิ่งมองดูเดือน
เหมือนเตือนให้ใจผวา
ยิ่งคืนนี้เดือนจ้า
น้องมาร้องไห้กับเดือน
29 มีนาคม 2552 14:23 น.
เทพธิดาอเวจี
เก่งมาจากใหนก็แพ้มารยาอย่างเธอ
เมื่อไรที่เผลอเธอก็คาบไปกินทุกครั้ง
นี่นะหรือรักแท้ที่เคยเซอะหามานาน
วันนี้ทำใจแล้วกันคงแพ้เธอ
เธอทำให้เขารักแล้วก็ทำให้เขาหลง
บอกมาเลยตามตรงนี่เรื่องจริงหรือฉันเพ้อ
ตอนนี้ยังพอทำใจกับสิ่งที่ได้เจอ
คือฝันคือละเมอและไม่จริง
ที่รู้เรื่องจริงคือฉันแพ้เธอ
23 มีนาคม 2552 17:51 น.
เทพธิดาอเวจี
ขออวยพรจากใจให้กับเพื่อน
ที่มาเยือนชมกลอนฉันวันนี้
ให้ได้พบสุขเกษมปลื้มเปรมปรีดิ์
ปลอดบุหรี่ปลอดภัยไร้กังวล
หากคู่รักคู่ใดดูใจอยู่
ต่างรับรู้หัวใจทั้งสองคน
เธอรักฉันฉันรักเธอสองใจชน
รักกันทนด้วยรักแท้ทั้งสองคน
หากผู้ใดยังโสดไม่มีคู่
ให้ชูชื่นจิตคิดสมหวัง
เจอคนดีมีน้ำใจจริงต่อกัน
รักคงมั่นยั่งยืนยืดนานนาน
หากว่าใครมีความทุกข์สุขน้อยนิด
ให้พินิจทำบุญกุศลทาน
เสริมบารมีจิตใจให้สะอาด
ตักบาตรสวดมนต์แล้วจักดี
หากคนใหนอยากมีบุญได้ถูกหวย
คงจะช่วยไม่ได้แล้วนะนี่
คงได้แต่อวยพรให้โชคดี
เพราะไม่มีเลขเด็ดให้เล่นแท่ง
23 มีนาคม 2552 16:20 น.
เทพธิดาอเวจี
เคยมีหัวใจดวงหนึ่ง
ทราบซึ้งความรักหนักหนา
มองโลกแง่ดีตลอดเวลา
เริงร่าชื่นบานแสนสะบาย
ทุกอย่างอบอวนอบอุ่น
หอมละมุนดั่งกลิ่นดอกไม้
แลมองทางใดก็ชื่นใจ
สดใสซาบซ่ายินดี
ต่อจากนี้ไม่มีอีกแล้ว
หัวใจแน่แน่วสุขศรี
ความรักอบอุ่นที่เคยมี
ห่างหนีจืดจางไปไกล
ต่อจากนี้ไม่มีอีกแล้ว
หัวใจแน่แน่วสดใส
เหลือเพียงความเย็นชาอยู่ในใจ
หมดสิ้นไร้ความรู้สึกที่เบิกบาน
ดั่งหน้าดินต้องมาละลายหาย
ไปกับสายน้ำไหลมาชะล้าง
ฝนตกฟ้าร้องโครมคราม
ถูกสายน้ำเซาะหน้าดินเสียสิ้นไป
ต่อจากนี้ไม่มีอีกแล้ว
แพรวพรายน่ารักสดใส
พูดเพราะอ่อนหวานยิ้มละไม
ยอมได้ทุกอย่างทุกยาม
ต่อจากนี้ไม่มีอีกแล้ว
หัวใจแน่แน่วแสนหวาน
เพราะช้ำระกำอยู่นาน
ร้าวรานเหน็บหนาวชินชา
19 มีนาคม 2552 17:13 น.
เทพธิดาอเวจี
อารมณ์มนุษย์นั้นหลากหลาย
มากมายเปลี่ยนแปลงแปลผัน
อ่อนโยนรุนแรงเงียบงัน
ฟาดฟันยินยอมเฉยเมย
เมื่อยามอารมณ์ปกติ
ก็มิมีสิ่งใดต้องเฉลย
ทุกอย่างราบรื่นเหมือนดั่งเคย
ไม่เกินเลยอารมณ์สงบดี
เมื่อใดอารมณ์เกิดความโกรธ
ให้พิโรธโวยวายเสียงดังใหญ่
เกรี้ยวกราดน่าหวาดกลัวดั่งเปลวไฟ
ที่เผาไหม้ทั้งตนและคนเคียง
เมื่อใดอารมณ์เกิดความเศร้า
ทำหงอยเหงาหว้าเหว่วิเวกเสียง
แอบน้ำตาคลอเบ้าอยู่บนเตียง
คิดวนเวียนเรื่องที่ทำให้ทุกข์ใจ
เมื่อใดอารมณ์เกิดสนุก
มีความสุขชีวิตสุดจะสดใส
ร้องเพลงเต้นรำเพลิดเพลินไป
ชื่นบานในหัวใจหน้าเปรมปรี
เมื่อใดเกิดอารมณ์แห่งความรัก
ให้ประจักรักปักอกไม่ไปใหน
เฝ้าคิดถึงคนที่รักนั้งฝันไฝ่
มองทางใดเห็นแต่หน้านะทูลหัว
เมื่อใดเกิดอารมณ์ว่าอกหัก
ดั่งมีดปักบาดลึกจนเป็นแผล
นั้งรักษาเยียวยาไร้คนดูแล
เจ็บจริงแท้อีกนานกว่าจะหายดี
มนุษย์นั้นมีอารมณ์ที่หลากหลาย
ดุจใบไม้เปลี่ยนฤดูก็เปลี่ยนสี
มนุษย์นั้นเลิศล้ำปัญญาดี
จะต้องมีวิธีควบคุมอารมณ์
หน้าส่วนตัว
1850
