30 สิงหาคม 2548 14:15 น.
เด็กอยากศิลป์
ยอมรับว่าตัวเองทำผิด
ที่ยังคิดไปไหนๆกับใครคนเก่า
ทั้งที่ยังมีเธออยู่ในหัวใจเต็มเปา
แต่ทว่า ตัวสองเราอยู่ห่างไกล
ครุ่นคิดอยู่ได้ทุกโมงยาม
คงต้องหาทางทำตามใจที่ตัดสิน
ถ้ายังฝืนทำไปคงไม่จบสิ้น
แล้วความจริงจะบังเกิดในสักวัน
19 สิงหาคม 2548 11:17 น.
เด็กอยากศิลป์
เงิน เงิน เงิน
มาจากไหน งานงานงาน
เหนื่อยจนแทบคลาน
ทำตัวให้ว่างพักบ้างก็ดี
ปล่อยใจให้กับตัวเอง
เลิกมองสิ่งที่ครำเคร่งในตอนนี้
ขอพักร้อนร่างกายและใจอีกสักที
กลับมาคราวนี้คงรู้สึกดีกว่าที่ผ่านมา
19 สิงหาคม 2548 11:12 น.
เด็กอยากศิลป์
เมื่อเธอเอ่ยว่า คิดถึง
มันก็ยังซึ้งๆ อยู่กัยบคำนั้น
แต่พอคิดๆ เมื่อพ้นผ่าน
เรากลับโทรหาเขาไม่ใช่ใคร
ถ้าคิดถึงทำไมไม่โทรมาหา
เห็นแก่ตัวกลัวเปลืองค่าโทรมาใช่ไหม
ถ้าทำอย่างนี้คิดว่าจะทนคบกันต่อไป
ขอให้เธอคิดใหม่ลองดู
อยากให้ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ
อย่ามาอ้างว่าเงินหมดลองดูซี่
เห็นบอกรักกันจริงบอกมาดี
แต่แค่นี้ทำไม่ได้ก็จบกัน
19 สิงหาคม 2548 11:04 น.
เด็กอยากศิลป์
โอ ดูสิดูมันมาแล้ว
โอ ดูสิดูมันคลืบคลาน
โอ ดูสิดูมันสำแดงพลัง
โอ ดูสิมันทำเราหลับลง...
ใช่ มันคือตัวทำชีวิตอับจน
ใช่ มันคือตัวที่ทำงานเลวลง
ใช่ มันคือตัวที่ทำให้เราใหลหลง
ใช่ มันคือตัวที่ทำให้คนไม่เจริญ...
บ่อ เกิดความลล้มเหลว
บ่อ เกิดความชิบหาย
บ่อ เกิดความอับอาย
บ่อ ทำลายความเป็นคน...
15 สิงหาคม 2548 16:29 น.
เด็กอยากศิลป์
ปวดหัวขนาดหนัก
เมื่อมีเรื่องมากมายนักเข้ามาในหัว
ผสมกับใจที่ยังคงขุ่นมัว
ว่ากลัวๆตัวจะอ่อนแรง
อยากพักกายลงที่ที่ว่าง
ตรงที่ทางที่เดียวดายอยู่ตรงนี้
มองรอบกายหยุดเคลื่อนไหวลงสักที
แล้วหลับตา หลับดีดี หลับนานนาน