25 มกราคม 2545 18:57 น.
เด็กเมืองยศ
....เหงื่อไหลมากน้ำตาไหลน้อย
เหงื่อไหลน้อยน้ำตาไหลมาก.......
15 มกราคม 2545 19:55 น.
เด็กเมืองยศ
เมื่อครั้งยังเยาว์วัย ด้วยความใสและความซื่อ
พ่อแม่เฝ้าฝึกปรือ อบรมเลี้ยงสั่งสอนมา
พอเติบใหญ่วัยเรียน เข้ามาเขียนอ่านกอกา
อุ่นใจได้พร้อมหน้า มีเพื่อนใหม่หลายหลายคน
คุณครูผู้หล่อหลอม ดวงจิตน้อมฤทัยดล
ถึงปูชนียบุคคล ผู้สอนสั่งครั้งก่อนมา
ไม่เห็นแก่เหนื่อยยาก เพียงอยากให้ศิษย์ถ้วนหน้า
อ่านเขียนเรียนวิชา สำเร็จลุตามเป้าหมาย
เป็นลูกศิษย์บ้านนา หน้าตาซอมซ่อเหลือหลาย
รักครูด้วยดวงใจ คำสอนใดไม่ลืมเลือน
นมนานผ่านกาเล พื้นเพเดิมเรายังเหมือน
ศิษย์ได้ดีแล้วอย่าเชือน เป็นคำเตือนจากคุณครู
หันมองมาทางบ้าน ถึงถิ่นฐานที่เคยอยู่
พัฒนามาอุ้มชู หมู่พี่น้องชาวบ้นดอน
ส่วนตัวผู้ครูนี้ ทำหน้าที่เหมือนเก่าก่อน
ยังคงมุ่งสั่งสอน รอศิษย์ย้อนกลับคืนมา
.....เด็กเมืองยศ....
15 มกราคม 2545 18:57 น.
เด็กเมืองยศ
บูชาเสมอ ทุกยามได้เจออุ่นใจ
เปรียบดังได้เห็นดวงไฟ ยามอยู่ในความมืดทึกมน
คำพรสอนสั่ง ยังพรั่งอยู่ในกมล
ค้ำจุนยามเคยอับจน คนนั้นนามขานว่าครู
เมืองโตโอฬาร หรือแดนกันดารป่าเขา
ย่อมมีครูทุกลำเนา ควรเรียกเขาเป็นยอดนักสู้
เป็นพิมพ์ของชาติ องอาจไม่เกรงศรัตรู
เขาเอาพระคุณอุ้มชู ไม่มีพระเดชไปสู้กับใคร
ศิษย์ก้มกราบกราน พระคุณครูซ่านดวงจิต
รักครูโดยซื่อสนิท เพราะครูลิขิตชีวิตก้าวไป
กตัญญู ถึงครูท่านอยู่แห่งไหน
ขอภาวนาส่งใจ อ้อนวอนรัตรัยคอยคุ้มครองครู
จงเป็นโพธิ์ทอง ของปวงดรุณรุ่นหลัง
อยู่เย็นเป็นศูนย์พลัง นำสร้างสังคมไทยให้หรู
เป็นพิมพ์ของชาติ องอาจด้วยภูมิความรู้
ทุกคนย่อมเรียนจากครู แม้นใครลบหลู่จะเสื่อมทรามเอง
......เด็กเมืองยศ...
12 มกราคม 2545 19:12 น.
เด็กเมืองยศ
เด็กน้อยวัยเยาว์เจ้าพิสุทธิ์
โลกมนุษย์โหดร้ายเข่นฆ่า
แรกเริ่มเดิมทีที่เบิกตา
ร้องไห้ปานว่าโลกทุกข์ทน
ดอกแรกแตกตุ่มปุ่มน้อย
ค่อยสร้างกลีบใบไปเป็นผล
อาบแสงแห่งรักฟักฟูมตน
ดื่มรสสุคนธ์จากถันของมารดา
ขาวผ่องนวลใยใสซื่อ
ทุกมือช่วยแต่งเติมค่า
จะเลอะเทอะเปรอะเปื้อนเลือนรา
หรือจะทงคุณค่าอยู่ที่มือ
เด็กน้อยวัยเยาว์ต้องการรัก
อุ่นตักอ้อมกอดสอดถือ
ลางคนเจ็บร้องไห้โฮฮือ
เขาคือผู้บริสุทธิ์รับเคราะห์กรรม
รอยยิ้มพิมพ์พักตร์จากจิต
ไร้จริตมารยากรายกล้ำ
สำเนียงเสียงพูดทุกคำ
รังสรรจำนรรจากหัวใจ
ผู้ใหญ่ แก่ไป ม้วยสังขาร
บ้านเมืองฝากฝังใครได้
หันมาดูเล่าดรุณไทย
ฝากผี ฝากไข้ ฝากไทย จงเจริญ
.....เด็กเมืองยศ....
11 มกราคม 2545 20:52 น.
เด็กเมืองยศ
จะถามหาความรักจากที่ไหน
ถ้าถามใครที่ไม่เคยเลยรักนั้น
เหมือนกับโยนก้อนหินลงผาชัน
ไม่มีวันได้ยินสิ้นเสียงมา
จะถามหาความรักจากที่ไหน
ถามคนที่ไม่มีผู้ห่วงหา
เหมือนยื่นแก้วแวววับล้ำราคา
ไร้คุณค่าวานรไม่เห็นคุณ
จะถามหาความรักจากทีไหน
คนที่มีหลายรักมักเผื่อหนุน
มองไม่เห็นความรักอันละมุน
จิตใจวุ่นห่วงหาแต่กามารมณ์
จะถามหาความรักจากที่ไหน
จะใกล้ไกลไร้คำตอบที่เหมาะสม
จะป่วยการณ์ถามไปใยให้ระทม
ถามอารมณ์ ถามในใจตัวเอง
........เด็กเมืองยศ..
หน้าส่วนตัว
854
