2 สิงหาคม 2552 21:03 น.
เต่เหลี่ยว
เหนื่อยจัง ยิ่งรู้ก็ยิ่งเหนื่อย ทำไงดีนะ
จะมีใครบ้างหรือเปล่าที่จะรู้ว่ามีใครคนหนึ่งอยากจะระบายอะไรมากมายออกจากใจจนหมดหยดสุดท้าย เหนื่อยเหลือเกิน อยากร้องไห้จัง ทำไงดี
มีคนมากมายเข้ามา ทำให้ชีวิตสับสนไปหมด แม้แต่น้ำตาสักหยดก็แทบจะเหือดหาย ไม่รู้เหมือนกันคนที่เราอยากให้รู้ เขาจะรู้อย่างที่เราอยากให้เขารู้ไม่นะ แย่จังเหนื่อยที่สุด คำถามมากมายมีล้นใจ แต่มีแค่คำถามเดียวที่อยู่ในใจและวนเวียนอยู่เรื่อยก็คือ ทำไมฉันต้องรักเธอ ทั้งๆที่รู้ ยิ่งรัก ก็ยิ่งเหนื่อย ทรมานเหลือเกิน ทำไงให้เลิกรักเธอได้ หนีไปดีไหม แต่จะหนียังไงละ ก็เธอมันอยู่ในใจของฉันหนิ เฮ้อ!!!!!!!!
ฝ้ายรำพันกับตัวเอง อย่างน้อยใจ
ฝ้ายเป็นนักออกแบบชื่อดังในจังหวัดภูเก็ต มีคนมากมายเข้ามาในชีวิตของฝ้าย มาซื้อนั่นนี่ให้ฝ้าย แต่ฝ้ายก็ไม่เคยรับ และไม่เคยสนใจใครเลย เพราะฝ้ายมีใครในใจอยู่แล้ว แต่เนื่องด้วยฝ้ายไม่สามารถจะไปทำลายครอบครัวของเขาได้ ก็เลยได้แต่แอบเจ็บปวดอยู่ลึกๆ
วันนี้ฝ้ายต้องออกไปดูงานกับลูกค้าที่โรงแรมชื่อดังแห่งหนึ่ง เพื่อออกแบบการจัดรูปแบบห้องพักแนวคลาสสิค ให้เหมาะสมกับยุคสมัย เมื่อเสร็จจากการทำงาน ฝ้ายขอตัวกลับบ้าน คุณคริส ซึ่งเป็นลูกค้าของฝ้ายก็อาสาขับรถมาส่ง เพราะวันนี้เขามารับฝ้ายจากสำนักงาน
คุณคริส เป็นเจ้าของโรงแรมคริสรีสอร์ท ซึ่งพยายามจีบฝ้ายมาหลายปี แต่ก็ไม่ติดสักที เพราะฝ้ายมีคนรักในใจอยู่แล้ว แต่เมื่อไม่นานมานี้ฝ้ายก็ตัดสินใจที่จะรับรักของเขา แต่เมื่อจะพูดว่าฉันตกลงก็ทำไม่ได้ เพราะว่า เขาคนนั้นของฝ้ายก็มาสะกิดใจของฝ้ายทันที คุณคริสก็ได้แต่คอย และเฝ้าดูแลฝ้ายมาโดยตลอด จนบางครั้งฝ้ายเองก็สงสารคุณคริสเหมือนกัน เพราะเขาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด จนยากแก่การปฏิเสธครั้งต่อไป หากเขาถามฝ้ายอีกครั้ง ฝ้ายก็อาจจะตองตกลง กับเขาทุกอย่างจะได้ดีขึ้น
แต่มันไม่ง่ายอย่างนั้น เมื่อไมเคิลกลับมาจากอเมริกา และมาหาฝ้ายเป็นคนแรก ฝ้ายรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก แต่ก็ได้เท่านั้น เพราะมากกว่านั้นคงไม่ได้ ฝ้ยถามไมเคิลว่า คุณจะกลับมาที่นี่อีกทำไม ในเมื่อที่นี่ไม่มีครอบครัวของคุณ ไมเคิลตอบว่า แต่คุณอยู่ที่นี่นะฝ้าย ผมต้องกลับมาหาคุณ คุณคือคนเดียวในใจของผม และจะเป็นคนเดียวตลอดไป
