1 กันยายน 2547 18:28 น.
เด็กอยากศิลป์
รักของเราจะก้าวไปถึงไหน
ไม่มีใครรู้ได้ในกาลหน้า
มีแค่รักยิ่งใหญ่ส่งให้มา
อยากให้เธบเก็บรักษามันให้ดี
เราอาจเจอเรื่องราวที่พลิกผัน
ขอใจเธออย่าไหวหวั่นวันข้างหน้า
เรามีกันเธอกับฉันที่ผ่านมา
คิดถึงกันทุกคราที่ห่างไกล
ความผูกพันสองเราชั่งมั่นคง
ก้าวไปไม่สับสนและอ่อนไหว
เพราะผูกพันสองเรานั้นเข้าใจ
คือสิ่งที่หลอมรวมไว้ในใจเรา
กลอนปิดท้ายวันนี้ขอให้ไม่สิ้นหวังในความรัก
1 กันยายน 2547 18:11 น.
เด็กอยากศิลป์
เขาไม่สนยังไม่รู้อีกใช่ไหม
เราก็ไขว่คว้าไปเหมือนคนบ้า
ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เขากลับมา
แต่เขาบอกปัดมาว่าไม่มีใจ
1 กันยายน 2547 17:56 น.
เด็กอยากศิลป์
ไม่เป็นไรถ้าเธอคิดจะทิ้งกันไป
ไม่เป็นไรถ้าเธอไม่มีใจให้ฉัน
ไม่เป็นไรถ้าเธอไม่เหลือแม้ความผูกพัน
ไม่เป็นไรความทุกข์นั้นฉันจะเก็บมันใว้เอง
เพราะรักมากจึงปล่อยเธอไป
เพราะรักมากจึงไม่อยากรั้งไว้ให้เห็น
เพราะรักมากแล้วหึงมากไม่จำเป็น
เห็นเธอสุขฉันก็สุขมากไม่เว้นจากไกล
ถ้ารักก็ต้องปล่อยให้เขามีความสุข
1 กันยายน 2547 17:45 น.
เด็กอยากศิลป์
คนเดียว อยู่คนเดียวไม่มีใคร
มันทำให้ฉันเริ่มหวั่นไหวกับหัวใจที่ว่างเปล่า
*มองออกไปที่ตรงหน้าต่าง
เห็นวิวกว้างสุดสายตา
มองออกไปดูเคว้งคว้างไม่มีค่า
และความเหงาก็เข้าหา
เหงาเหลือเกิน กับเวลาที่ผ่าน
มองฟ้ากว้าง นึกในใจอยากมีคนอยู่ข้งกาย
ทุกคืนวันต้องจมอยู่กับความเหงาไม่ห่างหาย
จะมีใครบ้างไหมที่มาคลายความเหงาให้กัน
จะมีใครบ้างไหมที่มาอยู่ใกล้ฉันในวันที่เหงาใจ
1 กันยายน 2547 17:26 น.
เด็กอยากศิลป์
นานแล้วที่จากกัน
คิดถึงวันที่เราได้พบหน้า
คิดถึงเธอตลอดเวลา
อยากบอกว่าห่วงหาเธอเหลือเกิน
นานไปใจยิ่งไหวหวั่น
นานวันเรื่องของเธอนั้นยิ่งเงียบเฉย
เธอนั้นเริ่มห่างหายไปไม่คุ้นเคย
ไม่รู้เลยว่าเธอเป็นอย่างไร
ใจฉันก็ได้แต่เฝ้าคอยดู
เฝ้าคอยอยู่แต่ไม่รู้เธออยู่ไหน
ถ้าเธอคิดเธออยากจะจากไกล
เข้ามาบอกกันตรงๆได้ไหมคนดี
หน้าส่วนตัว
850
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเด็กอยากศิลป์
