7 กุมภาพันธ์ 2546 06:51 น.
เถียงร้างที่ปลายนา
สาวน้อย
สาวน้อยนางหนึ่งซึ่งชนบท
งามหมดจรดทั่วทุกแห่งหน
งาม กาย วาจา ใจ น้องหน้ามล
ถึงขัดสนชนบท ชนทั่วไป
ผ้าซิ่นเธอใส่ดีมีเสน่ห์
ดูเก๋กว่าเวอร์ซาเช่เป็นไหนไหน
หน้าไร้สิ่ง แต้มทาบาดหัวใจ
อีกน้ำเสียงทั้งอ่อนใสไร้มารยา
เรารักเธอแล้วแม่สาวน้อย
เราฝ้อยคอยครวญคร่ำ พร่ำเพรียกหา
ว่าคิดคิด คิดถึงเธอ สาวบ้านนา
ชั่วชีวา อยากมีเธอ เดินร่วมทาง
เหงาใจ
7 กุมภาพันธ์ 2546 06:30 น.
เถียงร้างที่ปลายนา
สิ้น
ครั้งตะวันสี้นแรงแฮงอ่อนหล้า
เสมือนว่าชีวิตแทบดับดิ้น
กายบอบช้ำโรยแรงเซซบดิน
ลมหายใจรวยรินสิ้นหนทาง
หนาวนัก หนาวยิ่งหนาว เหน็บเนื้อใน
ใจสั่นไหวร้าวคราวอ้างว้าง
จากถิ่นแดนมาไกลกายข้าห่าง
มาทิ้งร่างไร้วิญญาณข้างพงไพร
อ่อนแรง
2 กุมภาพันธ์ 2546 18:59 น.
เถียงร้างที่ปลายนา
เพราะฉันมีเธอ
ทุกก้าวย่างจึงสดใสเสมอ..ไม่หวั่นไหว
กำลังใจจากเธอทำให้ฉันก้าวต่อไป
แม้ตามทางจะเจอกับอะไรก็ตามที
หากวันหนึ่งก้าวพลาดและล้มลง
เธอยังคงอยู่ข้างข้างฉันตรงนี้
คอยดึงฉันด้วยมืออุนและแสนดี
พร้อมกับคำปลอบโยนที่แสนห่วใย
จะยังเดินต่อไปด้วยใจมั่น
แม้ว่ามันจะยากเย็นซักแค่ไหน
จะมีเธอจะมีฉันร่วมทางฝันมุ่งมั่นไป
ฉันจะก้าวถึงเส้นชัย..พร้อมคนที่รู้ใจ
....เช่นเธอ
เธอ ณ..ปลายฟ้าให้มา
2 กุมภาพันธ์ 2546 14:11 น.
เถียงร้างที่ปลายนา
สายลมแผ่วๆพัดมา
เป็นสัญญาณให้รู้ว่าบางสิ่งกำลังย่างกรายเข้ามา
มันคือความเหน็บหนาว และ ความรู้สึกสึกบางอย่าง
ที่..ก่อตัวขึ้นมาช้านานแล้ว
นั่นคือคำว่ารอ
หลายๆครั้งที่รู้สึกเหนื่อยหน่ายและอ่อนหล้า
แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความรู้สึกอันมั่นคงจางหายไป
ก็เพราะการรอที่ไม่น่ามีความหวังนี้
มันไม่เคยลบเลือนไปจากหัวใจที่อ่อนแอ
หัวใจที่กำลังรอเงียบๆอยู่ทุกๆวินาที
มันบอกว่าอีกไม่นานนี้จะสมดังใจหวัง
โธ่ !ใจข้าเอ๋ย...
เจ้าจะมัวรอใครอยู่เล่า
ก็นานแล้วไม่ใช่หรือที่เจ้ารอเขา
แล้วนี่มันถึงเวลาหรือยังที่เจ้าจะหยุดรอสักที
ยังเหรอ..!
ทำไมเจ้าถึงได้โง่งมถึงขนาดนี้
เขาจะเห็นความดีที่เจ้ากระทำลงไปล่ะหรือ?
เปล่าเลย
เขาอาจไม่เห็นแม้ซักนิด ที่เจ้าได้ทำไป
ก็ในเมื่อเป็นเช่นนี้เจ้าจะยังคงรออยู่อีกใช่ไหม?
เจ้าช่างน่านับถือยิ่งนัก
ถ้าอย่างนั้นขอไห้เจ้ารอต่อไปอย่างมีความหวังเถิด
และหวังว่าเขาคงเห็นเจ้าเข้าซักวันหนึ่ง
ซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะอีกนานซักเท่าไร
ข้าจะขอภาวนาไห้เขาได้เห็น ไห้เขาได้รับรู้
ถึงความศรัทธา ต่อการรอคอยที่เนิ่นนาน
และมั่นคง และ.... ตลอดไป
เถียงร้างที่ปลายนา.
หน้าส่วนตัว
681