ฝ้ายตอบกลับไปว่า มันไม่สำคัยหรอกคะ ในเมื่อจนอยู่ที่นี่ ฉันมีความสุข กับการใช้ชีวิตที่นี่ ฉันมีครอบครัวของฉันที่นี่ คุณเองก็ครอบครัวอยู่ที่อเมริกา คุณไม่จำเป็นต้องคิดถึงฉัน ไม่ต้องห่วงฉัน ไม่ต้องมาหาฉัน เพราะฉันคงทำใจลำบากในการที่ต้องเจอหน้าคุณอีกครั้ง ฝ้ายกลั้นน้ำตาไว้ ในใจเจ็บทรมานอย่างที่สุด
ไมเคิลกอดฝ้ายด้วยความรักแต่ฝ้ายบอกว่า ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะทำแบบนี้ และจะไม่เจอกันอีก ไมเคิลจึงพูดออกไปว่า ผมผิดอะไรทำไมฝ้ายต้องทำอย่างนี้ คุณยังไม่รู้ตัวอีกเหรอค่ะ คุณมีลูก มีภรรยาแล้ว เขาโทรมาหาฉัน เขาดูถูกฉัน เขาหาว่าฉันไปแย่งคุณมา ก่อนหน้าประมาณเดือนเศษๆ คุณไม่รู้เรื่องเลยเหรอค่ะ ผมไม่รู้ ผมสงสัยว่าทำไมคุณไม่ค่อยรับโทรศัพท์ผม ผมอีเมลล์มาหาคุณไม่ต่ำกว่าร้อยฉบับ คุณไม่เคยตอบผมเลย ผมคิดว่าคุณมีคนใหม่แล้ว คงลืมผม ผู้ชายคนนี้ที่รู้จักกันได้แค่ หนึ่งอาทิตย์เท่านั้น ผมคิดว่าใครจะมารักกันเพียงแค่หนึ่งอาทิตย์สะด้วยซ้ำ ไม่มีทาง แต่ผมรักคุณจริงๆ ผมทนไม่ไหว ผมต้องมาหาคุณ
แล้วคนที่โทรมาหาฉันละค่ะคือใคร เขาคือ เออ เออ ตอบมาสิค่ะ ตอนนี้ผมบอกคุณไม่ได้ ไม่เป็นไรค่ะ ฉันทนเจ็บมาได้หนึ่งเดือน แล้วจะทนต่อไปก็คงไม่แปลกอะไร โธ่! ฝ้าย ไมเคิลจะกอดอีกครั้ง แต่ฝ้ายห้ามไว้ แล้วฝ้ายก็บอกไมเคิล ว่า คุณกลับไปก่อนฉันเหนื่อยเหลือเกิน วันนี้ฉันทำงานทั้งวัน ไม่อยากคิดอะไรมากไปกว่านี้ ขอบคุณนะคะที่มาหาฉัน ขอบคุณจริงๆๆ
ไมเคิลกลับคอนโดและคิดว่า จะทำอย่างไรดี เขาเองมีภาระที่ต้องเลี้ยงดู ซ่าร่า เพราะซ่าร่าคือคนที่เขาขับรถชนเมื่อหลายปีก่อน เขาจึงรับอุปการะเลี้ยงดู แต่เขาคิดว่าซ่าร่าน่าจะแอบรักเขา เขาจะทำอย่างไรดี เขานอนไม่หลับทั้งคืน คิด คิด คิด คิดอย่างไรก็ไม่ตกสักที จนเวลาผ่านไปตีห้าของวันรุ่งขึ้น เขาถึงจะหลับ
ด้านฝ้ายก็ตื่นมาทำงานแต่เจ็ดโมงเช้าของรุ่งอรุณวันใหม่ อากาศสดใส แต่ฝ้ายเศร้าหมอง คุณคริสมารอรับฝ้ายแต่เช้า คุณคริสกล่าวว่า อรุณสวัสดิ์ครับ คุณฝ้าย ฝ้ายก็ยิ้มอย่างหมองๆๆ เหนื่อยเหรอครับ ถ้าเหนื่อยวันนี้พักก็ได้ผมไม่หักเงินจ้างหรอกครับ ฝ้ายยิ้มบอกว่าไม่เป็นไรคะฝ้ายสบายดี ไปกันหรือยังคะ ฝ้ายพร้อมแล้ว ฝ้ายก็นั่งรถไปกับคุณคริส ไปทำงานที่โรงแรมอย่างเช่นหลายวันที่ผ่านมา วันนี้ฝ้ายบอกคุณคริสว่า ฝ้ายขอทำงานครึ่งวัน เพราะรู้สึกไม่ค่อยสบาย คุรคริสก็ตกลงและขอรับฝ้ายไปพบหมอ แต่ฝ้ายไม่ยอม ฝ้ายบอกไม่อยากรบกวนคุณ ขอบคุณค่ะ คุณคริสได้แต่เป็นห่วงและไปส่งฝ้ายที่สำนักงาน แต่คุณคริสก็ไม่ลดละในความเป็นห่วง คอยขับรถตามฝ้ายไปจนถึงโรงพยาบาล ฝ้ายไปพบหมอชั่วครู่หนึ่ง จากนั้นก็ไปทะเลซึ่งเป็นสวนสาธารณะกลางเมืองของภูเก็ต ฝ้ายร้องไห้ คุณคริสคิดใจว่าทำไมฝ้ายต้องร้องไห้อย่างนั้น ได้แต่เป็นห่วงอยู่ห่างๆๆ
