29 สิงหาคม 2551 13:12 น.
เทพธัญญ์
อย่าไปเลย เอ่ยคำวอน อ้อนเธอไว้
ถ้าเธอไป ใจคงแสบ แทบสลาย
คงอ่อนล้า ถ้าเธอไป ใจเดียวดาย
คงแทบตาย วายชีวา ถ้าตัดรอน
มีหลายครั้ง พลั้งเผลอไป ไม่เข้าถ้า
หลายปัญหา อย่าเก็บไว้ ให้ไถ่ถอน
โปรดหันหน้า มาคุยกัน ฉันขอวอน
อย่าตัดรอน ถอนไมตรี มีต่อกัน
รู้สึกไหม ในวันนี้ ที่ต้องจาก
เจ็บปวดมาก หากต้องแยก แตกความฝัน
ต้องทะเลาะ เพราะเรื่องนิด ผิดใจกัน
ทิ้งสัมพันธ์ ในวันเก่า เราสร้างมา
มองให้ซึ้ง ถึงปัญหา ที่คาใจ
อย่าหวั่นไหว ให้รักแท้ แก้ปัญหา
อย่าปล่อยผ่าน เนิ่นนานไป ใจด้านชา
ให้เวลา รักษาแผล แก้เงื่อนใจ
ให้นึกถึง คะนึงหา เวลาเก่า
ที่สองเรา เข้าใจกัน ไม่หวั่นไหว
ใช้เหตุผล บนอารมณ์ ข่มจิตใจ
ท้ดทานไว้ ใจอย่าร้อน ผ่อนอารมณ์
อยากทัดทาน ต้านเธอไว้ ไม่ให้จาก
คงลำบาก หากสองใจ ไม่ผสาน
ความเข้าใจ ในวันก่อน มันหย่อนยาน
รักเบ่งบาน ผ่านเลยล่วง ช่วงเวลา
โปรดเห็นใจ ใครคนนี้ ที่พลั้งผิด
ใช้ดวงจิต คิดไตร่ตรอง มองปัญหา
คงลำบาก หากทางเดิน เกินเยียวยา
จบปัญหา อย่าให้เดิน เกินทัดทาน
28 สิงหาคม 2551 10:58 น.
เทพธัญญ์
กี่วันหนอ เฝ้ารอคอย กลอยใจพี่
ผ่านเลยปี พี่คอยเจ้า เฝ้าห่วงหา
ตั้งแต่พราก จากกันไกล ไปห่างตา
เจ้าจากลา พารักพี่ หนีจากไป
จงคืนมา หาพี่ อย่าหนีห่าง
อย่าลาร้าง ห่างไกลกัน พี่หวั่นไหว
ทรมาน ปานจะดิ้น สิ้นดวงใจ
ขอได้ไหม อย่าไปลับ กลับคืนมา
เอารักพี่ ที่เคยให้ ในใจน้อง
ห่อใส่กล่อง คล้องดวงใจ ให้แน่นหนา
อ้อมกอดพี่ นี้รอคอย กลอยคืนมา
เฝ้าห่วงหา ทุกนาที ที่หายใจ
รอแล้วรอ ไม่ท้อใจ ไม่แหนงหน่าย
ไม่จางหาย คลายรักมั่น ไม่หวั่นไหว
รอคอยเจ้า เอารักยื่น คืนหัวใจ
นานเพียงใด ใจเฝ้ารอ ขอรักคืน
26 สิงหาคม 2551 14:29 น.
