31 สิงหาคม 2547 17:16 น.
เด็กอยากศิลป์
เธอคือใครคนนั้นที่ฝันหา
เธอคือคนที่พาใจหวั่นไหว
เธอคือคนที่ฉันนั้นถูกใจ
เธอทำให้หัวใจเต้นไวพลัน
ใจก็อยากรู้จักเธอให้มาก
ทำได้เพียงแค่ฝากความคิดถึง
จะไม่ขอวุ่นวายให้รำพึง
ได้แค่มองก็ลึกซึ้งถึงหัวใจ
31 สิงหาคม 2547 16:53 น.
เด็กอยากศิลป์
ความรักเป็นเพียงแค่สายลมผ่าน
ความอ่อนหวานเป็นเพียงแค่เบื้องหน้า
ความสดใสอาจเศร้าใจในบางครา
ความห่วงหาอาจเป็นคำบอกลาในใน
ใจที่มีให้ไปอาจไม่ใช่
แล้วจะคิดถึงทำไมยามเหว่ว้า
เราก็เดินไปตามทางที่เรามา
อย่าหันหลังกลับไปหาสิ่งที่พาเศร้าใจ
31 สิงหาคม 2547 16:42 น.
เด็กอยากศิลป์
เศร้าใจทำไมกับความห่างไกลที่ได้เจอ
ให้คิดว่าเป็นแรงที่ทำให้เธอไม่หวั่นไหว
จงหนักแน่นกับความเหว่ว้าที่จากไกล
อย่าท้อใจกับสิ่งที่ทำให้เธอทุกข์ตรม
ให้เชื่อว่าคนของเธออคอยให้กำลังใจ
ให้เชื่อว่าใจเธอไม่หวั่นไหวยังสู้ต่อ
ให้เชื่อว่าคนของเธอยังมีใจที่เฝ้ารอ
และจงเชื่อว่าวันที่รอจะมีคนนั้นที่เธอขอเดินร่วมทาง
27 สิงหาคม 2547 17:35 น.
เด็กอยากศิลป์
บางทีรักอาจทำให้เราท้อ
เลยอยากขอพักรักบ้างได้ไหม
ปล่อยไปตามสายลมผ่านพัดไป
ปล่อยให้ใจว่างไว้รักษาตัว
ใจคงเจ็บมากมายมาหลายครั้ง
ถูกเขาทำให้เจ็บชำมาหลายหน
จะทนอยู่ทำไมให้ชำตน
เลิกสับสนเลิกทุกข์ทนกับคนลวง
27 สิงหาคม 2547 17:10 น.
เด็กอยากศิลป์
ดีใจกับข้อความที่ส่งให้ว่า........คิดถึง
ดีใจกับถ้อยคำซึ้งๆที่บอกว่ารัก....มาก
ดีใจกับทุกความห่วงใยของเธอ.....ไม่จืดจาง
ดัใจที่สุดที่รักเรายังคงชื่นบาน......ทุกวันคืน