26 ธันวาคม 2548 13:24 น.
เด็กอยากศิลป์
บอกกันมาในความเดิมเสมอ
บอกกันว่าเธอคิดถึงฉัน
คิดถึงเรื่องราวที่เราเคยผูกพัน
เรื่องพันนั้นฉันได้ยินจนชินชา
อันที่จริงไม่ต้องเอาใจขนาดนั้น
เรื่องที่พูดเธอโกหกใช่ไหมที่เธอว่า
มันคงไม่มีความหมายมากมายกับที่เธอพรรณนา
ได้โปรดตอบมาว่าความจริงที่ว่าคืออะไร
ที่ตรงนั้นเธอมีใครรึเปล่า
อย่ามาทำเสียงเศร้าให้ดูน่าหวั่นไหว
ในเมื่อใจของเธอมีใครคนนั้นอีกครึ่งใจ
ก็ปล่อยให้มันได้ไปฉันไม่แคร์
ก็บอกเลยว่าฉันนั้นไม่เคยแคร์
กะอีแค่คำพูดของนายกับใจหมาหมา
จบๆกันไปมันก็คงดีซะกว่า
ทนอยู่กับคนที่บั่นทอนหัวใจกันมาอย่างเธอ
20 ธันวาคม 2548 19:24 น.
เด็กอยากศิลป์
สายลมยามหนาวพาหนาวเหน็บ
พัดปลิวความเจ็บของฉันห่างหาย
แล้วก็พัดกลับเข้ามาปะทะกาย
เมื่อลมหมดมันยังไม่คลายอยู่กับฉันตลอดกาล
ความร้อนนั้นช่างแผดเผา
เอาความสุขของเราระเหยไปไหน
เหลือแต่รอยแดงช้ำที่ยังอยู่เรื่อยไป
คงอีกนานกว่าจะรักษามันหายแผลเป็น
สายฝนโปรยปรายยามเมฆมา
ความเหงาเข้ามาหาได้อย่างไร
อาจเป็นเพราะมันมาแต่เธอไป
แล้วนำตาฉันหลั่งไหลดังฝนโปรย
17 ธันวาคม 2548 16:45 น.
เด็กอยากศิลป์
เหนื่อยล้ากับงานที่หักโหม
ร่างกายโทรมอ่อนล้าเกินทนไหว
ถ้ามีใครสักคนให้กำลังใจ
คงสู้ไหวทำต่อได้ไม่หน่ายเกิน
นอนก็ไม่ค่อยหลับ
คออ่อนพับเมื่อยนักอย่าฝืน
ทำไงได้งานไม่เสร็จส่งวันมะรืน
ก็ยังต้องนั่งฝืนทำให้ทันเวลา
มีกาแฟสักแก้ววางข้างกาย
บอกตัวเองว่ายังไหวยังสู้ต่อ
นั่งก้มหน้าก้มตาทำไม่รีรอ
แต่จะดีมากถ้าฉันหนอมีเพลงฟัง
16 ธันวาคม 2548 19:13 น.
เด็กอยากศิลป์
เรื่องราวผ่านไปแต่ละวัน
มันทำให้ฉันได้เจอสิ่งใหม่
เมื่อวันคืนเก่าๆได้ผ่านไป
แล้ววันคืนใหม่ๆก็เข้ามา
หลายๆสิ่งนั้นย่อมเปลี่ยนผัน
กับทุกๆวันที่มันน่าค้นหา
ปล่อยกาย จิตปล่อยไปตามอิสระที่นำพา
แล้วไขว่คว้าโอกาสีที่ได้มาประดับตน
อยากทำสิ่งใด อย่ารอเก้อ
เพราะว่าเธอจะมัวมาเสียใจที่หลัง
กับสิ่งที่เธอต้องการทำมันอย่างมุ่งมั่น
ทำตามฝันที่เธอนั้นได้ตั้งใจ
เรื่องราวที่เธอคิดว่ามันไร้สาระ
ฉันอยากให้เธอนั้นหนาลองคิดใหม่
เรื่องต่างๆล้วนมีประโยชน์อยู๋ภายใน
ตามแต่ใจที่เธอใคร่จะใฝ่ดู
เธอรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงได้เขียนอย่างนี้
เป็นเพราะว่าที่ต้องการยังไม่ได้อย่างฝัน
ยังสับสนอยู่กับชีวิตในทุกวัน
ยังไม่รู้ว่าฝันนั้นเป็นอย่างไร
ยังคงหาตัวเองไม่เจอ
ยังคงเผลอโอนเอนไปในสิ่งไหม่
ไม่ใช่ไม่อยากทำในสิ่งที่ตั้งใจ
เป็นเพราะส่วนลึกข้างในยังวกวน
ยังอยากนู่นอยากนี่อยู่อย่างนั้น
มันเลยเป็นสิ่งที่ฉันยังสับสน
มันมากมายกับเรื่องราวและผู้คน
แต่ทุกวันฉันจะอดทนจนพบมัน
14 ธันวาคม 2548 18:34 น.
เด็กอยากศิลป์
ความจริงของชีวิต
คนมีสิทธิ์ที่จะผิดหวัง
หรือแม้แต่มีแรงกำลัง
ที่ก้าวไปอย่างที่หวังที่ตั้งใจ
สำหรับตัวฉัน
นั่งมองคืนและวันที่ผ่านไป
คิดถึงเรื่องที่ได้เคยทำและที่ไม่ได้ตั้งใจ
แล้วมานั่งทบทวนความเป็นไปที่ได้มา
บางทีท้อแท้กับหลายสิ่ง
บางทีเศร้าจริงๆกับความเหว่ว้า
บางทีอยากจะร้องแต่ก็ไม่มีนำตา
ทุกช่วงเวลาคือความเป็นมาที่ฉันมี
ความจริง คือ การต้องการใคร
ความจริง คือ ความรู้สึกภายในใจในตอนนี้
ความจริง คือ อยากเรียนในสิ่งที่เป็นฉันเสียที
ความจริง คือ ฉันนั้นอยากมีใครสักคนที่รักฉันจริง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเด็กอยากศิลป์
หน้าส่วนตัว
1189
