10 กันยายน 2547 18:17 น.
เด็กอยากศิลป์
เมื่อวานวันเกิดเธอ
ฉันขอโทษที่เผลอลืมไปได้
ไม่ได้ตั้งใจทำให้ไม้สบายใจ
เป็นห่วงเธอทั้งกายใจที่มี
ก็ไม่อยากอ้างว่าทำงานมาก
เพราะว่ากลัวเธอไปไกลจากนะคนดี
จะชดเชยให้ทุกเวลาที่มี
ตั้งแต่วันนี้ขอเธอคนดีอย่าโกรธเลย
6 กันยายน 2547 16:15 น.
เด็กอยากศิลป์
ตื่นมาพบกับวันใหม่
วันที่โลกสดใสเมื่อได้เจอ
ยามใดที่เธอนั่งมองเหม่อ
วันนั้นคือวันที่เธอไม่สบายใจ
แต่วันใดที่เธอตื่นมา
ยิ้มรับกับแสงจ้าที่สาดเข้ามาได้
นั่นแสดงว่ายังมีคนคอยห่วงใย
คือฉันนี่ไงที่ยังยิ้มให้เธอคนดี
6 กันยายน 2547 15:51 น.
เด็กอยากศิลป์
เบื่อคนข้างๆที่มองผ่าน
เบื่อคนที่เดินตามาข้างหลัง
เบื่อคนที่ทำหน้าทำตาจริงจัง
เบื่อที่สุดคนสำคัญดันห่างไป
เบื่อจริงๆกับคนเหยาะแหยะ
เบื่อมากเลยแหละคนที่ชอบวุ่นวาย
เบื่อหน้าคนที่ชั่งใจร้าย
เบื่อมากมายกับคนหลายใจอย่างเธอ
6 กันยายน 2547 15:29 น.
เด็กอยากศิลป์
เธอยังคงอยู่ในใจฉันตลอดมา
แม้ว่าเวลาจะพาเราให้ห่างไกล
หรือว่าใจเธออาจมีใครใหม่
ฉันก็ยังคงไม่หวั่นไหวไปไหนเลย
ยังรอเธออยู่นะคนของใจ
หากเธอเหงาวันใดอย่าเงียบไปเฉยๆ
ฉันคนนี้ยังอยู่เป็นคนที่คุ้นเคย
เรื่องราวทีเธออยากเอ่ยโปรดบอกฉันมา
อยากทำให้เธอคลายเหงา
หรือทำให้เธอไม่เศร้ายามเธอเหว่ว้า
พูดจริงๆอยากอยู่กับเธอทุกเวลา
ได้แต่ฝากบอกฟ้าว่าคิดถึงเธอ
1 กันยายน 2547 18:28 น.
เด็กอยากศิลป์
รักของเราจะก้าวไปถึงไหน
ไม่มีใครรู้ได้ในกาลหน้า
มีแค่รักยิ่งใหญ่ส่งให้มา
อยากให้เธบเก็บรักษามันให้ดี
เราอาจเจอเรื่องราวที่พลิกผัน
ขอใจเธออย่าไหวหวั่นวันข้างหน้า
เรามีกันเธอกับฉันที่ผ่านมา
คิดถึงกันทุกคราที่ห่างไกล
ความผูกพันสองเราชั่งมั่นคง
ก้าวไปไม่สับสนและอ่อนไหว
เพราะผูกพันสองเรานั้นเข้าใจ
คือสิ่งที่หลอมรวมไว้ในใจเรา
กลอนปิดท้ายวันนี้ขอให้ไม่สิ้นหวังในความรัก