30 กรกฎาคม 2549 12:59 น.
เด็กอยากศิลป์
คน คือ ตัวคน
มีทุกข์ทน สุข สดใส
แข็งแรง อ่อนแอ มีทั่วไป
ทั้งจิตใจ ร่างกาย ทั่วทุกคน
อ่อนโยน แข็งกระด้าง
บ้างอ้างว้าง บ้างสับสน
ปลอบโยน ได้ผ่อนปรน
ความทุกข์ทนภายในใจ
หัวใจได้คลายเหงา
ลืมความเศร้าได้จางหาย
คนหนึ่ง อยู่ข้างกาย
ชั่วชีพวาย ได้พึ่งพา
24 กรกฎาคม 2549 16:10 น.
เด็กอยากศิลป์
เมื่อก่อนฉันนั้นยังคงไหวหวั่น
จนวันนี้บางครั้งก็หวั่นไหว
เวลานั่งเพลงปาล์มี่มีไร
มันชั่งโดนใจ และหัวใจฉันจริงๆ
จมอยู่กับช่วงเวลาเก่าๆ
เมื่อเข้าช่วงเพลงที่มันใช่
นั่งนิ่ง น้ำตาไหล ไม่สนใจใคร
ยิ่งฟังเลงนั้นเท่าไหร่เศร้าใจทุกที
หลายสิ่งในเพลงเก็บมาคิด
หลายสิ่งที่ฉันคิดว่ามันใช่
หลายสิ่งที่เพลงพูดถึงมันได้จับใจ
หลายสิ่ง คือเรื่องราวที่อยู่ในใจตลอดมา...ไม่เคยลืมเธอ
10 กรกฎาคม 2549 12:21 น.
เด็กอยากศิลป์
มองอออกไปนอกหน้าต่างในยามค่ำ
เห็นพระจันทร์ดวงเดิมค่อยเคลื่อนไหว
เห็นดาวเดือนที่เคยนับอยู่ในใจ
เห็นหน้าเธอครั้งนั้นไซร้เราใกล้กัน
ในตอนนี้มองไปไม่เหมือนเก่า
จันทร์ดูเหงาดูเศร้าผิดสงสัย
มองดูดาวเคลื่อนผ่านนานเท่าไร
คิดถึงเธอสุดหัวใจเมื่อไกลกัน
ยังเฝ้าเหม่อเฝ้ามองเฝ้าคิดถึง
ยังไม่ลืมวันคืนล่วงเลยผ่าน
กลิ่นกายเธอยังอบอวลเหมือนครั้งวันวาน
ความลึกซึ้งไม่จืดจางยังคงเดิม
10 กรกฎาคม 2549 12:11 น.
เด็กอยากศิลป์
ตอนนี้ทุกอย่างช่างสับสน
หลายสิ่งอย่างดูวกวนในใจฉัน
เรื่องราวที่เข้ามาทุกวี่วัน
ยังไม่รู้จะจัดการมันอย่างไร
ทำได้เพียงนั่งนิ่งๆแล้วเริ่มคิด
คนที่ผิดคือฉันเป็นเองใช่ไหม
ทบทวนแล้วทบทวนเล่าอยู่ในใจ
ตอนสุดท้ายเป็นอย่างไรไม่รู้เลย
ถอนหายใจจมอยู่กับเรื่องราว
เรื่องที่ทำให้ปวดร้าวมากขนาดนั้น
แล้วเมื่อไหร่ฉันจะผ่านไปสักวัน
อาจเนิ่นนานทรมานใจมากมาย
4 กรกฎาคม 2549 19:39 น.
เด็กอยากศิลป์
ดีใจที่สองเรากลับมา
แต่ในไม่ช้าที่เราต้องจากกัน
ครั้งนี้หัวใจฉันไหวหวั่น
เมื่อเธอนั้นห่างไปไร้วี่แวว
ไร้ซึ่งสำเนียงเสียงใส
ห่างไปแบบไม่ต้องเห็นหน้า
เธอไปไกลแบบไม่มีคำลา
ทิ้งไว้เพียงกีตาร์ต่างหน้าเธอ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเด็กอยากศิลป์
หน้าส่วนตัว
919
