29 มกราคม 2545 13:12 น.
เด็กเมืองยศ
ดอกไม้สีแดง แข่งกันชูช่อ
คนรับชูคอ รอรับดอกแดง
ดอกแดงออกดอก คล้ายระลอกคลื่น
ให้กันดาษดื่น วันอื่นไม่เจอ
14 กุมภา วาเลนไทน์เยือน
ดอกแดงกลาดเกลื่อน เลื่อนลอยไปหา
แม้นใครได้รับ จับจิตชีวา
หากใครไม่เห็นค่า อาจพาเหงาใจ
วาเลนไทน์นี้ ขอให้มีดอกไม้
ลอยไปตามสาย มอบให้คนดี
ขอให้ได้รับ ทั่วกันทุกที่
แต่จะให้ดี อยากให้มีดอกแดง...ทุกวัน
.....เด็กเมืองยศ....
29 มกราคม 2545 12:43 น.
เด็กเมืองยศ
....สุภาพบุรุษมิอาจวัดที่รูปโฉมโนมพรรณ
เปรียบดังห้วงมหรรณพมิอาจวัดได้ด้วยการตวง...
28 มกราคม 2545 14:09 น.
เด็กเมืองยศ
ต้นหญ้าน้อยอยากเป็นเช่นไม้ใหญ่
เร่งแตกกิ่งก้านเท่าไรก็ไม่ถึง
มิหนำซ้ำถูกเหยีบ รุมถอนทึ้ง
เมื่อไหร่จึงจะเด่นเช่นไม้งาม
พอลมแรงริดรานพาลกิ่งไม้
ให้ขาดวิ่นลงกองน่าเกรงขาม
หากเราเป็นไม้ใหญ่ชะรอยตาม
ก้านที่งามคงถูกปลิดด้วยฤทธิ์ลม
.....เด็กเมืองยศ.......
28 มกราคม 2545 13:55 น.
เด็กเมืองยศ
ทองกวาวผลิดอกบอกเปลี่ยนผัน
สู่ฤดูคิมหันต์วันปลายหนาว
อากาศลมแล้งก็แรงราว
จะแผดเผาเถ้าถ่านรานเป็นจุณ
ตอซังข้าวตายซากซีดซบพื้น
เสียงสะอื้นคร่ำครวญชวนคิดครุ่น
ท้องทุ่งนายังคละคลุ้งด้วยฝุ่น
พระพิรุณขาดสายไม่สั่งลา
แผ่นดินร้อนรองรับราวเล่าเรื่อง
ระบายเหลืองตระการม่านพฤกษา
ระบัดใบคล้ายตอกย้ำคนบ้านนา
ถึงเวลาวัยเยาว์เคยเนานอน
กันดารแดนถิ่นเดิมยังเหมือนเก่า
คนแก่เฒ่าเฝ้ารอมิย่อหย่อน
ตะวันแดงแลงลงยังรอนรอน
ทองกวาวฟ้อนก้านใบไกวตามลม
แสงตะวันสุดท้ายที่ปลายหนาว
นั่งทบทวนเรื่องราวที่ขื่นขม
พื้นดินแยกแตกระแหงแล้งระงม
สิ้นนิยมหมายมุ่งสู่เมือง
หลงระเริงร่านไปกับแสงสี
ใบไม้ที่เมืองกรุงคงไม่เหลือง
ตะวันแดงที่โน่นคงเรื่อเรือง
ครบครันเครื่องทั้งสุราและนารี
ที่ท้องทุ่งยังคลุ้งไปด้วยฝุ่น
ลมหัวกุดยังหมุนไร้แสงสี
จงกลับมาพลิกฟื้นปฐพี
ให้ขจีสดสวยด้วยเรี่ยวแรง
28 มกราคม 2545 13:40 น.
เด็กเมืองยศ
ประคองแนบแอบชิดสนิทเนื้อ
ลมหายใจรดเจือเหงื่อกามกรุ่น
วงแขนแน่นรัดเนื้อละมุน
อกอุ่นแลกไอของกายกัน
เคล้าคลึงกลึงกอดตลอดร่าง
ครวญครางสู่สมอารมณ์กระสันต์
ปานว่าจะกลืนกินกันและกัน
ทำนบกั้นภินท์พังล้นหลั่งนอง
...เด็กเมืองยศ...
หน้าส่วนตัว
1955
