26 พฤศจิกายน 2551 10:40 น.
เทพธัญญ์
แอบมองเธอ เสมอมา คราได้พบ
ไม่กล้าสบ หลบสายตา เวลาเห็น
ลองเผยใจ ให้เธอดู อยู่เช้าเย็น
เธอกลับเห็น เป็นแค่ใจ ไม่สำคัญ
ยิ่งเดินไป ยิ่งไกลห่าง ทางความรัก
เหนื่อยใจนัก รักแค่ไหน ได้เพียงฝัน
แม้สุดท้าย กลายเป็นเรา เฝ้ารอวัน
คอยเธอนั้น หันมามอง ลองเปิดใจ
คนนอกใจ ไม่มีสิทธิ์ คิดเกินนั้น
หยุดเพ้อฝัน หันกลับมา อย่าหวั่นไหว
ทุกคืนวัน นั้นแค่ดู อยู่นอกใจ
ไม่มีสิทธิ์ชิดเคียงใกล้ ในใจเธอ
จะคอยดู อยู่นอกใจ ไม่เหินห่าง
แม้หนทาง ระหว่างเรา เศร้าเสมอ
ไม่เคยท้อ ขอเพียงได้ ห่วงใยเธอ
แค่ได้เจอ เธอทุกวัน ฉันพอใจ
คนนอกใจ ไม่เคยท้อ รอวันนั้น
ยังเฝ้าฝัน ถึงวันนี้ ที่สดใส
เฝ้ารอวัน ฉันได้คู่ อยู่ในใจ
นานเท่าใด ไม่เคยท้อ รอรักเธอ
หากวันใด ใครเขาทำ เธอช้ำหนัก
โดนพิษรัก ปักทรวงใน ให้พลั้งเผลอ
อย่าท้อนะ จะคอยดู อยู่ข้างเธอ
คนนอกใจห่วงใยเสมอ เธออย่าตรม
18 พฤศจิกายน 2551 11:38 น.
เทพธัญญ์
ฝากความรัก สลักใจ ไว้ตรงนี้
เก็บอย่างดี ที่หัวใจ ไว้เสมอ
ยามห่างไกล ใจยังคู่ อยู่เคียงเธอ
จากหรือเจอ เธอไม่พราก จากอุรา
บางค่ำคืน ฝืนข่มใจ ให้นอนหลับ
แต่ใจกลับ หลับไม่ลง คงห่วงหา
เย็นถึงเช้า เฝ้ารำพึง ถึงแก้วตา
ทุกเวลา นาทีล่วง เฝ้าห่วงใย
แค่ห่างไกล ไปเพียง สิ้นเสียงอ้อน
ก็อาวรณ์ ถอนอุรา น้ำตาไหล
ห่างเพียงวัน มันเหมือนนาน ผ่านปีไป
หากต้องพรากจากเธอไกล ใจคงตรม
ทุกค่ำคืน ยืนมองดาว คราวไกลห่าง
ฟ้าสว่าง กระจ่างใส แต่ใจขม
ลึกลงไป ใจบางเบา เหงาอารมณ์
อกระทม ตรมในทรวง ห่วงมิคลาย
อยู่แห่งไหน ใกล้หรือไกล ให้เธอรู้
ยังเฝ้าดู อยู่เคียงข้าง ไม่ห่างหาย
แม้เราสอง ต้องลาร้าง ห่างใจกาย
ยังมิคลาย สลายรัก หักไมตรี
ความห่วงใย ไม่ลดลง ยังคงมั่น
แม้คืนวัน ผันแปรไป ไม่หน่ายหนี
นานเพียงใด ใจผูกพัน นั้นยังมี
ทุกนาที มีเธอ เสมอมา
ฝากกับฟ้า คราเธอเศร้า เฝ้าเป็นเพื่อน
ฝากดาวเดือน เลื่อนลอย คอยห่วงหา
ฝากสายลม ห่มไออุ่น กรุ่นอุรา
บอกผ่านฟ้า ว่าหัวใจ ห่วงใย..เหลือเกิน
17 พฤศจิกายน 2551 10:43 น.
