3 กันยายน 2547 09:11 น.
เด็กเบี้ยว
บันทึก "นานมาแล้ว โลกเป็นเพียงวัตถุทรงกลมเรียบๆเปล่าๆ ไม่มีอะไรอยู่เลยนอกจาก น้ำแข็งก้อนใหญ่กับนาฬิกาทรายเรือนยักษ์ที่มีปลายเปิดสามารถปล่อยทรายออกได้อย่างเดียว
น้ำแข็งกับนาฬิกาทรายเป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เล็ก ร่วมทุกข์ร่วมสุข จนทั้งคู่เติบใหญ่เข้าสู่วัยหนุ่มสาว
ความงดงามของน้ำแข็ง ทำให้นาฬิกาทรายแอบชื่นชมหลงใหล แต่ทุกครั้งที่พยายามแสดงความสนิทสนม ใกล้ชิด ความเย็นชาจากน้ำแข็งก็ทำให้นาฬิกาทรายต้องผิดหวังทุกทีไป วันหนึ่งนาฬิกาทรายทะเลาะกับน้ำแข็งอย่างรุนแรง ถึงขั้นแตกหัก นาฬิกาทรายร้องไห้เสียใจหนีไปอยู่อีกซีกโลกหนึ่ง เวลาผ่านไปปีแล้วปีเล่านาฬิกาทรายกับน้ำแข็งก็ยังไม่คืนดีกัน ต่างคนต่างอยู่คนละซีกโลก จนมาวันหนึ่งเกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ ทำให้โลกจะต้องแตกออกเป็นสองส่วน
น้ำแข็งรู้ดีว่าถ้าโลกแตกเป็นสองส่วนแล้ว ก็คงไม่ได้เจอกับนาฬิกาทรายตลอ! ดกาล แต่ด้วยทิฐิที่มีอยู่ น้ำแข็ง จึงเลือกที่จะอยู่นิ่งๆแทนที่จะออกตามหานาฬิกาทราย
ดวงจันทร์โคจรผ่านมา น้ำแข็งจึงถามว่าอีกซีกโลกเป็นอย่างไรบ้าง
ดวงจันทร์บอกว่า นาฬิกาทรายกลับมาไม่ทันเพราะโลกกำลังจะแยก จึงปล่อยทรายออกมาปกคลุมรอยแตกของโลก เพื่อยึดไว้ไม่ให้แยกออกจากกัน โดยหวังว่าจะได้กลับมาพบน้ำแข็งอีก
ทันทีที่รู้ น้ำแข็งก็รีบออกตามหานาฬิกาทราย........
สายเกินไป ทรายกำลังจะหมดจากตัวนาฬิกาแล้ว เมื่อน้ำแข็งมาถึงก็ได้ยินเพียงคำพูดสุดท้ายจากปากของนาฬิกาทราย "ฉันรักเธอ"
ความเย็นชาที่มีในตัวน้ำแข็งหมดลงทันที น้ำแข็งจึงเริ่มละลายในขณะที่ทรายเม็ดสุดท้ายร่วงลงสู่พื้นดิน กลายเป็นน้ำทะเลที่อ่อนโยน คอยโอบอุ้มผืนทรายที่บริสุทธิ์ อยู่คู่กันมาจนทุกวันนี้
--------------------------------------------------------------------------------
27 พฤษภาคม 2547 20:24 น.
เด็กเบี้ยว
กาเหรี่ยงที่อาศัยอยู่บนดอยบนเหนือสุดนู้นน
อยากจะเป็นพลเมืองที่ถูกต้องตามกฎหมาย มีบัตรประจำตัว
มีสำมะโนครัว มีทะเบียนสมรสว่างั้นเถอะ
วันหนึ่งกาเหรี่ยงหนุ่มลงมาจากเขา ตรงดิ่งไปที่อำเภอ
ตั้งใจว่าจะมาจะทะเบียนสมรส พอมาถึง ก้อขอพบเจ้าหน้าที่ทันที
เจ้าหน้าที่ : มาจะให้ทำอะไรเล่านี่
กาเหรี่ยง : ผงจะมาจกทาเบียงคัก
เจ้าหน้าที่ อารมณ์ดี เลยพูดล้อเลียน) จกทาเบียงอาราย
กาเหรี่ยง : จกทาเบียง อ่า สงรก สงรกอ่า
เจ้าหน้าที่ : แล้วมึงจาจกกะคาย
กาเหรี่ยง : จก .. กา .. เมีย
เจ้าหน้าที่ : อ้าว .. เมียไม่ได้มาด้วยนี่ มึงต้องไปเอาเมียมา
กาเหรี่ยง : โอเคคัก ขอกคุงๆ
..กาเหรี่ยงเผ่นขึ้นเขาทันที ...อีก 30 นาทีต่อมา ก้อลงมาพบเจ้าหน้าที่คนเดิม
กาเหรี่ยง : เลียกโล้ยแล้วคัก จกทาเบียง จกทาเบียง
เจ้าหน้าที่ : ไหนล่ะเมีย บอกให้ไปเอาเมียไง ต้องเอามาด้วย ขึ้นไปเอามาอีกทีนึง
..กาเหรี่ยงก้อรับคำ เผ่นขึ้นเขาไปอีก ..อีก 1 ชั่วโมงต่อมา ก็ลงมาพบเจ้าหน้าที่คนเดิม
กาเหรี่ยง เสียงป้อแป้ๆ ชักไม่ไหวแล้ว หมดแรง ) จกได้ยังอ่ะคัก
เจ้าหน้าที่ : แล้วเมียล่ะ เอามายัง
กาเหรี่ยง : ขึ้นไปเอามา 2 ทีแล้วคัก ..เมื่อไหร่จะจกซะทีอ่า ไม่มีแรง..จะเอาแล้วคัก
หน้าส่วนตัว
1406