เทพธัญญ์
เห็นเดือนงาม ยามค่ำคืน ยืนมองเหม่อ
ใจละเมอ เพ้อพร่ำ รำพันหา
ภาพความหลัง ครั้งเก่าก่อน ย้อนคืนมา
เหงาอุรา คราใด ใจรำพึง
คิดถึงเจ้า สาวฝั่งซ้าย อ้ายคิดฮอด
เคยอ้อนออด พรอดพร่ำ คำคิดถึง
คืนเดือนหงาย อ้ายกอดเจ้า เฝ้ารำพึง
ยังตราตรึง ซึ้งดวงจิต ติดตรึงใจ
คิดถึงครา หน้าหนาว คราวลมล่อง
มีเราสอง มองจันทรา คืนฟ้าใส
เราเอ่ยคำ พร่ำวาจา สัญญาใจ
แม้ห่างไกล ให้จดจำ คำสัญญา
เที่ยวสงกรานต์ งานพระใส ในปีก่อน
กราบขอพร วอนพระใส ให้รักษา
สัญญามั่น วันสงกรานต์ ที่ผ่านมา
ผ่านเวลา รักษาใจ ให้ยั่งยืน
สุดอาลัย ต้องไกลห่าง ทางความรัก
ปวดใจนัก ต้องหักใจ ให้ทนฝืน
จำต้องพราก จากกันไกล ไม่หวนคืน
เจ้าจากไกลไปแดนอื่น ไม่คืนมา
โอ้หัวใจ ไม่เรือนราง ห่างไกลเจ้า
ยังคอยเฝ้า สาวฝั่งซ้าย มิคลายหา
อยู่แห่งหน ตำบลใด ไม่หวนมา
อ้ายบ่าวไทยใจห่วงหา ทุกนาที
เห็นน้ำโขง โยงยาว คราวน้ำหลาก
คิดถึงมาก อยากไปเห็น เป็นสักขี
น้ำโขงขั้น กั้นสองเรา เหงาฤดี
อีกกี่ปี จะมีไหม ได้พบกัน
แม่โขงขั้น กั้นทางเดิน ต้องเหินห่าง
ไกลหนทาง ห่างเพียงใด ใจเฝ้าฝัน
โอ้ดวงจิต คิดถึงมาก อยากพบกัน
เฝ้ารำพัน ฝันถึงเจ้า ทุกเช้าเย็น
จงคืนมา หาพี่ อย่าหนีจาก
อย่าพลัดพราก จากพี่ไกล ไปเกินเห็น
ใจพี่หวัง ยังคอยแต่ แม่เนื้อเย็น
ฝากเดือนเพ็ญ เป็นสื่อใจ ให้คืนมา
อ้ายหนุ่มไทย ใจไม่ท้อ รอคอยเจ้า
ทุกค่ำเช้า เฝ้าเหม่อลอย คอยแลหา
มองข้ามฝั่ง หวังได้เห็น เป็นบุญตา
เหม่อมองหา คราใดเสร้า เหงาหัวใจ
สะพานสร้าง เส้นทางเดิน สิ้นเหินห่าง
วอนน้องนาง อยู่ห่างตา อย่าหวั่นไหว
สะพานเปิด กลับเถิดหนา มาถิ่นไทย
เอาหัวใจ มาให้พี่ ที่เฝ้ารอ
กราบขอพร วอนแม่โขง ช่วยโยงใจ
ส่งข่าวไป ให้เจ้าทราบ กราบวอนขอ
บอกสาวลาว ว่าบ่าวไทย ใจเฝ้ารอ
กราบวอนขอ พ่อพระใส ให้เชื่อมโยง
ลาวกับไทย สายใยนี้ เหมือนพี่น้อง
แผ่นดินทอง สองประเทศ เขตลำโขง
พี่กับน้อง ครองหัวใจ ให้อยู่โยง
ดั่งลำโขง ที่โยงยาว นะสาวเอย
25 สิงหาคม 2551 12:56 น.
