16 สิงหาคม 2552 18:34 น.
เทพธิดาอเวจี
พักร้อนพักใจพักกายกายา
พักงานทำมาไปจรลี
ไปเที่ยวปลดปล่อยกันให้เต็มที่
พักคีบอร์ดนี้ได้หยุดทำงาน
ไปต้องเป็นห่วงไม่หายไปนาน
จะมาพบพานแต่งกลอนอ่านกัน
ได้มีเวลาทบทวนสักครั้ง
มานั้งอ่านใจค้นหาตัวเอง
16 สิงหาคม 2552 18:11 น.
เทพธิดาอเวจี
น้ำตามากมายหลั่งไหลพลั่งพลู
ไม่รู้ลืมหูไม่รู้ลืมตา
อาบมาสองแก้มมือกำอุรา
เจ็บปวดหนักหนามาจากในทรวง
ไหลมาทุกคืนทนฝึนกอดหมอน
หมอนเปียกปอนด้วยคราบน้ำตา
ไร้คนปลอบใจหรือมาห่วงหา
มาเช็ดน้ำตาได้แต่ทำใจ
น้ำตาเริ่มลดเริ่มน้อยลงไป
ภายในจิตใจเริ่มเย็นชินชา
จนหยดสุดท้ายที่ไหลออกมา
ความรักนั้นหนาแล้วแต่บุญกรรม
14 สิงหาคม 2552 18:51 น.
เทพธิดาอเวจี
แม้วันนี้เจ็บช้ำระกำจิต
ให้ต้องคิดมัวหมองเศร้าสร้อย
ล้มทั้งยืนเจ็บปวดอยู่ไม่น้อย
หัวใจค่อยยังสู้ชื่นชูใจ
รอวันหัวเราะให้ก้องฟ้า
ทั่วหล้าพสุธาจะหาใหน
สักวันคงต้องได้มีชัย
แม้แพ้ภัยในวันนี้ก็ตาม
ล้มแล้วก็ลุกขึ้นมาใหม่
หัวใจยังสู้อยู่ไม่สาง
แม้จะเคยแพ้พ้ายมากี่ยาม
ก็ไม่วายรอหัวเราะชอบใจ
13 สิงหาคม 2552 19:41 น.
เทพธิดาอเวจี
ฉันรู้ว่าฉันผิดคิดหูเบา
เชื่อคำเขาทำเราทะเลาะกัน
แต่คุณผิดที่ไม่เคยบอกฉัน
คบคนนั้นมา 3 ปี ทำได้ไง
ในระหว่างที่ฉันคบคุณอยู่
ฉันไม่เคยมีชู้คบกับใคร
ฉันมีคุณคนเดียวอยู่ข้างกาย
ฉันใจหายทำไมทำกันได้ลง
ฉันได้ยินคำบอกออกจากปาก
จอมมารยาผู้หญิงร้ายคนนั้น
คุณช่างโชคดีเหลือกำนัน
ได้คนนั้นมาเป็นคู่จะรู้เอง
อย่าให้ว่าต้องกินหญ้าแทนข้าว
ฟังหลอนเล่าท่าทางไม่ใช่เล่น
ของแบบนี้ต้องเจอด้วยตัวเอง
เจ้าเล่ห์เก่งอย่างนี้คุณคงชอบใจ
13 สิงหาคม 2552 19:08 น.
เทพธิดาอเวจี
เคยมีคนบอกว่าฉันเข้าใจยาก
น่าลำบากไม่เข้าใจในตัวฉัน
ไม่เข้าใจว่าฉันเป็นเช่นไรกัน
ในวันนั้นเธอบอกฉันฟังขึ้นใจ
เพราะอย่างนี้เธอจึงเหน็ดเหนื่อย
เมื่อยล้าไม่อยากทนอดไม่ไหว
เธอจึงเลือกอีกคนใช่หรือไม่
ที่เข้าใจง่ายกว่าฉันเธอรู้ดี
เสียใจที่เป็นคนที่ซับซ้อน
ดูหลบซ่อนน่าเบื่อจะค้นหา
ปล่อยทิ้งไว้เหลือเพียงคราบน้ำตา
เศร้าอุรารู้สึกผิดคิดเลือนลาง
เธอรู้มั้ยยามที่เธอไม่มีฉัน
เธอยังมีคนนั้นอยู่เคียงข้าง
คอยปลอบใจดูแลทุกเวลา
ไม่นานเธอก็ลืมรักฉันไป
แต่ในยามที่ฉันไม่มีเธอ
เจ็บเหลือเกินยิ่งกว่าโดนแผลไฟไหม้
เหมือนโดนน้ำร้อนมาลวกใจ
ทุกข์ดั่งไฟเผาผลาญข้างในทรวง
หลังจากที่เธอเลือกคนนั้น
ฉันก็ช้ำเศร้าใจอยู่เสมอ
อยู่โดดเดี่ยวไม่ได้คบใครเลย
อยู่เฉย เฉย รักษาแผลใจตัวเอง