จนกระทั่งเวลาผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมง ไมเคิลมาหาฝ้ายที่นี่ เพราะไมเคิลรู้ว่าที่นี่เป็ยสถานที่ที่ฝ้ายชอบที่สุด ในขณะที่ฝ้ายร้องไห้ ไมเคิลก็เข้ามากอดฝ้าย และพูดว่าฝ้ายคุณอย่าร้องไห้ ผมรู้ว่าผมกำลังปิดบังคุณ แต่คุณไปกับผมได้ไหม ที่อเมริกา คุณจะรู้หมดทุกเรื่องเกี่ยวกับผม ตอนนี้ผมบอกคุรไม่ได้ถ้าผมบอกคุณไป คุณก็ไม่เชื่อผมอยู่ดี ทางที่ดีคุณควรไปกับผมแล้วคุณจะเข้าใจ ฝ้ายตอบกลับไปว่า มันจะมีประโยชน์อะไร ในเมือภรรยาและลูกของคุณอยู่ที่นั่น ฉันไปในฐานะอะไร คุณก็จะไปในฐานะภรรยาของผม คุณเข้าใจผมหรือไม่ ผมขอร้องเชื่อใจผมสักครั้ง แค่ครั้งเดียวเท่านั้น ฝ้ายกลั้นใจแล้วพูดว่า ได้ฉันจะเชื่อคุณแค่ครั้งนี้เท่านั้น
แล้วไมเคิลก็กอดฝ้ายอีกครั้ง ด้านคุณคริสที่แอบฟัง และเห็นทุกอย่างก็ได้แต่เสียใจ แต่ก็ภาวนาให้ฝ้ายมีความสุข อย่างที่เขาอยากให้เป็นมากที่สุด เขาหวังว่า ฝ้ายคงมีความสุข เมื่อเขาคิดอย่างนี้เขาจึงตัดสินใจเดินเข้าไปหาฝ้ายและไมเคิล คุณคริสต่อยหน้าไมเคิลหนึ่งครั้งแล้วบอกว่า คุณจะเป็นใครผมไม่ทราบ แต่คุณต้องดูแลฝ้ายให้ดี เท่าที่ผมดูแลเขา ผมรักฝ้ายมานาน แต่ฝ้ายไม่เคยรับรักผมเลย ผมได้แต่ทำใจ มานานเหลือเกินและวันนี้ผมได้รู้ว่าคนที่ฝ้ายรักก็คือคุณ ไม่ใช่ผม คุณต้องรักฝ้ายให้มากๆๆ เพราะฝ้ายรักคุณมาก รักมาก รักจริงๆๆ เขาหันมาพูดกับฝ้ายว่า ฝ้ายวันใดที่เขาไม่รักฝ้ายแล้ว ฝ้ายกลับมาหาผมนะผมยังคอยฝ้ายเสมอ และจะรักฝ้ายคนเดียว ฝ้ายบอกคุณคริสว่า คุณคริสคะคุณคือเพื่อนที่ดีที่สุดของฝ้าย คุณต้องเปิดใจรับคนอื่นบ้าง คนที่ดีกว่าฝ้ายสวยกว่าฝ้ายก็ยังมีนะค่ะ อย่าจมปักกับผู้หญิงอย่างฝ้าย เพราะฝ้ายก็ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไรเท่ากับวันนี้ทำให้ดีที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ ฝ้ายคิดว่าดีที่สุดค่ะ
เมื่อสิ้นประโยคของฝ้าย คุณคริสก็กลับขึ้นรถไป ไมเคิลและฝ้ายก็เดินไปขึ้นรถเช่นกัน ไมเคิลบอกฝ้ายว่า พรุ่งนี้เราไปจดทะเบียนกันนะ แล้วมะรืนไปอเมริกาด้วยกันไปพิสูจน์ความจริง ที่ผมมีต่อคุณ และผมก็จะมีคุณแค่คนเดียวตลอดไป สองคนกอดกันน้ำตาไหล ด้วยความรักที่มี เมื่อทุกอย่างคลี่คลายลง ทำให้ความรักที่รอมานานสมหวัง และไม่ต้องรอคอยอีกต่อไป
หน้าส่วนตัว
688