เทพธัญญ์
ด้ามขวานไทย ในวันนี้ มีเรื่องทุกข์
สิ้นความสุข ทุกผู้คน ทนยากเข็น
ต้องดิ้นรน ทนอดสู อยู่รำเค็ญ
เลือดกะเซ็น เข่นฆ่าได้ ไทยด้วยกัน
จะยากดี มีจน คนละถิ่น
ก็แผ่นดิน ถิ่นไทย ใยแข่งขัน
ต่างเชื้อชาติ ศาสนา อย่าแบ่งปัน
หยุดฆ่าฟัน กันเสียที พี่น้องไทย
ต้องห้ำหั่น บั่นชีวี อีกกี่ศพ
ถึงจะพบ ประสบวัน อันสดใส
จะรังเกลียด เดียดฉันท์ กันทำไม
ทำเพื่อใคร ใยต้องแตก แยกแผ่นดิน
ต้องหลั่งเลือด เชือดชีวี กี่สหาย
ต้องมลาย ตายจาก พรากไปสิ้น
เลือดต้องหลั่ง ดั่งน้ำตา ทาแผ่นดิน
ทุกข์จะสิ้น คืนถิ่นงาม ด้ามขวานไทย
ทิ้งความเชื่อ เพื่อสันติ มิควรฆ่า
หยุดเถิดหนา อย่าฆ่าฟัน กันได้ไหม
อยู่ใต้ธง ไตรรงค์ถิ่น แผ่นดินไทย
รักกันไว้ ไทยพุทธ มุสลิม
ร่วมกันเถิด เปิดดวงใจ ไมตรีจิต
ผสานมิตร ส่งจิตใจ ให้รอยยิ้ม
ร้อยดวงใจ ไทยพุทธ มุสลิม
ปันรอยยิ้ม พิมพ์หัวใจ ไห้แก่กัน
เลิกหมางใจ ให้สิ้นสุด หยุดแบ่งข้าง
ร่วมกันสร้าง ทางเดินใหม่ ใต้สุขสัน
ทั้งไทยพุทธ มุสลิม ยิ้มให้กัน
ผูกสัมพันธ์ ฉันพี่น้อง ทั้งผองไทย
25 สิงหาคม 2551 11:43 น.
เทพธัญญ์
หรือนรก หมกไหม้ ไร้ศักดิ์สิทธิ์
หรือสวรรค์นั้นมืดมิด ปิดตาหู
หรือเทวา บนฟ้าไกล ไม่แลดู
หรือความดีไม่มีอยู่ คู่แผ่นดิน
จึงปล่อยให้ ไอ้พวกผี อัปรีย์สัตว์
ปกครองรัฐ จัดสภา มากังฉิน
พาพวกพ้อง จ้องทำลาย ขายแผ่นดิน
เพื่อทรัพย์สิน โกงกินได้ ไม่หวั่นเลย
เพื่อการณ์ได เพื่อใครกัน มันน่าคิด
ล้างคนผิด ปิดความชั่ว กลัวเปิดเผย
แก้ไขสิทธิ์ ให้ผิดพ้น จนคุ้นเคย
กลับเพิกเฉย ละเลยทุกข์ สุขประชา
รัฐบาล ผ่านเลือกตั้ง รั้งอำนาจ
ใช้สิทธิ์ขาด อำนาจเหลือ เพื่อตัณหา
แล้วเหยียบย่ำ อำนาจ ราษฎร์ประชา
เพื่อนำมา หาประโยชน์ โฉดจันไร
รมต. ครม. ที่ก่อตั้ง
เข้ามานั่ง ยังสภาพวก ปลาไหล
ร่วมกันแทะ แกะกิน แผ่นดินไทย
พวกจันไร ไม่เกรงกลัว พวกตัวมาร
มันหาญกล้า ท้าสู้ ลบหลู่ฟ้า
หมิ่นเดชา มหาราช ช่างอาจหาญ
ไม่เกรงบาป จาบจ้วงฟ้า ชั่วสามานย์
พวกล้างผลาญ มารแผ่นดิน สิ้นยางอาย
ขอ..นรก หมกไหม้ ให้ลงโทษ
พวกคนโฉด รับโทษทัณฑ์ พลันฉิบหาย
ตกนรก หมกไหม้ ให้วอดวาย
ให้ล้มหาย วายสิ้น แผ่นดินเทอญ
หน้าส่วนตัว
905
