29 ธันวาคม 2548 11:28 น.
เถ้าธุลี
ได้พบเพียงชั่วคราวเพื่อเดินจาก
ได้ฝากความรักไว้เพื่อจางหาย
ได้คิดถึงเพื่อวันนี้ที่เสื่อมคลาย
ได้เชื่อใจเพื่อรู้ว่าไม่เคยจริง
ได้พบเจอก็แค่เพื่อเพียงผ่าน
ให้วันวานแสนงามทุกทุกสิ่ง
ให้สลายหายไปจากความจริง
ให้ทอดทิ้งให้ลืมเลือนให้หมดไป
วันเก่าเก่าเคยดีเคยมีอยู่
ต่อแต่นี้อย่ารับรู้อย่าหวั่นไหว
ต่อแต่นี้ต่างคนต่างเดินไป
ต่อแต่นี้เส้นทางใจแยกจากกัน
คำว่าเพื่อนยังดียังมีอยู่
แต่ใครรู้ยามพบเจอใจยังสั่น
เคยบอกว่าเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน
แต่ใจนั้นใครห้ามได้ไม่มีเลย
8 ธันวาคม 2548 11:29 น.
เถ้าธุลี
ความรู้เต็มหัวจนแทบล้น
อัดอั้นกลั้นจนแทบระเบิดใส่
แต่ไม่เคยหยิบฉวยเอามาใช้
คิดจะพึ่งใครต่อใครไม่เว้นคน
ความรู้มีเต็มหัวแต่โง่เง่า
ยังตามติดเป็นเงาเขาทุกแห่งหน
หาโอกาสแย่งของเขาเป็นของตน
เขาอับจนก็เบิกบานสำราญใจ
หมดคนหนึ่งรี่ไปเกาะอีกคนหนึ่ง
แล้วดึงทึ้งความคิดเขาหน้าซื่อใส
ความรู้ดีแต่หัวใจหามีไม่
เห็นแก่ตัวเรื่อยไป..ไร้ยางอาย
1 ธันวาคม 2548 13:35 น.
เถ้าธุลี
ฉันไม่ใช่คนดีที่ควรรัก
แค่คนอกหักที่น่ารำคาญเสมอ
แค่คนที่น่ารังเกียจทุกทีที่พบเจอ
แค่คนที่เธออยากเดินหนีให้ไกลไกล
ฉันไม่ใช่คนดีที่ควรรัก
ไม่อาจเป็นที่พักพิงกับใครได้
เป็นแค่คนเห็นแก่ตัวอยู่เรื่อยไป
คอยเรียกร้องอะไรอะไรเสมอมา
..................................
ขอโทษทีที่ทำตัวแบบนี้
ก็รู้ดีว่าเธอคงถือสา
ทนไม่ได้ก็ไปให้พ้นหน้า
อย่าบังคับให้ฉันเป็นตามแบบใคร
ตัวของฉันเป็นของฉันใช่ใครอื่น
อย่ามาฝืนอย่ามารั้งกันได้ไหม
ให้รักเธอฉันก็รักสุดหัวใจ
แต่รักไปบังคับไป..ก็คงเลิกราต่อกัน