เทพธัญญ์
เธอเปลี่ยนไป ไม่เคยเป็น เช่นวันก่อน
เคยอาทร ตอนอยู่ใกล้ ใจห่วงหา
เคยอ้อนออด พลอดคำหวาน ซ่านอุรา
กลับเฉยชา คราพบกัน ฉันหวั่นใจ
ดูแววตา เวลาเห็น เย็นชานัก
นี่นะหรือคือคนรัก ชักหวั่นไหว
ก่อนเคยถาม ยามห่างตา คราห่างไกล
เดี๋ยวนี้ใย ไม่เหมือนเดิม เริ่มเฉยชา
ยังเหลือไหม ใจรักมั่น เหมือนวันเก่า
หรือรักเรา เก่าเกิน จะเดินหา
ไม่ฉ่ำหวาน ปานน้ำผึ้ง ซึ้งอุรา
กลัวสัญญา สาบานไว้ ไม่ลงเอย
ไม่แน่ใจ ในรักนี้ ที่เคยให้
แม้โทรไป ไม่เคยรับ กลับวางเฉย
ใจเริ่มเบลอ เธอเปลี่ยนไป ไม่เหมือนเคย
โอ้อกเอ๋ย เลยหวั่นใจ ในสัมพันธ์
ถ้าหมดใจ ให้บอกมา อย่าลวงหลอก
ขอให้บอก ออกจากใจ ใช่หลอกฉัน
หรือคนดี มีรักใหม่ ให้บอกกัน
ส่วนตัวฉัน นั้นก็พร้อม ยอมตัดใจ
เจ็บวันนี้ ดีกว่าทำ ช้ำวันหน้า
ถึงแม้ว่า น้ำตาฉัน นั้นต้องไหล
พร้อมเสมอ ให้เธอเมิน เดินจากไป
จากหัวใจ ใครคนนี้ ที่รักเธอ
11 พฤศจิกายน 2551 11:26 น.
เทพธัญญ์
เมื่อหัวใจ ใฝ่ฝันหา ธารารัก
ใจจมปัก สลักตรึง คะนึงหา
ใจจดจ่อ รอให้ถึง ซึ่งเวลา
รักนำพา มาสู่ ประตูใจ
หากเมื่อใด ใจแน่นหนัก แต่รักผิด
ช้ำดวงจิต พิษแห่งรัก นั้นผลักใส
รักแล้วหลง ส่งความเจ็บ เหน็บหัวใจ
มอบรักแท้แต่คืนให้ ไม่จริงจัง
รักแน่นหนัก รักยิ่งใหญ่ ให้ทุกอย่าง
รักนำทาง สร้างแรงใจ ให้ความหวัง
รักช่วยก่อ ต่อเติม เพิ่มพลัง
รักเป็นดั่ง ยาสั่งใจ ให้หยัดยืน
รักข้างเดียว เปลี่ยวหัวใจ ไร้แหล่งหลัก
แต่ยังรัก ฝักใฝ่ ใจทนฝืน
ใจก็วาด คาดหวังไว้ ได้รักคืน
เฝ้าหยิบยื่น ฝืนใจรัก สมัครใจ
รักลมลมแล้งแล้ง แกล้งให้เจ็บ
จนหนาวเหน็บ เจ็บเกินทน จนหวั่นไหว
หลอกให้รัก ปักให้ถึง ตรึงตราใจ
พบแล้วพรากจากเราไป ไม่หวนมา
โอ้รักกัน ฉันพี่น้อง ปองใจรัก
ผูกสมัคร ปักสัมพันธ์ รำพันหา
ด้วยสายใย ไมตรีจิต ติดอุรา
รักนำพา มาบรรจบ พบทางใจ
รักนั้นหรือ คือการให้ ใช่เพื่อรับ
หากตีค่ามาเป็นทรัพย์ นับไม่ไหว
เรียนรู้รัก ประจักษ์แท้ แก่หัวใจ
จักทำให้ ไม่เป็นทุกข์ สุขใจเอย
5 พฤศจิกายน 2551 12:51 น.
เทพธัญญ์
ขอฝากใจ ใส่กระทง ลงแม่น้ำ
บาปเคยทำ กรรมเคยก่อ ขอลอยหาย
ความเจ้าชู้ ประตูดิน จบสิ้นลาย
เอาผู้ชาย หลายหัวใจ ใส่กระทง
ที่เคยหลอก กลอกกลิ้ง หญิงหลายหน้า
ใช้วาจา มายาใจ ให้ลุ่มหลง
เคยพูดปลด ขอลดละ จะปลดปลง
ใส่กระทง ลงตลิ่ง ทิ้งมันไป
ขอกลับใจ ไม่เจ้าชู้ จะอยู่นิ่ง
ไม่กลอกกลิ้ง ทิ้งเขี้ยวเล็บ เก็บนิสัย
ความเจ้าเล่ห์ เพทุบาย คายทิ้งไป
ลอยหัวใจ ไร้รักจริง ทิ้งคงคา
จากวันนี้ ไม่มีเสือ เชื่อใจได้
มีหัวใจ ไม่พร่ำเพื่อ เชื่อเถิดหนา
เสือผู้หญิง ทิ้งลวดลาย คลายมารยา
วอนแก้วตา อย่าหวั่นใจ ให้เชื่อคำ
หากหญิงใด ใจยังโกรธ โปรดลดละ
อภัยนะ จะกลับใจ ไม่ถลำ
หากไม่หาย กายใจพร้อม ยอมรับกรรม
ให้เธอทำ ย่ำยีใจ ให้เจ็บคืน
หน้าส่วนตัว
1554
