9 กุมภาพันธ์ 2551 16:01 น.
เด็กเกย์เร
'ทำงานวันตรุษจีน'
วันตรุษจีน นั่งทำงาน กับหัวหน้า
เหมือนจะบ้า มันช่างเงียบ วังเวงยิ่ง
เพื่อนร่วมงาน ก็หายไป เหมือนถูกทิ้ง
อยากจะวิ่ง หนีให้ไกล ไปจากกัน
เปิดประตู เข้าห้อง เมื่อตอนเช้า
ช่างหน้าเศร้า เห็นเขา นั่งหน้านิ่ง
แล้วเห็นเขา ก้มมองงาน ไม่ไหวติง
เหมือนกันสิ่ง ไร้ชีวิต คิดไม่เป็น
ตกสายหน่อย เริ่มขยัน ทำการงาน
ช่างสำราญ สมาธิ แน่วแน่ยิ่ง
เดี๋ยวจะทำ งานชิ้นเอก เนี๊ยบเฉียบปิ๊ง
ให้เป็นสิ่ง สำคัญ วันตรุษจีน
แต่แล้ว หัวหน้าก็ เริ่มขยัน
สังการฉัน นั่นโน่นนี่ ตามวิถี
ขอไอ้นั่น และไอ้โน่น หยิบมาที
อยู่ดีดี ก็สั่งงาน บานตะไท
รู้สึกตัว อีกที ก็เกือบเที่ยง
ก็เลยเกี่ยง กินข้าวก่อน จะได้ไหม
ว่าแล้วก็ ไม่คอยท่า พิรี้พิไร
รีบลงไป กินข้าว ก่อนเสียกาล
พอตกบ่าย ส่งงานเสร็จ เขาก็เงียบ
ห้องทำงาน เปรียบดั่ง ห้องดับจิต
มีแต่เสียง เครื่องแอร์ ให้ชวนคิด
ขาดอีกนิด กลิ่นยาศพ ก็ครบพลัน
บ่าย 3 โมง ท้องฟ้า เริ่มมืดครึ้ม
เมฆสีทึม มาพร้อม พายุฝน
ความรู้สึก เงียบเหงา เศร้าชอบกล
อยากจะบ่น แต่ไร้ซึ่ง คนรับฟัง
4 โมงกว่า ใกล้เลิกงาน สำราญใจ
เขียนกลอนไว้ แก้เบื่อ 'คนด้านหลัง'
พบเขียนจบ ก็ 5 โมง ดีใจจัง
แล้วจะนั่ง อยู่ทำไม ... ไปดีกว่า....เอย
29 มกราคม 2551 13:40 น.
เด็กเกย์เร
เช้าขึ้นมา นั่งง่วง หัวโงกเงก
เกิดจากเหตุ ส่องกบ แคมฟรอกหนอ
สายอีกหน่อย ตาปรือ นอนไม่พอ
โอ้ละหนอ หนุ่มกบ ทำจบกัน
ใกล้เที่ยงแล้ว อ้าปาก หาวหวอดหวอด
จะไปรอด วันนี้ ไหมนี่ฉัน
พักเที่ยงปุ๊บ กินปั๊บ แล้วหลับพลัน
อีกครึ่งวัน ต้องพานพบ ประสบการณ์
ตกบ่ายกว่า เริ่มหางาน ขึ้นมาทำ
หนุ่มเมื่อค่ำ Online ทันใดหนา
รีบวางงาน เพราะตาตื่น ไม่ชักช้า
รีบกดหา หนุ่มหล่อ ที่ล่อใจ
คุยเคลิ้ม จนเริ่ม คล้อยบ่ายแก่
ตื่นตาแท้ คนน่าหม่ำ ทำหวั่นไหว
แล้วก็เริ่ม นัดแนะ กันทันใด
2 ทุ่มไป ห้อง...... ส่องกบกัน
ตกเย็น ใกล้เลิกงาน หนุ่มขอตัว
พ่อทูลหัว มาทำให้ ฉันใจสั่น
ก่อนจากลา ฝากคำหวาน เป็นประกัน
แล้วพบฉัน นะหนุ่มหล่อ พ่อขวัญตา
รู้สึกตัว อีกทีเมื่อ ดูเวลา
5 โมงกว่า เลยรีบเก็บ ของของฉัน
ทันใดนั้น หัวหน้า ก็เรียกพลัน
รีพอร์ทฉัน ที่จะส่ง ห้าโมงเย็น
ตายห่ากรู ทำไง ดีฟะเนี่ย
โคตรละเหี่ย พาลหัวใจ เศร้าใจหนอ
รีมก้มหน้า ปั่นงาน เหมือนบ้าบอ
6 โมงพอ ผอ.กลับ กรูกลับพลัน
รีบกลับบ้าน อาบน้ำ แล้วกินข้าว
ไม่สนข่าว บ้านเมือง เรื่องขบขัน
เสร็จธุระ เปิดเครื่องคอมพ์ ตาเป็นมัน
ทันใดนั้น เครื่องก็ดับ ในฉับพลัน
โอละเห่ เวรกรรม หรือไงนี่
ที่วันนี้ ต้องมาเกิด กับเครื่องฉัน
โศกเศร้า เหงากร่อย มาพร้อมกัน
ได้แต่หัน ไปมอง นาฬิกา
ใกล้เวลา 2 ทุ่ม ร้อนรุ่มใจ
โธ่หัวใจ จะสลาย ผู้ชายจ๋า
จบเรื่องฉัน ในหนึ่งวัน ที่ผ่านมา
ฉันขอลา ไปบ้า ดีกว่าเอย...... โธ่ ไม่น่าเลย
28 มกราคม 2551 20:26 น.
เด็กเกย์เร
อยากบอกต้อง ว่ารักต้อง แต่แรกเห็น
อยากบอกต้อง แต่จำเป็น ต้องเก็บไว้
อยากบอกต้อง ก็ไม่กล้า พูดออกไป
อยากบอกต้อง แต่ทุกข์ใจ บอกไม่ทัน
ต้องบอกต้อง ว่าชอบต้อง มากกว่าใคร
ต้องบอกต้อง ว่ารักต้อง มากแค่ไหน
ต้องบอกต้อง แต่กลัวต้อง จะทุกข์ใจ
ต้องจากไป ไม่ทันบอก ช้ำอุรา
ได้แต่เขียน กลอนถึงต้อง ยามก่อนนอน
เฝ้าอาวรณ์ คิดถึงต้อง ร้องครวญหา
เราต้องแยก จากกันไป ไกลกายา
โอ้ต้องจ๋า อย่าจากอก พี่ตกใจ
ถึงวันนี้ ไม่มีต้อง คอยเคียงข้าง
แม้ต้องห่าง ต้องแค่ไหน ก็ห่วงหา
ต้องจากไกล แต่ตัวพี่ ขอสัญญา
รอจนกว่า ต้องกลับมา หาพี่เอย
เอ้อใช่แล้ว นี่ต้อง จำได้ไหม
เงินยืมไป ยี่สิบบาท ขอเฉลย
ก่อนจากไป ก็รีบรีบ คืนมาเลย
แหม๋ทำเฉย เดี๋ยวกรูตบ หน้ากลบดิน
หน้าส่วนตัว
847
