23 กรกฎาคม 2551 10:33 น.
เทพธัญญ์
ใจ...ฝัน...วันเหงา
มีบางวัน มันเหงาใจ ให้ป่าวเปลี่ยว
มันห่อเหี่ยว เปลี่ยวหัวใจ ให้สับสน
ในบางวัน มันก็เหงา เศร้าเหลือทน
ใจเวียนวน บนเส้นทาง อ้างว้างใจ
ในบางครั้ง ก็นั่งเหม่อ และเพ้อคิด
ปล่อยดวงจิต คิด วกวน จนหวั่นไหว
โดนลมพัด สะบัดเป่า ยิ่งเหงาใจ
เป็นอะไร หนอใจเจ้า เฝ้ารำพัน
บางเวลา ว้าวุ่นใจ ให้เอนอ่อน
ใจอาวรณ์ อ่อนล้าลง ปลงความฝัน
มันย่อท้อ ต่อชะตา ฝ่าฝ่าฟัน
เหนื่อยกับวัน อันวุ่นวาย ทั้งกายใจ
อยากพักใจ ให้หยุดลง ปลงทุกสิ่ง
หลบความจริง สิ่งเย้ายวน ชวนอ่อนไหว
ลืมทุกสิ่ง ทิ้งปัญหา ที่คาใจ
แล้วปล่อยให้ ใจตามฝัน อันรื่นรมย์
อยู่คนเดียว ไม่เกี่ยวใคร ไม่อยากพบ
พาใจหลบ ไม่พบใคร ให้ใจขม
แล้วหลับตา พาหัวใจ ไปชื่นชม
แล้วสุขสม กับลมฝัน อันโสภา
ทิ้งอดีต ที่กรีดใจ ในวันเก่า
ทิ้งความเศร้า เหงา..ท้อ..หวั่น วางปัญหา
สุขจะเกิด เมื่อเปิดใจ ให้โสภา
แค่หลับตา พาใจบิน สู่จินตนาการ....
23 กรกฎาคม 2551 10:30 น.
เทพธัญญ์
ขอคนรู้ใจ
ในบางวัน มันเหงาใจ ให้ป่าวเปลี่ยว
อยู่โดดเดี่ยว เปลี่ยวข้างใน ใจสับสน
บางค่ำคืน ฝืนหัวใจ ให้อดทน
เดินไปบน หนทางเปลี่ยว ห่อเหี่ยวใจ
บางค่ำคืน ฝืนดวงตา ให้พาหลับ
แต่ใจกับ หลับไม่ลง คงหวั่นไหว
ค่ำคืนนี้ มีเพียงเรา ที่เหงาใจ
เหตุไฉน โอ้ใจเรา เฝ้ารำพัน
เหมือนหัวใจ ไหวเอนไป ไร้แหล่งหลัก
ต้องฝืนหัก ผลักหัวใจ ให้สุขสันต์
ฝืนหัวใจ ให้ยิ้มสู้ อยู่ทุกวัน
แต่ความจริงสิ่งเหล่านั้น มันลวงตา
เหมือนหัวใจ ไร้แรงดึง จึงโอยอ่อน
จึงอาวรณ์ ออดอ้อนใจ ให้ค้นหา
มีบ้างไหม ใครยังเศร้า เหงาอุรา
จะอาสา มาเป็นคู่ อยู่เคียงใจ
เฝ้าติดตาม ถามเทวา ฟ้าลิขิต
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ นิมิตคู่ ไปอยู่ไหน
จึงปล่อยให้ ใครต้องเศร้า เหงาหัวใจ
ขอได้ไหม ให้พบเจอ เธอที่คอย
หน้าส่วนตัว
884
